آیا با آمدن اریکسن ، کونته راضی می شود/ شیر اینتر در زنجیر

سایت بدون – راضی کردن آنتونیو کونته کار آسانی نیست. یوونتوس خسته شد مثل چلسی. خیلی طول نکشید تا مقامات اینترمیلان درد رؤسای قبلی او را حس کنند. این مربی ۵۰ ساله از بازیکنانش، مالکانش و هوادارانش توقع زیادی دارد.
می‌خواهد عالی باشد و هر چیزی غیر از این برایش قابل قبول نیست. تیمی که رقابت سختی با یوونتوس برای قهرمانی سری A دارد، رضایتش را جلب نکرده و می‌خواهد بازیکنانی را اضافه کند که بتوانند به عبورش از خط پایان کمک کنند. هنوز تیمش کامل نشده.
کونته اخیراً گفت: «مدیر تیم صریحا گفته پول زیادی در دسترس نیست. ما باید در یافتن موقعیت‌هایی که به تیم سود می‌رساند، زرنگ باشیم. باید فرصت‌های خوب را از دست ندهیم در غیر این صورت کارمان سخت می‌شود. ایده‌هایی داریم و اگر امکانش باشد پیشرفت می‌کنیم. آنچه با پول نمی‌توانید به دست آورید با هوش و درایت می‌توانید.»
کمی عقب‌تر برگردید به شبی که تیمش برتری دو گله در دیدار لیگ قهرمانان با بوروسیادورتموند را از دست داد و کونته از ابزاری که در اختیارش بود، گله کرد: «جدا از دیگو گودین، این بازیکنان چیزی نبرده‌اند و تجربه‌ای ندارند. تیم ما برای رقابت در سری A و لیگ قهرمانان محدود است هم از نظر کیفی و هم کمی. بعضی بازیکنان باید دائماً بازی کنند و در درازمدت باید تاوان بدهید. من عصبانی‌ام چون اینطوری کارمان به نتیجه نمی‌رسد.»
از نظر کونته، یوونتوس هیچ‌وقت افت نمی‌کند. اگر بازیکنی بتواند آنها را تقویت کند، خیلی باید فوق‌العاده باشد. وقتی می‌خواهند برای کریستیانو رونالدو ۱۰۰ میلیون یورو بدهند، هیچ کسی سختش نیست، معامله‌ای که کسی فکر نمی‌کرد عملی باشد؛ این تفاوت تیم‌ها است و تغییر این روند در برنامه‌های کونته اساسی است.
آنها نقاط ضعف را تشخیص می‌دهند و آن را تقویت می‌کنند. استخوان‌بندی تیم را ماتیس دلیخت، میرالم پیانیچ و مثلث هجومی پائولو دیبالا، گونسالو ایگواین و رونالدو تشکیل می‌دهد.
تیم کونته به نیمه‌نهایی جام حذفی ایتالیا رسیده و در لیگ هم داعیه قهرمانی دارد برای همین به دنبال سلطه داخلی است.
پدیده قرضی پارما، دژان کولوسفسکی هدف اولشان بود و هزینه ۳۰ میلیون پوند روی او سرمایه‌گذاری منطقی به نظر می‌رسید اما اینتر پا پس کشید و یوونتوس با فرصت‌طلبی، یکی از بااستعدادترین بازیکنان شاغل در لیگ ایتالیا را جذب کرد. این سوئدی می‌توانست در دفاع راست برای کونته بدرخشد، در عوض به اشلی یانگ ۳۴ ساله از منچستریونایتد قناعت کردند. آرتورو ویدال در یوونتوس با کونته کار کرده و مربی اینتر آشکارا از علاقه به جذب این شیلیایی برای تقویت خط میانی‌اش گفته بود در عوض کریستین اریکسن را با ۵/۱۷ میلیون پوند از تاتنهام خریدند، بازیکنی که در چند ماه اخیر سایه‌اش در زمین بود. مالکان اینتر شاید اگر چند ماه صبر می‌کردند، می‌توانستند این بازیکن دانمارکی را به عنوان بازیکن آزاد بگیرند، از نظر اقتصادی چندان عقلانی نبود.
کونته بعد از تساوی با کالیاری با رسانه‌ها حرف نزد و بعد به خاطر تپش قلب غیرعادی کارش به بیمارستان کشید.
 برای کسی که آماده انفجار است، شاید مالکان اینتر انتخاب غلطی کردند. اگر نتوانستند کولوسفسکی یا ویدال را بگیرند، حداقل به سراغ بیرون مانده‌های لیگ برتر رفتند. ویکتور موزس که در چلسی به کار فرانک لمپارد نمی‌آمد، قرض گرفته شد مثل الکسیس سانچس از منچستریونایتد که تا به حال تقریباً به هیچ دردی نخورده. برای همین کونته جوش آورده و با عصبانیت کنار زمین راه می‌رود وقتی می‌بیند تیمش با تمام وجود تلاش می‌کند اما در کورس قهرمانی به جایی نمی‌رسد. سه تساوی متوالی برابر آتالانتا، لچه و کالیاری زنگ خطر را به صدا درآورد.
 اگر شکست یووه برابر ناپولی نبود، اختلاف امتیاز به شش رسیده بود که با توجه به قدرت بیانکونری تا حدی غیرقابل جبران است.
اما کونته به خاطر عملکردش در اینتر قابل تحسین است، تیم او یکی از نزدیکترین رقبای یوونتوس در سال‌های اخیر است در کنار ناپولی ۹۱ امتیازی مائوریتزیو ساری.
مصدومیت‌ها همیشه نگران‌کننده هستند؛ نداشتن عمق و نیمکت خوب باعث می‌شود همه کارهای خوب کونته بی‌نتیجه بماند.
حالا که کولوسفسکی از دسترس خارج شده و تلاش برای جذب لایوین کورزاوا به جایی نرسیده، در دسترس بودن اهمیت بیشتری نسبت به کیفیت پیدا کرده.
دوباره باید به لیگ برتر سر زد تا بازیکنی که قدرش را نمی‌دانند و به سیستم کاری اینتر می‌خورد، پیدا شود مثل یانگ و موزس.
طبیعتاً آوردن یانگ تعجب‌آور بود چون او به سال‌های آخر بازی‌اش رسیده اما او تیمی بحران زده را به مقصد تیمی که برای قهرمانی می‌جنگد، ترک کرد. از مربی‌ای جدا شد که چندان پرافتخار نیست و به کسی پیوست که بزرگترین افتخارات را به دست آورده. از دیدگاه یانگ، این انتقال رویایی بود اما شاید شگفت‌آور این است که چرا کونته به آن تن داد، آیا این هوش و درایتی بود که از آن حرف می‌زد؟
در سیستم مرجح ۲-۵-۳ کونته علاوه بر اتکا به بال – مدافع‌ها، انتظار بسیار زیادی از سه هافبک میانی خلاق وجود دارد. استفانو سنسی که تابستان از ساسولو آمده یکی از بهترین بازیکنان فصل سری A به حساب می‌آید و وقتی آماده باشد جایش در ترکیب ثابت قطعی است.
دو جای دیگر می‌ماند. وقتی کونته جای لوچانو اسپالتی را گرفت، نیکولو بارلا را از کالیاری خریده بودند و او یک جای دیگر را پر می‌کند. گل او در بازی چهارشنبه شب مقابل فیورنتینا جای اینتر را در میان چهار تیم پایانی کوپا ایتالیا تثبیت کرد.
اما اریکسن چطور در این خط میانی جا می‌افتد؟ در شرایط عادی او به درد ۲-۵-۳ و حتی ۳-۴-۳ که کونته مقابل فیورنتینا به کار گرفت، نمی‌خورد.
آن سه تساوی نیاز به یک بازیساز سنتی را مورد تأکید قرار داد همان که در میلان به آن «ترکوارتیستا» می‌گویند برای بازی پشت سر روملو لوکاکو و لوتارو مارتینس.
این دو ثابت کرده‌اند اگر خوب تغذیه شوند، عملکردشان عالی است؛ ۲۵ گلی که در لیگ زده‌اند، این ادعا را ثابت می‌کند.
نگرانی اصلی از این بابت است که اریکسن با روزهای اوج خود فاصله زمانی زیادی گرفته. در ۱۲ ماه گذشته بسیار ضعیف بوده هرچند دل او با تاتنهام نبود. او به جمع بازیکنانی تمام شده پیوسته مثل سانچس، یانگ و موزس.
اما کونته مربی خوبی است و با این همه تنها یک پیروزی با یووه فاصله دارند. حالا کونته می‌تواند به غنای نیمکتش اشاره کند، این مهم است اگرچه او بازیکنان باکیفیت‌تری می‌خواست. آنها به نتایج خوبی از حالا تا بازی با آتالانتا در آخرین بازی فصل ۲۰۲۰-۲۰۱۹ نیاز دارند.
تیم کونته بعد از رفتن به زمین اودینزه دو بازی پیاپی با مدعیان قهرمانی دارد. اول لاتزیو و بعد کونته به تورین می‌رود تا با تیم سابقش و جدی‌ترین رقیبش، یوونتوس روبه‌رو شود. این بازی‌ها را ببرند همین تیم را همه تحسین می‌کنند و آن را نزدیک به قهرمانی می‌دانند اما اگر آنها را ببازند کونته مثل هیولایی در قفس می‌شود که با زنجیر به دیوار بسته شده.
منبع: دیلی میل