آیا با بازی کردن می تواند به جنگ آلزایمر رفت؟

سایت بدون -در مطالعه‌ای که به‌تازگی نتایج آن در مجله آکادمی نورولوژی آمریکا منتشر شد، نشان داده شده است که انجام فعالیت‌های محرک ذهن با کاهش خطر بروز یا به تاخیر انداختن ابتلا به افت حافظه تحت عنوان «نقص خفیف شناختی» ارتباط دارد. همچنین میزان درگیربودن با این فعالیت‌ها و تعداد و تنوع آنها نیز نقش مهمی در بروز این اختلال شناختی ایفا می‌کند.
نقص خفیف شناختی شرایطی است که شیوع آن در سنین بالا و کهنسالی دیده می‌شود. این در حالی است که مشکلات و بیماری‌هایی که با توانایی‌های تفکر و حافظه مرتبط هستند با «فراموشی» یکی نیست. افرادی که مبتلا به نقص خفیف شناختی هستند نشانه‌های خفیف‌تری از نقص حافظه و فرآیندهای شناختی را نشان می‌دهند. آنها ممکن است در تکمیل یک تکلیف پیچیده مشکل پیدا کنند یا دشواری در درک اطلاعاتی که می‌خوانند داشته باشند. درحالی‌که بیمار مبتلا به فراموشی مشکلاتی در رابطه با انجام کارهای روزانه به صورت مستقل مانند لباس پوشیدن، دستشویی، حمام‌رفتن و غذا خوردن پیدا می‌کند. شواهد محکمی وجود دارد که نشان می‌دهد نقص خفیف شناختی می‌تواند ایجادکننده فراموشی باشد.
دکتر یوناس گدا (Yonas E. Geda)، از کلینیک مایو در اسکاتزدالیه و عضو آکادمی آمریکایی نورولوژی می‌گوید: «اکنون دارویی که در درمان نقص خفیف شناختی، فراموشی و بیماری آلزایمر موثر باشد وجود ندارد. بنابراین علاقه به فاکتورهای مرتبط با سبک زندگی که می‌تواند پیری مغز را به تاخیر بیندازد از اهمیت بیشتری برخوردار است. مطالعات نشان داده‌ است سبک زندگی در مشکلات حافظه و تفکر دخیل بوده و جزو فاکتورهایی است که هزینه کمی داشته و در دسترس همگان قرار دارد.» دکتر گدا همراه گروهش، مطالعه‌ای درباره سبک زندگی افراد و تاثیر آن در بروز زوال حافظه انجام داده‌اند. وی می‌افزاید: «مطالعه ما نگاه دقیق‌تری داشته به این‌که اغلب افراد شرکت کننده در فعالیت‌های محرک ذهن از چه سنی شروع به درگیر شدن در این گونه فعالیت‌ها را داشته‌اند. هدف آزمون، یافتن این نکته بود که شروع انجام این فعالیت‌ها از چه زمانی برای مغز در درازمدت سودمندتر است.» در این مطالعه، پژوهشگران ۲۰۰۰ داوطلب با میانگین سنی ۷۸ سال را که مبتلا به نقص خفیف شناختی نبودند مورد مطالعه قرار دادند. در آغاز مطالعه، شرکت‌کنندگان باید پرسشنامه‌ای را تکمیل می‌کردند که نشان می‌داد آنها در کدام دسته از فعالیت‌های محرک ذهن به صورت قالب و در کدام دوره سنی (میانسالی یا بالاتر) شرکت داشتند. شرکت‌کنندگان، تست‌های مربوط به تفکر و حافظه را هر ۱۵ ماه یک بار به طور میانگین به مدت پنج سال انجام می‌دادند. در طول سال‌های مطالعه، ۵۳۲ شرکت‌کننده نقص خفیف شناختی را نشان دادند.
پژوهشگران دریافتند که استفاده از رایانه در میانسالی با ۴۸ درصد کاهش خطر ابتلا به نقص خفیف شناختی مرتبط است. این در حالی است که در گروه مبتلا تنها ۲ درصد (۱۵ نفر) با رایانه کار می‌کردند. استفاده از رایانه در سنین بالا با ۳۰ درصد خطر کمتر ابتلا به نقص خفیف شناختی مرتبط است و نیز استفاده از آن در هر دو دوره سنی با ۳۷ درصد خطر کمتر در بروز مشکلات تفکر و حافظه ارتباط داشت.
مشغول‌بودن در فعالیت‌های اجتماعی، مانند رفتن به سینما و تئاتر یا بیرون‌رفتن با دوستان، بازی‌های دسته‌جمعی، در هر دو رده سنی میانسالی و پس از آن با ۲۰ درصد خطر کمتر بروز نقص خفیف شناختی مرتبط بود. اشتغال به هنرهای دستی (البته فقط در دوره کهنسالی) ۴۲ درصد خطر ابتلا را پایین می‌آورد.
نتایج این آزمایش نشان داد افرادی که در دو نوع فعالیت درگیر بودند ۲۸ درصد کمتر از افرادی که در هیچ فعالیتی مشارکت نداشتند، مشکلات تفکر و حافظه را نشان دادند. در حالی که افرادی که در سه فعالیت مشارکت داشتند، ۴۵ درصد و آنهایی که در چهار فعالیت درگیر بودند، ۵۶ درصد و در نهایت افرادی که در پنج فعالیت مشارکت داشتند، ۴۳ درصد کمتر خطر بروز این مشکلات را نشان دادند.
به‌طور کلی هرچه افراد در دوران کهنسالی با فعالیت‌های بیشتری سرگرم و مشغول باشند، با احتمال کمتری نقص خفیف شناختی را بروز می‌دهند. منبع: Medical