بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
ز بررسی شرایط کاروان ایران در المپیک ٢٠٢٠ خبرهای خوشی دستگیرمان نمی‌شود؛ ظاهرا تنها امیدمان باید به سورپرایزهای احتمالی باشد
[شهروند] حدود پنج‌ماه تا شروع المپیک ٢٠٢٠ مانده و هنوز نمی‌دانیم امیدوار باشیم یا ناامید. مسئولان ورزش ایران در بازدید از اردوی تیم‌های مختلف قول مدال می‌گیرند، اما بدون شک نمی‌توان به این قول‌های اجباری اطمینان کرد. محمد بنا که یکی از درخشان‌ترین نتایج تاریخ را در المپیک ٢٠١٢ با تیم‌ملی کشتی فرنگی رقم زد، در برابر خواسته وزیر مبنی بر کسب چهار مدال طلا از کشتی در توکیو، به هیچ‌وجه روی خوشی نشان نداد تا مشخص شود اوضاع کشتی شباهت چندانی به روزهای طلایی‌اش ندارد. وزنه‌برداری و تکواندو هم به‌عنوان دیگر رشته‌های مدال‌آور خیلی شرایط امیدوارکننده‌ای ندارند؛ اگرچه به نظر می‌رسد در توکیو سورپرایزهای جدیدی از دل ورزش ایران بیرون بیاید.کشتی؛ حسن یزدانی تنها امید طلا؟
اگر در راه کسب سهمیه مشکلی به وجود نیاید، تیم‌های کشتی آزاد و فرنگی در
مجموع با ١٢ کشتی‌گیر به المپیک پای می‌گذارند. از میان آنها شاید تنها
امید قطعی برای کسب مدال طلا حسن یزدانی باشد؛ کشتی‌گیری که البته فعلا
دوران نقاهت بعد از عمل جراحی را پشت‌سر می‌گذارد و همه امیدوارند تا
پنج‌ماه دیگر به روزهای اوج خود برسد. شاید تا حدودی از همین حالا بتوان
ترکیب پنج‌نفر دیگر کشتی آزاد را هم حدس زد، اما بعید است به جز رخ‌دادن یک
اتفاق شگفت‌انگیز، آنها را روی سکوی نخست المپیک ببینیم. در کشتی فرنگی
شرایط سخت‌تر هم هست. دیگر خبری از تک‌ستاره‌ای مثل حسن یزدانی نیست و
باتجربه‌ترین عضو تیم هم سعید عبدولی است که به باخت‌های او پای سکو عادت
داریم. تیم جوان محمد بنا که در مسابقات جهانی ٢٠١٩ هم فینالیستی نداشت،
فقط می‌تواند درصورت ظهور یک پدیده به کسب مدال طلا امیدوار باشد. با این
اوضاع و احوال و مصدومیت‌هایی که برخی از قهرمانان نامدار کشتی را
تحت‌تأثیر خود قرار داده، بعید است تیم‌های ملی کشتی توقع وزیر یعنی چهار
مدال طلا و حتی نیمی از آن را هم برآورده کنند.
وزنه‌برداری؛ امیدوار به تکرار یک طلای ریو
به جز المپیک ٢٠٠٨ پکن که با غیبت ناگهانی حسین رضازاده همراه شد،
وزنه‌برداری ایران در دو دهه اخیر همواره عادت داشته در المپیک با مدال طلا
به تهران بازگردد. طلایی‌شدن کیانوش رستمی و سهراب مرادی در ریو و
ازدست‌رفتن سومین طلا با ناداوری علیه بهداد، نشان از قدرت بالای
وزنه‌برداری ایران دارد، اما در این دوره اتفاقات دست‌به‌دست هم داده تا به
طلایی‌شدن وزنه‌‌برداران چندان خوشبین نباشیم. اول از همه اینکه سهمیه
ایران در این رشته به خاطر قوانین جدید جهانی و سابقه دوپینگ به عدد دو
رسید. در مرحله بعدی خداحافظی سنگین‌وزن‌های پرامید ایران همچون بهداد
سلیمی و سعید علی‌حسینی رخ داد. سپس یک مصدومیت کذایی سراغ سهراب مرادی
رفت؛ دقیقا در روزهایی که در اوج آمادگی به سر می‌بُرد. حالا در فاصله
پنج‌ماه مانده به المپیک، رقابتی میان کیانوش رستمی و سهراب مرادی برای
رفتن به المپیک در دسته ٩۶کیلوگرم است، اما نکته اینجاست که هرکدام از آنها
به توکیو برسند، یک وزنه‌بردار آماده از چین به نام تیان تائو را پیش‌رو
خواهند داشت. در فوق سنگین هم علی داوودی درصورت ادامه روند پیشرفت خود
نهایتا بتواند به یک مدال برنز در المپیک برسد.
تکواندو؛ ناکامی ریو را جبران کن
دیگر رشته مدال‌آور ایران در ادوار المپیک تکواندو بوده که البته بعد از
خداحافظی هادی ساعی از کسب مدال طلا ناکام مانده است. در دوره قبلی تیم
مردان ایران که به نظر می‌رسید در اوج آمادگی باشد، به شکل غیرمنتظره‌ای
ناکام بود و فقط کیمیا علیزاده توانست یک برنز کسب کند. در این دوره که
بعید است زنان تکواندو بتوانند به یکی از سکوهای المپیک برسند، تیم مردان
دو سهمیه توسط آرمین هادی‌پور و میرهاشم حسینی کسب کرده؛ دو تکواندوکاری
که اولین تجربه المپیکی خود را پشت‌سر خواهند گذاشت. باید امیدوار بود این
دو هوگوپوش ایرانی المپیک درخشانی را برای تکواندو رقم بزنند.
سورپرایزهای احتمالی در توکیو
به جز سه رشته مدال‌آور، در سایر رشته‌ها فقط می‌توانیم بگوییم شانس مدال
داریم. البته موضوع درباره کاراته که اولین تجربه المپیک خود را تجربه
می‌کند، متفاوت است. مسئولان و مردم از این رشته که در سال‌های اخیر در
میادین جهانی خوش درخشیده، انتظار مدال دارند. باید دید دختران و پسران
کاراته‌کا می‌توانند این رشته را هم به جمع رشته‌های مدال‌آور ایران در
تاریخ المپیک اضافه کنند یا خیر. امیدواری به کاراته در حدی است که برخی
معتقدند بیشترین سهم مدال در توکیو از دل این تیم بیرون می‌آید. در
دوومیدانی که یک‌بار سابقه مدال‌آوری وجود دارد، احسان حدادی می‌خواهد
دومین سکوی المپیکی خود را تجربه کند. او که حالا در اوج پختگی قرار دارد،
در یکی، دوسال اخیر رکوردهای نسبتا امیدوارکننده‌ای داشته و با امکاناتی که
در اختیارش قرار گرفته، همه امیدوارند برای دومین‌بار دوومیدانی را صاحب
مدال المپیک کند. هیچ ورزشکار دیگری هم در این رشته شانس کسب مدال نخواهد
داشت. دیگر رشته‌ای که پتانسیل سورپرایز مردم ایران را دارد، شمشیربازی
است. تیم‌ملی این رشته که در آستانه کسب سهمیه المپیک قرار دارد، هم در بخش
تیمی و هم انفرادی پتانسیل مدال‌آوری را خواهد داشت. در تیراندازی نیز که
تاکنون پرتعدادترین سهمیه‌ها را در میان رشته‌های انفرادی به دست آورده،
ایران به کسب مدال امید دارد؛ اگرچه انتظار چندانی هم از این رشته در توکیو
وجود نخواهد داشت. در آخر هم می‌توان به والیبال اشاره کرد. با اینکه شانس
بسیار ناچیزی می‌توان برای مدال‌آوری شاگردان کولاکوویچ در المپیک متصور
شد، اما به هرحال رفتن روی سکو در توکیو اتفاق بعیدی هم نیست.
توکیو؛ نه ناامید، نه پرامید
با بررسی وضع کلی ورزش ایران در فاصله پنج‌ماه مانده تا المپیک ٢٠٢٠ خیلی
نمی‌توانیم به رخ‌دادن اتفاقات خوب امیدوار باشیم. با اینکه به نظر می‌رسد
تعداد ورزشکارانی که می‌توانند سهمیه المپیک توکیو را کسب کنند، به حدود
١٠٠نفر هم برسد، اما درباره مدال‌آوری شرایط کاملا سخت و دشوار است. تقریبا
تمامی ستاره‌های ورزش ایران روزهای خوبی را سپری نمی‌کنند و از سوی دیگر
خبری هم از پدیده‌های جدید و جوان نیست. با این حال، نمی‌توان از همین حالا
موج ناامیدی را در جامعه ورزش ایجاد کرد؛ بلکه باید به رخ‌دادن اتفاقات
خوب در توکیو برای ورزش ایران دل ببندیم. شاید کسب ٣، ۴ مدال طلا و حدود ١٠
مدال در مجموع بتواند کارنامه نسبتا موفقی را برای کاروان ایران رقم بزند.
