بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون -پرسپولیس زمانی هجومی‌ترین تیم ایران بود و لقب «زلزله» اصلاً به همین خاطر پشت نامش می‌آمد اما حالا چه شده؟ دنیا برعکس شده؟ چه اتفاقی افتاده که در تعداد گل زده جزو ضعیف‌ترین‌هاست یا تعداد گل‌های زده‌اش همخوانی با کیفیت بازیکنان، جایگاه تیم در جدول و به صورت کلی شأن و تاریخ باشگاه ندارد؟ چه اتفاقی افتاده که تیم یحیی تمام رکوردهای تدافعی را مال خود می‌کند اما در حمله یک تیم متوسط رو به پایین است؟
به این آمارها خوب دقت کنید: تیم اول لیگ در مالکیت توپ، تیم اول در تعداد و دقت پاس؛ این حاصل علاقه یحیی گل‌محمدی به بازی مالکانه ناشی از شیفتگی او به پپ گواردیولاست و سبک مورد علاقه این مربی است. پرسپولیس تیم تکنیکی‌ای هم نیست و در دریبل موفق هفتمین تیم لیگ تا اینجای فصل به حساب می‌آید. تیم یحیی در تکل موفق تیم ششم است اما در نبرد هوایی موفق تیم پانزدهم به حساب می‌آید که این دو آمار در توجیه عملکرد کاملاً تدافعی پرسپولیس هم دو عنصر متناقض به حساب می‌آید. اما مهم‌ترین آمارها در فاز تهاجمی جالب‌تر است: پرسپولیس در شوت به دروازه تیم دوازدهم و در شوت به چهارچوب تیم سیزدهم لیگ است. البته در نرخ تبدیل شوت به گل تیم چهارم و در دقت شوت تیم هشتم به حساب می‌آید. تیم یحیی تیم خشنی هم نیست و در آیتم خطا رتبه ماقبل آخر یعنی چهاردهم را دارد.
پرسپولیس در یازده بازی فقط ۱۱ گل زده یعنی در هر بازی به صورت میانگین فقط یک گل به ثمر رسانده. تیم یحیی در بین هفت تیم بالای جدول لیگ برتر فقط از آلومینیوم اراک کمتر گل زده و تعداد گل‌های زده‌اش با نفت مسجدسلیمان رده چهاردهمی برابر است.
با توجه به رویه این فصل پرسپولیس که از نقل و انقتالات شروع شد و در طول لیگ با نمایش‌های تدافعی و ابراز رضایت یحیی از شرایط تیمش ادامه داشته به نظر می‌رسد گل‌محمدی مدل قهرمانی فصل قبل استقلال را الگو قرار داده و طبق آن پیش می‌رود. فصل قبل استقلال با فرهاد مجیدی خیلی خیلی سخت گل می‌خورد و اصلاً نمی‌باخت و حالا و در پایان هفته یازدهم پرسپولیس در صدر جدول لیگ آماری نزدیک به استقلال صدرنشین هفته یازدهم فصل قبل دارد.
پرسپولیس فصل قبل در همین مقطع یعنی پایانی هفته یازدهم ۲۲ امتیاز گرفته بود که آمار بدی به حساب نمی‌آمد و فقط ۳ امتیاز با صدر جدول فاصله داشت. با این حال آمار متفاوت خط حمله و خط دفاع سرخ‌ها در این دو فصل گویای نگاه متفاوت یحیی به تیمش و سبک بازی‌ای است که برگزیده. پرسپولیس فصل قبل در ۱۱ بازی ۱۶ گل زده و ۸ گل هم خورده بود. یعنی نسبت به این فصل ۵ گل بیشتر زده و ۵ گل هم بیشتر خورده بود. حالا اما به نظر می‌رسد یحیی ترجیح می‌دهد آمار خط حمله‌اش نزدیک به فاجعه باشد و با آمار فوق‌العاده تدافعی به قهرمانی برسد چرا که همه درباره قهرمانی و قهرمانی می‌گویند و هیچ‌کس درباره چگونه قهرمان شدن حرف نمی‌زند یا آنقدر که ما رسانه‌ای‌ها و منتقدان درباره‌اش می‌نویسیم اهمیت ندارد. پرسپولیس این فصل بیشتر اهل بازی کنترلی است. یعنی به یک گل می‌رسد و حریفش را کنترل می‌کند تا برنده از زمین بیرون بیاید. این مسأله در ۶ برد از ۷ برد تیم یحیی نمود داشته است. بازی با نفت مسجدسلیمان تنها مسابقه‌ای بود که پرسپولیس عقب افتاد و برنده شد. جالب اینکه ۵ برد پرسپولیس هم با اختلاف یک گل حاصل شده و بازی کنترلی در آن نمود عینی داشته و تنها در دو بازی مقابل هوادار و صنعت نفت آبادان پرسپولیس با اختلاف بیشتر از یک گل برنده بوده است. حالا این سؤال را باید به صورت جدی مطرح کرد که تیم یحیی با این فرمان تا کجا پیش خواهد رفت؟ آیا او مجبور به خروج از قالب موفق قهرمانی فرهاد مجیدی می‌شود و دنبال مدلی متناسب با جایگاه تاریخی پرسپولیس می‌شود یا با همین دست فرمان پیش خواهد رفت تا بالاتر از برانکو، به عنوان دهان پرکن بهترین مربی تاریخ پرسپولیس در لیگ برتر برسد؟
ZOOM
استقلال فصل قبل در همین مقطع از ۱۱ بازی ۲۵ امتیاز گرفته بود که حالا پرسپولیس یک امتیاز کمتر از آن (۲۴) دارد. استقلال در آن یازده بازی باخت نداشت اما باخت پرسپولیس به تراکتور که البته در شرایط غیر‌طبیعی به دست آمد تفاوت صدرنشین این فصل و فصل قبل را رقم زده است. تفاوت دیگر در تعداد گل‌های خورده و زده بود. استقلال فرهاد مجیدی در ۱۱ بازی ۱۶ گل زده و ۲ گل خورده بود در حالی که پرسپولیس یحیی در این فصل فقط ۱۱ گل زده و ۳ گل هم خورده است.
