بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – بارسلونا به مرحله بعد صعود کرد اما سایه ابهام و تردید و اینکه برای نخستین بار بعد از سال ۲۰۰۸ یک فصل را بدون جام سپری کنند، بزرگتر از همیشه روی این تیم افتاده. آنها از ناپولی عبور کردند و به مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا رسیدند اما با یک بازی بی‌رمق و کسالت‌بار که تقریباً تصور اینکه دوم شهریور در لیسبون جام قهرمانی اروپا را بالای سر ببرند، غیرممکن است؛ تقریباً.
اینکه می‌شود شانس ناچیزی برایشان قائل شد بیشتر به خاطر کسی است که در این بازی هم نجاتشان داد. هر تیمی که لیونل مسی در آن باشد را نمی‌توان به طور کامل از هر عنوانی ناامید دانست. در این بازی تعادل تزلزل‌ناپذیر و میل بی‌پایان او بود که تیم را به پیروزی رساند و حالا تنها سه برد تا جامی فاصله دارند که برای فوق‌ستاره آرژانتینی از هر جامی مهم‌تر است.
البته استمرار آن فوتبال بی‌نظم و از هم گسیخته‌ای که باعث شد قهرمانی لالیگا را به رئال مادرید واگذار کنند، باعث می‌شود بارسلونا بیشتر از همیشه احساس کند با قله فوتبالی که از زمان ورود مسی بارها به نمایشش گذاشته‌اند، فاصله گرفته است.
تیم کیکه ستین -اگر گزارش رسانه‌های کاتالونیا را قابل استناد بدانیم روزهای آخرش است- همچنان در نقاط کلیدی با کمبودهای دردناکی مواجه است. مصدومیت به شدت به آنها ضربه زده اما شاید تیمی که در هفت فصل اخیر در نقل و انتقالات ۷۶۷ میلیون پوند هزینه کرده نباید تا این حد شدید آسیب ببیند. نداشتن تقریباً تمام ابزارهای لازم برای ارائه یک بازی مبتنی بر پرسینگ و نبود حتی میل تسلط بر میانه میدان که روزگاری نه چندان دور ویژگی بارز بارسلونا به حساب می‌آمد، فراتر از نفرات است. از بسیاری جهات، این بازی، بارسلونای مدرن در ابعاد کوچک بود: دو گل از روی ضربات شروع مجدد، کمی درخشش مسی و چیز زیاد دیگری وجود نداشت. این شاید یک نقشه راه باشد آن هم از نوع مؤثرش اما هیچ شباهتی به یک هویت ندارد.
آیا بعد از روزهای نحس مربیگری فرانک رایکارد، بارسلونایی را به یاد داریم که اینقدر در مالکیت توپ بدسلیقه و نازیبا باشد، در زمان نداشتن توپ کند و بی‌حال عمل کند و به حریف اجازه دهد هر طور می‌خواهد بازی کند؟ ناپولی جنارو گتوزو تیم باروحیه‌ای است اما به هیچ وجه یک واحد بی‌نقص نیست همانطور که فرمش در سریA نشان می‌دهد. با این وجود در نوکمپ خاموش و بدون تماشاگر، کلید نقاط اصلی را به دستش داده بودند و اگر کمی بهتر از موقعیت‌ها استفاده می‌کردند، چه بسا این بازی را به سود خود به پایان می‌رساندند و به جای بارسلونا به مرحله بعد می‌رفتند.
برای رعایت جانب انصاف، بیشتر ۱۸ ضربه آنها (در برابر ۷ ضربه بارسلونا) بلوکه شد و بیشتر بعد از آن روانه دروازه میزبان شد که در ۴۵ دقیقه اول تقریباً از صعود مطمئن شده بود و این ممکن نشد مگر با نبوغ و استعداد تمام‌نشدنی لیونل مسی و البته تصمیم‌گیری‌های جنجالی کمک داور ویدئویی و نه هیچ استراتژی مشخصی برای پیروزی.
بعد از گل کلمان لانگله که با وجود هل دادن دیگو دمه صحیح اعلام شد، مسی یک گل انفرادی فوق‌العاده به ثمر رساند با توپی که مثل سگ تربیت شده به پایش چسبیده بود تا یکی از معدود لحظات تماشایی این بازی رقم خورد. گل دوم او را به خاطر خطای هند نپذیرفتند اما پنالتی گرفت تا لوییس سوارس کار را تمام کند و پنالتی وقت‌های تلف‌شده نیمه اول برای ناپولی که لورنزو اینسینیه گلش کرد، نقطه پایان بازی باشد. بعد از آن ناپولی، بارسلونا را تهدید کرد اما نه به اندازه لازم جدی و خطرناک.
خوشحالی آخر بازی مثل همه این روزها در سکوت انجام شد اما حتی در روز پیروزی هم از انتقاد مصون نیست. تیمی که جان می‌کند و متکی به معجزه یک نفر است، این بارسلونای ۲۰۲۰ است و هر کاری برای بهبودش انجام می‌دهند، فقط بدترش می‌کند.
منبع: گاردین
