بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – داریوش مصطفوی اولین بازیکنی بود که در سال ۴۹ تن به جدایی از استقلال و پیوستن به پرسپولیس داد. او آن زمان که هنوز تنور فوتبال ایران داغ نشده بود، با این انتقال نامش را سرزبان‌ها انداخت. شاید مصطفوی هیچ‌گاه تصورش را هم نمی‌کرد که بعد‌ها انتقالش از استقلال به پرسپولیس آنقدر مهم شود که در تاریخ فوتبال ایران از او به عنوان اولین فوتبالیست یاغی یاد شود! تجربه حضور در تیم رقیب اما در همان اولین سال‌های پیدایش فوتبال بسیار شوم بود و با اینکه فوتبال به این درجه از حساسیت نرسیده بود اما انتقال مستقیم از استقلال به پرسپولیس و بالعکس نشان می‌داد که شرایط عجیبی را برای بازیکنان ایجاد می‌کند. مصطفوی اولین بازیکنی بود که سقوط بعد از این انتقال جنجالی را تجربه کرد. بعد از او، متهم شکست سنگین استقلال مقابل پرسپولیس (آن شکست عجیب شش‌گله) بود که همان فضا را تجربه کرد. جواد الله‌وردی که در باخت استقلال مقصر نخست شناخته می‌شد، وقتی بعد از پایان فصل به پرسپولیس رفت حتی از سوی بازیکنان رقیب نیز با بی‌توجهی عظیم مواجه شد و خیلی زود با روزهای اوج وداع کرد. همین شرایط را سال‌ها بعد غلام فتحآبادی تکرار کرد. او حوالی سال ۶۱ دوباره از استقلال راهی تیم رقیب شد تا سومین بازیکنی باشد که از استقلال به پرسپولیس رفته است. فتحآبادی نیز فروغ کوتاهی در تیم رقیب داشت که ناگزیر به استقلال بازگشت اما همین رفت و آمد کافی بود تا او را از درجه اعتبار ساقط کند. سال ۶۵ نیز بازیکنی از استقلال به تیم رقیب رفت که آن روزها محبوب‌ترین بازیکن استقلال شناخته می‌شد. شاهرخ بیانی که در دوران خود مهره‌ای بی‌بدیل بود و از محبوبیتی فراوان سود می‌جست، تصمیمی گرفت که برایش عمیقاً گران تمام شد. او نیز بعد از رجعت به پرسپولیس با وجود بازگشت به استقلال دچار افتی فاحش شد و دیگر نتوانست در آسمان آبی استقلال طنازی کند. در جبهه مخالف نیز بازیکنانی که از پرسپولیس به استقلال ملحق شدند، سرنوشت تلخی را تجربه کردند. مهدی هاشمی‌نسب را باید مهم‌ترین بازیکن سرخ‌ها نامید که ناگهان به استقلال ملحق شد. هاشمی‌نسب نیز گرچه در سال آغازین توانست برای استقلال بدرخشد و حتی به تیم سابق هم گل بزند اما او نیز رفته‌رفته در وضعیتی بغرنج قرار گرفت و از دوران اوج دور شد. انتقال پرسروصدا به تیم‌های رقیب شاید برای بازیکنان آنقدر جذاب بود که از سرنوشت هم‌قطاران خود هرگز درس نمی‌گرفتند چراکه نیکبخت‌واحدی نیز با وجود ۷ سال پیاپی بازی در استقلال ناگهان به ارتش سرخ رفت تا شاید فضای متفاوتی را رقم بزند اما جدایی او از استقلال به رغم گلزنی به تیم سابقش نیز روزهای سیاهی را برای یکی از آماده‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران رقم زد و او حتی تیم ملی را هم در آن دوران از کف داد و به بازیکنی طرد شده تبدیل گشت. در طول دوران فوتبال ایران دیگر بازیکنان نیز بودند که این فضا را تجربه کردند؛ علی علیزاده، علی انصاریان، سعید عزیزیان، مجید نامجومطلق، محمد قاضی، هوارملا محمد، گادوین منشا و حتی بازیکنی به نام امیر موسوی‌نیا در دهه ۷۰٫ محمد نادری اما آخرین انتقال میان این دو باشگاه است. بازیکنی که مدیران استقلال مدعی شده‌اند با پرداخت حق رضایتنامه ۲۰۰ هزار دلاری‌اش به باشگاه کوتریک برای استقلال به میدان خواهد رفت (نادری ۲فصل قرضی در خدمت پرسپولیس بود). اینکه نادری در لیگ بیستم چه کیفیتی داشته باشد روشن نیست اما تاریخ به روشنی می‌گوید این قبیل بازیکنان سرنوشت خوشی نخواهند داشت و خیلی زود محو خواهند شد. شاید جذب مدافع بلند قامت سرخ‌ها از جنبه‌های هواداری برای تماشاگران تا حدی جذاب باشد و بتوانند با استفاده از آن برای رقیب سنتی خود کری بخوانند اما مشخص نیست استقلال را با چه سرنوشتی مواجه سازد. نادری درست در پستی به خدمت گرفته شد که استقلال ۳ بازیکن دیگر نیز در اختیار داشت. علاوه بر میلاد زکی‌پور و هرویه میلیچ در نقل و انتقالات لیگ بیستم، متین کریم‌زاده نیز به استقلال ملحق شده است و نادری چهارمین گزینه این پست محسوب می‌شود. بدون شک نادری باید از لحاظ کیفی بازی‌های متفاوتی را در ترکیب استقلال به انجام برساند تا از جایگاهی ثابت در این پست برخوردار باشد اما نتیجه این انتقال‌ها به حدی شبیه به هم است که هرگز با قطعیت نمی‌توان گفت نادری به همان بازیکن دلخواه استقلال در سمت چپ بدل خواهد شد یا خیر؟!
