بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون -توهین‌های نژادپرستانه و تمسخر اتفاقات تلخ در فوتبال ایتالیا به سطح غیرقابل باوری رسیده و فدراسیون فوتبال این کشور همچنان در قبال اتفاقاتی که در حال رخ دادن است، منفعل عمل می‌کند و این آش به قدری شور شده که باشگاه‌ها در غیاب اراده‌ای از سوی فدراسیون برای محرومیت هواداران، خودشان وارد عمل شده و هواداران خاطی را جریمه می‌کنند.
اولترافن‌ها یا همان هواداران افراطی باشگاه‌های فوتبال در ایتالیا اغلب عقاید فاشیستی و تشکل‌هایی زیرزمینی برای فعالیت‌های‌شان دارند. حضور افراد خلافکار در این دست تشکل‌ها امری معمول است و اغلب این هواداران سابقه زندان رفتن هم دارند و چندی پیش رهبر اولتراهای باشگاه آ.اس رم که از موادفروش‌های معروف پایتخت ایتالیا هم بود، طی درگیری با دیگر گروه‌های فروش مواد در یکی از پارک‌های شهر رم کشته شد.
ماجرای تمسخر کولیبالی، مدافع ناپولی بسیار معروف شده و مگان رپینو در سخنرانی توفانی‌اش بعد از دریافت جایزه بهترین فوتبالیست زن دنیا، در کنار دیگر اتفاقات تلخ فوتبال در چند وقت اخیر به ماجرای توهین به او اشاره کرد و گفت: چنین چیزهایی مایه تاسف است و باید برای تغییر تلاش کنیم. یک روز بعد از اینکه رپینو این حرف‌ها را در تالار مشهور شهر میلان ایتالیا زد، هواداران فوتبال در همان کشور سطح جدیدی از توهین‌ها را به نمایش گذاشتند. در برشا و در جریان بازی تیم‌های برشا و یوونتوس، بعد از اینکه میرالم پیانیچ گل دوم و برتری یووه در این بازی را به ثمر رساند، هواداران رقیب او را «کولی» خطاب کردند. پیانیچ اهل کشور بوسنی و هرزگوین است. او متولد توزلا در یوگسلاوی سابق است و فاشیست‌های ایتالیایی افرادی که از بالکان می‌آیند را «کولی» خطاب می‌کنند. پیانیچ در کودکی بعد از جنگ بوسنی به لوکزامبورگ رفت، خانواده مسلمان او در خطر کشته شدن قرار داشتند.
جالب است بدانید که در طول آن جنگ هم گروه‌هایی از هواداران افراطی کروات که معروف‌ترین‌شان «ببرهای آرکان» بودند، در کشتار بی‌رحمانه آن جنگ نقش داشتند. گویا فوتبال میدان بسیار خوبی برای رشد عقاید دست راستی و افراطی است و بر اساس سابقه این دست گروه‌ها، می‌دانیم که ممکن است تا چه حد خطرناک بشود. از آغاز فصل ۲۰-۲۰۱۹ فرانک کسیه در ورونا، روملو لوکاکو در ساردین و حتی در ورزشگاه خانگی تیمش توسط هواداران خودی و دالبرت در پارما (توسط طرفداران آتالانتا) مورد توهین‌های نژادپرستانه قرار گرفته‌اند.
اوضاع به حدی خراب است که جانی اینفانتینو رییس فیفا در مراسم انتخاب بهترین‌های سال بعد از اهدای جایزه لئو مسی ابراز امیدواری کرد که این مساله در فوتبال ایتالیا ریشه‌کن و راه‌حلی اساسی برای آن ارایه شود. همزمان با این حرف‌های اینفانتینو، جیووانی مالاگو، رییس کمیته المپیک ایتالیا با نظرات خود درباره توهین‌های نژادپرستانه در فوتبال این کشور، جنجال‌های زیادی را برانگیخته. مالاگو با وجود تقبیح این رفتار طرفداران، شبیه‌سازی را مشکل بزرگ‌تری برای فوتبال ایتالیا خوانده است. او در این خصوص به رادیو ۲۴ گفت: «توهین تماشاگران به بازیکنان سیاه‌پوست زشت است، اما زشت‌تر از آن بازیکنانی هستند که سالی ۳ میلیون یورو حقوق می‌گیرند و در محوطه جریمه شیرجه می‌زنند تا بتوانند پنالتی بگیرند و بابت کار خود خوشحال هم هستند.»
البته که قربانی رفتارهای ناشایست هواداران افراطی در فوتبال ایتالیا فقط غیرخودی‌ها نیستند. ایتالیایی‌ها هم از این رفتارهای غیراخلاقی مصون نیستند و آنها هم هر یک به روش خود آزار می‌بینند. در آخرین اقدام، در جریان دیدار تیم‌های سمپدوریا و تورینو، تعداد اندکی از هواداران سمپدوریا با نشان دادن ژست هواپیما به باشگاه تورینو اهانت کردند. وب‌سایت طرفداری در این مورد نوشته: «این ژست به فاجعه سوپرگا در سال ۱۹۴۹ مربوط می‌شود که هواپیمای تورینو سقوط کرد. تورینوی بزرگ که در آن مقطع پس از جنگ جهانی دوم، غول بی‌رقیب فوتبال ایتالیا بود و دایما فاتح اسکودتو می‌شد، پس از حادثه سقوط هواپیما هرگز قدرت سابق را به دست نیاورد. در جریان برد ۱-۰ شاگردان دی فرانچسکو مقابل تورینو، تعداد انگشت‌شماری از هواداران سمپدوریا با نشان دادن ژست هواپیما، قصد توهین به گراناتا را داشتند. به نقل از کالچو مرکاتو؛ اگرچه سازمان لیگ سری آ، برنامه‌ای برای جریمه کردن سمپدوریا ندارد اما باشگاه سمپدوریا می‌خواهد با هواداران خاطی برخورد کند. این باشگاه با استفاده از دوربین‌های ورزشگاه و کمک پلیس به دنبال این افراد است تا آنها را از حضور در استادیوم محروم کند.»
معلوم نیست سکوت مسوولان فوتبال ایتالیا تا کجا ادامه خواهد داشت و این فجایع باید تا چه حد پیش بروند که مقامات فوتبال این کشور وادار به واکنش جدی بشوند. تقریبا هیچ بازیکن و باشگاهی از گزند این هواداران افراطی در امان نیست و در قلب اروپا، فاشیست‌ها اینچنین آزادانه می‌توانند به آزار دیگران بپردازند. همزمان با چنین اتفاقاتی، احزاب دست راستی هم در ایتالیا در حال قدرت گرفتن هستند و شاید ارتباط نزدیکی بین افزایش توهین‌های نژادپرستانه و رای آوردن سیاستمداران ضدمهاجر وجود داشته باشد. فوتبال ایتالیا تبدیل به جهنمی شده که هیچ کس در آن آسایش ندارد. شاید با این روند جذب بازیکنان رنگین‌پوست و غیر اروپایی برای تیم‌های ایتالیایی سخت‌تر از پیش بشود و این بازیکنان میل کمتری برای حضور در این کشور داشته باشند. هر چند که توهین‌های نژادپرستانه محدود به ایتالیا نمی‌شود و در انگلیس هم شاهد چنین اتفاقاتی هستیم، اما کثرت توهین‌ها و شدت آن در ایتالیا بسیار بیشتر و اوضاع بسیار آشفته است.
