بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون -وقتی علی فتح‌الله‌زاده در جدیدترین مصاحبه‌اش متذکر شد تا وقتی ریکاردو ساپینتو، سرمربی تیم فوتبال استقلال است، از او به طور کامل حمایت می‌کند، بیش از پیش ثابت شد که سران این باشگاه پرطرفدار تهرانی در مورد تعیین سرنوشت این مربی آتشین مزاج پرتغالی به بن‌بست رسیده‌اند.
با هدایت این مربی ۵۰ ساله، آبی‌ها با تحمل سه باخت در ۱۶ هفته سپری شده لیگ بیست و دوم به رده چهارم جدول فرو غلتیده و از صدرنشین که همانا رقیب بزرگ و قدیمی آنها یعنی پرسپولیس است، ۸ امتیاز عقب افتاده‌اند و حتی سپاهان و گل‌گهر را هم بالاتر از خود می‌بینند. جبران این فاصله در یک لیگ ۳۰ هفته‌ای و با دربر داشتن ۳ امتیاز برای هر برد البته غیرممکن نیست و استقلال هم نیروی انسانی لازم برای انجام این کار را دارد و هم فن و هنر لازم در زمین را. آنچه در معرض تردید جدی قرار دارد و داشتن آن قطعی نیست و کار استقلال را برای جبران بسیار سخت می‌کند، این است که شاید ساپینتو مرد مناسبی برای انجام این کار نباشد. حتی اگر معتقد باشیم ساپینتو به لحاظ فنی و طراحی‌های تاکتیکی و ریختن استراتژی‌های ضروری برای کسب پیروزی‌ها و جبران عقب‌افتادگی صلاحیت لازم را دارد، باید متذکر شد که او به لحاظ فرهنگ رفتاری و گفتاری و نوع عملکردش در میدان رویکردهایی را دارد که تیم وی را برای انجام طرح‌های تاکتیکی مورد نظر دچار مشکل اساسی می‌کند.
سلب آسایش ذهنی
همه وجود یک مربی فقط بینش‌های تاکتیکی لازم و ریختن طرح‌های مؤثر فنی نیست و یک لازمه مهم دیگر شناختن راه‌های تأثیرگذار و اتخاذ تدابیر ضروری برای اجرا شدن هر چه بهتر این طرح‌ها است. به عبارت بهتر یک مربی در عین اینکه باید بازیخوان و طراح تیزهوشی باشد، به رفتار و نوع برخورد مؤثری هم برای اجرای بهینه این تاکتیک‌ها نیازمند است و باید در انتقال این روش‌ها به شاگردانش هم هوشمندانه عمل کند. هرگونه ضعف در انتقال این طرح‌ها و افکار و برنامه‌ها موجب ناکامی در اجرای این برنامه‌ها و عدم تحقق اهداف متخذه می‌شود. منظور، فقط داشتن افکاری خوش و زبانی شیرین برای انتقال کلامی پیام‌ها به بازیکنان نیست بلکه بهره‌گیری از سیاست‌ها و روحیات لازم و برخورداری از فرهنگ هوشمندانه در امر انتقال مسائل موجود به بازیکنان مدنظر است. هرگونه تندروی در برخوردهای رفتاری با بازیکنان و ایجاد عصبیت در زمین نه تنها آرامش را از زمین برمی‌چیند بلکه بازیکنان را وارد فازهای فکری‌ای از همین دست می‌کند و سلب آسایش ذهنی از بازیکنان به معنای عدم اجرای بایسته و کامل همان طرح‌ها و تاکتیک‌هایی است که استقلال و اصولاً هر تیم محتاج برای رسیدن به اهدافش به آن نیازمند است.
«او» شاگردانش را عصبی‌تر می‌کند
استقلال بر پایه مواردی که برشمردیم، باید محاسبه کند که با ساپینتو چه کند و او را به کدام راه و عرصه بیاورد که با وجود او بتواند طرح‌های لازم برای رسیدن به صدرنشینان لیگ و تجدید قهرمانی فصل گذشته‌اش را به اجرا درآورد. این البته کار بسیار سختی است زیرا همان طور که پیش‌تر آمد، فرهنگ رفتاری این مربی آنقدر توأم با عصبیت و پرخاشگری است که نه فقط انتقال‌دهنده مناسب نیازمندی‌های تاکتیکی تیمش به بازیکنان استقلال نیست بلکه آنها را عصبی‌تر و محیط را دچار تشنج بیشتری می‌کند و شاگردان وی با استرس فزون‌تری همراه و همپا می‌شوند. به این ترتیب نه تنها آبی‌های پایتخت یک سرمربی حامل آرامش را بین خود نمی‌بینند بلکه رفتارهای تند وی در لب خط این بازیکنان را عصبی‌تر و نگران‌تر و کار آنها را برای اجرای هر چه بهتر تاکتیک‌های متخذه سخت‌تر می‌کند.
یار دوازدهم تیم رقیب
به همین خاطر است که سران استقلال اینک دچار سرگیجه شده‌اند و نمی‌دانند که برای ادامه این فصل چه باید بکنند. آیا باید پای مربی‌ای ماند که حتی اگر استراتژیست خوبی باشد و به لحاظ طراحی‌های تاکتیکی کم‌نقص ظاهر شود، به سبب برخوردهای تند کلامی و فرهنگ رفتاری‌اش تیم را به هم می‌ریزد و مثل یار دوازدهم تیم رقیب عمل می‌کند یا باید وی را فراموش و حذف کرد و هر چه سریع‌تر به یک مربی دیگر روی آورد؟ ساپینتو در زمانی که بازی جریان دارد، به جای اینکه عنصر حیاتی آرامش را که برای اجرای هر تاکتیکی نیاز اول است به شاگردانش ارزانی دارد، با رفتارهای تند و پرخاشگری‌هایش سبب محو آرامش و عصبی‌تر شدن آنها می‌گردد و محیطی را می‌آفریند که در آن هیچ خبری از فراغ بال و مهیا بودن ذهن بازیکنان برای اجرای طرح‌های مناسب نیست. ساپینتو حتی در جریان یکی دو بازی لیگ امسال طوری در لب خط به هم ریخت و کاپشن‌اش را از تن به‌در آورد تا وارد برخورد فیزیکی با آدم‌ها و اهداف مورد نظرش شود که انگار آنجا نه میدان مسابقه بلکه «چاله‌میدان» است و تنها راه حل اختلاف سلیقه‌ها درگیری فیزیکی و نظایر آن است.
جمله‌ای که فقط بوی بی‌ثباتی می‌دهد
بله، مشکل اول استقلال نه لزوماً توانمندی‌های تاکتیکی و کارایی‌های فنی ساپینتو در مقام یک سرمربی بلکه فرهنگ رفتاری این مربی است. چیزی که نداشتنش در عرف فوتبال و مکانیسم‌های آن نوعی ورشکستگی استراتژیک به حساب می‌آید و می‌تواند هر تیمی را به سرگیجه‌های فزاینده‌ای دچار و اهداف مورد نظر را دست نیافتنی‌تر کند. اینچنین است که مدیرعامل استقلال به جای بیان عبارت «تحت هر شرایطی از ساپینتو حمایت می‌کنم»، از جمله مشروط و پرمعنای «تا وقتی ساپینتو سرمربی استقلال است، از او حمایت می‌کنم» استفاده می‌کند. جمله‌ای که دقیقاً حاکی از عدم ثبات شدید در وضعیت سرمربی تیم است و نشان می‌دهد هیچ اطمینانی در مورد ابقای او در تیم وجود ندارد و فقط چند نتیجه بعدی آبی‌ها حکم می‌کند که او رفتنی است یا ماندنی.
