بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون -روزنامه «سان» طی مطلبی اعلام کرده که محققان «موسسه باستان‌شناسی، جست‌وجو و کاوش کتاب مقدس» مدعی شده‌اند شواهدی بسیار قوی وجود دارد که بر اساس آن بقایای کشتی حضرت نوح (ع) در بالای کوه تخت سلیمان در شمال ایران قرار دارد.
منطقه تخت سلیمان ناحیه‌ای کوهستانی است در استان مازندران که بخشی از رشته‌کوه البرز است و ۴۵ قله اصلی دارد. مرتفع‌ترین آنها با ارتفاع ۴۶۴۳ «تخت سلیمان» نام دارد و در متون تاریخی هم بسیار از آن نام برده شده است. صنیع‌الدوله در کتاب مرآت‌البلدان درباره این منطقه می‌نویسد: «در تنکابن کوهی است مشهور به تخت سلیمان که صعود به قله آن برای سواره متعذر و برای پیاده‌رو در وسط تابستان ممکن ولی متغیر است. درقله کوه به‌طور شیروانی از چوب عمارتی است که جای دو نفر می‌شود. مشهور است که حضرت سلیمان بالای این کوه آمده است. در زیر شیروانی مستور از سنگ، شکلی است شبیه مار، سکنه گویند این مار را حضرت سلیمان سنگ کرده‌است.» حالا محققان این موسسه اعلام کرده‌اند که تکه‌چوب‌های سنگ‌شده‌ای را پیدا کرده‌اند که مربوط به کشتی نوح است. این موضوع در حالی مطرح شده است که تاکنون ادعاها و گمانه‌زنی‌های بسیاری درباره محل کشف کشتی حضرت نوح در کشورهایی چون جمهوری آذربایجان، ترکیه و ایران مطرح شده است. آن‌طور که ایسنا نوشته پیش از این در ترکیه عکس‌های هوایی از آثار شبیه به یک کشتی بر کوه‌های آرارات گرفته شد و بعد از تحقیقات ادعا شد نمونه فسیل حیوانات به گِل نشسته را نیز پیدا کرده‌اند. این ادعا موجب شد تا تحقیقات بسیاری از سوی پیروان ادیان ابراهیمی برای پیداکردن بقایای کشتی نوح، در منطقه مورد نظر انجام شود. سال ۲۰۰۷ تیمی که از سوی کلیسای مسیحیت حمایت می‌شد، تکه‌چوب‌هایی در ارتفاعات قله آرارات در ترکیه پیدا کرد. هر چند تیم جست‌وجوگر مدعی شد که اطمینان دارد کشتی نوح را یافته است اما باستان‌شناسان این ادعا را با توجه به شواهد علمی موجود مورد تردید فراوان دانستند. ادعاهایی مشابه نیز در این‌باره در کشورهای یمن، عراق، سوریه و آذربایجان مطرح شده است. از سوی دیگر برخی معتقدند که کشتی نوح در کوه‌های زاگرس در استان لرستان ایران در منطقه‌ای به نام «سرکشتی» (در کوهی به همین نام که شبیه کشتی است) فرونشسته است؛ اما باستان‌شناسان معتقدند کوه سرکشتی به خاطر توپوگرافی منطقه و شکل خاصی که دارد، این باور را در ذهن مردم منطقه ایجاد کرده که کشتی نوح است اما به لحاظ باستان‌شناسی این قضیه دارای اهمیت نیست؛ چون داستان نوح نبی که در قرآن هم ذکر شده، دارای سابقه طولانی‌تری است. عرفان خسروی، دیرینه‌شناس به سوالات موجود در این‌باره پاسخ می‌دهد که در ادامه می‌خوانید.
فسیل چوب در چه شرایطی تشکیل می‌شود و چه قدمتی دارد؟
سنگواره‌های چوب در مناطق مختلفی از کشور ما وجود دارند. قدمت هیچ‌کدام از این سنگواره‌ها کمتر از ۱۰ میلیون سال نیست و حتی نمونه‌هایی از سنگواره چوب به قدمت ۲۰۰ میلیون سال در ایران وجود دارد. به طور کلی برای این‌که چوب به سنگواره تبدیل شود، باید چند میلیون سال در شرایط خاصی در میان رسوبات قرار بگیرد تا به‌تدریج انواع کانی‌ها جایگزین مواد تشکیل‌دهنده بافت چوب شوند. در مناطق مختلف البرز، کرمان و آذربایجان سنگواره‌های چوب مشاهده شده است. قدیمی‌ترین این سنگواره‌ها در رسوبات تشکیلات شمشک در سراسر البرز و نیز سازند هجدک در کرمان دیده شده‌اند که متعلق به اوایل دوره ژوراسیک هستند و قدمتی نزدیک به ۲۰۰ میلیون سال دارند. جدیدترین سنگواره‌های چوب نیز تاکنون در منطقه آذربایجان به‌ویژه دشت مغان دیده شده‌اند که قدمت آنها به دوره میوسن، یعنی حدود ۲۰ تا ۱۰ میلیون سال پیش باز می‌گردد.
بنابراین آیا می‌توان گفت بازمانده کشتی نوح به صورت چوب سنگی درآمده است؟
خیر؛ سنگواره‌های چوبی که به کشتی نوح منتسب شده‌اند، هرگز نمی‌توانند کمتر از ١٠ میلیون سال داشته باشند و این خیلی بیشتر از مدت زمان حضور انسان روی کره زمین است.
مسأله وجود بقایای موجودات دریازی در ارتفاعات را چگونه می‌توان توضیح داد؟
به جز چند کوه آتشفشان که از انباشت گدازه‌های سردشده ساخته شدند، تمام کوهستان‌های ایران بر اثر حرکت پوسته زمین و بالاآمدن رسوبات دریایی ساخته شدند. زمانی قاره کوچکی به شکل لوزی در میانه اقیانوس تتیس وجود داشت که آن را ایران مرکزی می‌نامیم. شمال ایران مرکزی دریایی وجود داشت که ایران مرکزی را از اوراسیا جدا می‌کرد و در جنوب آن دریایی دیگر که ایران مرکزی را از عربستان جدا می‌ساخت. با پیشروی عربستان به سمت شمال، رسوبات کف دریایی که جنوب ایران مرکزی قرار داشت، به صورت چین‌خوردگی بزرگی بالا آمد و تبدیل به زاگرس شد. رسوبات دریای شمال ایران مرکزی نیز به همین صورت در شمال به صورت البرز بالا آمد. این فرآیند البته طی چند ١٠ میلیون سال و بسیار تدریجی رخ داد ولی علت این‌که در سراسر کوهستان‌های البرز و زاگرس (و تمام کوهستان‌های تشکیل‌شده از سنگ‌های رسوبی در کل جهان)، بقایای موجودات دریازی را بالای کوه پیدا می‌کنیم، همین موضوع است، نه این‌که سطح آب‌ها زمانی چند کیلومتر بالاتر از امروز بوده است.
به این ترتیب این ادعا را چطور می‌توان ارزیابی کرد و آیا از منظر زمین‌شناسی و دیرینه‌شناسی می‌توان به آن شک کرد؟
ما امروز با کسانی روبه‌رو هستیم که مدعی یافتن کشتی نوح هستند و اعلام کرده‌اند که تکه‌هایی از چوب سنگ‌شده را در ارتفاع ۴۵۰۰ متری پیدا کرده‌اند و پس از بررسی شواهدی از زندگی موجودات آبزی را در این تکه‌چوب‌های سنگ‌شده کشف کرده‌اند که به‌طور معمول در کف دریا زندگی می‌کنند. این ادعا نه با تاریخ و قدمت زندگی انسان روی زمین هماهنگی دارد، نه با علم زمین‌شناسی، نه با دیرینه‌شناسی. مهمترین نکته درباره تشکیل سنگواره‌ها این است که بسیار بعید است سنگواره در ارتفاعات تشکیل شود، مگر این‌که همان بالا، امکان رسوب‌گذاری و انباشت رسوبات بعدی وجود داشته باشد و کوهستان هم میلیون‌ها سال دست‌نخورده باقی بماند تا بقایای موجودات بالای کوه به سنگواره تبدیل شود. اگر هم چیزی از جنس چوب، چند‌هزار‌سال پیش بالای کوهی قرار گرفته باشد، چون احتمال رسوب‌گذاری بعدی در آن ارتفاع وجود ندارد، غیرممکن است که به سنگواره تبدیل شود یا جنس آن با طی کردن چند هزار سال به سنگ تبدیل شود.
