بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون-در تمام سال‌های قبل، یکی از ایرادهایی که به باشگاه‌های حوزه خلیج فارس و بخصوص قطر، عربستان و امارات وارد می‌کردیم، کاسه صبر مدیران در قبال نتایج ضعیف مربیان بود. تا جایی که مثلاً مربیان میلیون دلاری که با هزینه گزاف روی نیمکت تیم‌های عربی می‌نشستند، با یکی دو باخت جایگاه خود را از دست می‌دادند و صندلی خود را تقدیم مربی جدید می‌کردند. انتقاد از این سبک مدیریت همیشه در ایران رایج بود، البته تا امروز که خودمان شبیه مدیران الهلال، الاتحاد، العین، الاهلی و خیلی دیگر از باشگاه‌های عربی عمل می‌کنیم. کافی است به آمار جابه‌جایی و تغییر مربیان در لیگ نوزدهم توجه کنیم. در بین ١۶ تیم حاضر در این فصل از رقابت‌های لیگ برتر، تنها چهار تیم با مربیانی که ابتدای فصل کار را با آنها آغاز کرده‌اند همچنان مسیر را ادامه می‌دهند و سایر تیم‌ها دست به تغیرات گسترده‌ای زده‌اند. به طوری که حتی برخی تیم‌ها بیش از یک بار سرمربی خود را تغییر داده‌اند. تیم‌های سپاهان، فولاد خوزستان، نفت مسجدسلیمان و سایپا تنها تیم‌هایی هستند که همچنان با مربیان ابتدای فصل خود همکاری دارند و احتمال اینکه لیگ را به همین ترتیب به پایان برسانند زیاد است. یعنی ٢۵ درصد از تیم‌های حاضر تغییری روی نیمکت مربیگری خود نداشته‌اند. امیر قلعه‌نویی، جواد نکونام، مهدی تارتار و ابراهیم صادقی تنها مربیانی هستند که می‌توانند امیدوار باشند فصل جاری را در تیم‌هایشان به پایان برسانند. البته هنوز پنج هفته از رقابت‌ها باقی مانده و هر احتمالی درباره تغییر مربی، حداقل در دو تیم از این چهار تیم وجود دارد. تغییرات در تیم‌های این فصل لیگ برتر فوتبال را از چند منظر می‌توان مورد بررسی قرار داد؛ اخراج، استعفا یا کناره‌گیری. در لیگ برتر اما کار به جایی رسیده که فقط تیم‌های ضغیف با نتایج اسفبار اقدام به اخراج یا قطع همکاری با مربی خود نمی‌کنند. نمونه‌اش پرسپولیس که با گابریل کالدرون در صدر جدول قرار داشت اما مدیران وقت باشگاه عذر او را خواستند و شکایت این مربی آرژانتینی و موفق را به جان خریدند تا یحیی گل‌محمدی را از شهر خودرو جذب کنند. آن هم با هزینه هنگفتی که برای دریافت رضایتنامه و حتی دستمزد او پرداخت کردند. بر همین اساس یحیی گل‌محمدی که روند موفقیت‌آمیزی در شهرخودرو ایجاد کرده بود در میانه راه تغییر مسیر داد تا هدایت پرسپولیس را بر عهده بگیرد؛ که البته موفق هم بود و هم اکنون تیمش با اختلاف زیادی صدرنشین جدول رده‌بندی است. تنها پرسپولیس نبود که در قامت یک تیم مدعی، سرمربی خود را تغییر داد. استقلال هم از این قاعده مستثنی نبود و دیدیم که آندره‌آ استراماچونی نیز در اواسط فصل قید همکاری با استقلال را زد تا به ایتالیا برگردد و به زندگی شخصی خود مشغول شود. این مربی نیز مانند کالدرون سرانجام خوشی نداشت و خیلی زود با وجود نتایج درخشانی که کسب کرده بود راهی کشورش شد تا میراثش نصیب فرهاد مجیدی شود. شهر خودرو هم بعد از جدایی یحیی گل‌محمدی، سکان هدایت تیم خود را به مجتبی سرآسیایی سپرد و او هم حدود یک هفته قبل جای خود را به سهراب بختیاری‌زاده داد. تراکتورسازی هم پس از قطع همکاری با مصطفی دنیزلی از ساکت الهامی خواست تا روی نیمکت بنشیند و جانشین پیرمرد ترکیه‌ای شود. نفت آبادان دیگر تیم حاضر در نیمه بالای جدول رده‌بندی لیگ برتر است که فصل را با انتخاب دراگان اسکوچیچ آغاز کرد و اتفاقاً نتایج درخشانی گرفت. بعد از قطع همکاری با مارک ویلموتس، مسئولان فدراسیون فوتبال در اقدامی جالب توجه با پذیرش مسئولیت فسخ قرارداد اسکوچیچ او را از آبادان به تیم ملی آوردند تا بهنام سراج نیمکت زردپوشان آبادانی را در اختیار بگیرد. نساجی مازندران فصل را با رضا مهاجری آغاز کرد، اما این مربی نیز در میانه راه از جمع قائمشهری‌ها جدا شد تا نیمکت تیم شهر خسته به محمود فکری برسد. هر چند این پایان کار مهاجری نبود و پس مدتی هدایت ماشین‌سازی تبریز را بر عهده گرفت که این همکاری چندان دوامی نیافت تا مهاجری در آستانه ثبت رکوردی جدید، نه تنها در فوتبال ایران بلکه در فوتبال جهان، قرار بگیرد. ذوب‌آهن فصل را با علیرضا منصوریان آغاز کرد اما این همکاری نیز دیری نپایید و به جدایی منجر شد تا رادولوویچ هدایت سبزپوشان اصفهانی را در اختیار بگیرد. بعد از شیوع ویروس کرونا رادو ترجیح داد به این همکاری خاتمه بدهد و به بهانه مشکلات خانوادگی به ایران بازنگشت تا مسئولان ذوب‌آهن به دنبال مربی نام‌آشنا در فوتبال ایران بروند: لوکا بوناچیچ. او که بعد از قطع همکاری با واراژدین بیکار بود، باز هم هدایت ذوب آهن را بر عهده گرفت تا شاید بتواند این تیم را در لیگ برتر حفظ کند. حضور ۳۵ مربی در ۱۲ تیم آمار عجیبی است و عملکرد مدیران کمحوصله را زیر سؤال برده. مدیرانی که حالا شباهت بسیاری به مدیران باشگاه‌های عربی پیدا کرده‌اند ماشین‌سازی تبریز فصل را با رسول خطیبی آغاز کرد اما این همکاری نیز به پایان نرسید تا نیمکت سبزپوشان تبریزی به احد شیخ‌لاری برسد. این مربی هم تنها چند هفته سکان هدایت ماشین را در اختیار داشت تا رضا مهاجری جایگزینش شود اما این پایان کار ماشین‌سازی نبود و استعفای مهاجری با موافقت مسئولان باشگاه مواجه شد تا در فاصله چهار هفته به پایان فصل هومن افاضلی روی نیمکت تیم تبریزی بنشیند. پارس‌جنوبی جم فصل را با فراز کمالوند آغاز کرد اما در ادامه فصل هومن افاضلی جانشین او شد و حالا هم یک هفته‌ای است که سیروس پورموسوی به عنوان سرمربی جدید انتخاب شده و در نخستین تجربه خود شهر خودرو را شکست داده است. در پیکان هم بعد از استعفای حسین فرکی، عبدالله ویسی به عنوان سرمربی انتخاب شد و تا اینجای کار هم این مربی نتایج قابل قبولی به دست آورده است. گل‌گهر هم از تغییر مربی در امان نماند و بعد از جدایی وینگو بگوویچ در همان ابتدای فصل، مجید جلالی را به عنوان جانشین او انتخاب کرد. جلالی هفته قبل از سمت خود استعفا داد اما توسط مدیران گل‌گهر پذیرفته نشد تا سومین تغییر روی نیمکت این تیم به ثبت نرسد. شاهین بوشهر هم فصل را با ویسی آغاز کرد، سپس نوبت به میشو کریستوویچ رسید، بعدها مهرداد کریمیان روی نیمکت نشست و حالا هم مهدی پاشازاده سکان هدایت این تیم را بر عهده دارد. با یک حساب سرانگشتی، ۱۹ تغییر مربی در لیگ نوزدهم صورت گرفته و اگر از چهار تیم فولاد، سپاهان، نفت مسجدسلیمان و سایپا چشم‌پوشی کنیم، به طور میانگین هر دو تیم سه تغییر مربی داشته‌اند. یک رکورد دیگر هم در لیگ نوزدهم ثبت شده؛ حضور ۳۵ مربی در ۱۲ تیم آمار عجیبی است و عملکرد مدیران کمحوصله را زیر سؤال برده است. مدیرانی که حالا شباهت بسیاری به مدیران باشگاه‌های عربی پیدا کرده‌اند.
