بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – منیزیم یک ماده معدنی ضروری است که برای بسیاری از عملکردهای بدنی حیاتی است. این ماده برای بیش از ۳۰۰ واکنش بیوشیمیایی در بدن ضروری است، از جمله کنترل قند خون، تنظیم فشار خون و عملکرد عضلات و اعصاب. منیزیم همچنین از سلامت استخوان‌ها پشتیبانی می‌کند و برای سلامت سیستم ایمنی و ریتم طبیعی قلب مهم است.”
“منیزیم به طور طبیعی در بسیاری از غذاها وجود دارد و همچنین به عنوان یک مکمل غذایی در دسترس است. منابع غذایی خوب منیزیم شامل آجیل، دانه‌ها، حبوبات، غلات کامل، میوه‌هایی مانند موز و آووکادو و سبزیجات تیره و برگ‌دار مانند اسفناج می‌باشد. همچنین منیزیم به عنوان یک ماده مغذی به غلات و سایر غذاهای غنی‌شده افزوده می‌شود.
در حالی که منیزیم به عنوان یک مکمل در دسترس است، مگر اینکه دچار کمبود منیزیم باشید، توصیه نمی‌شود. برخی از داروها را نباید با منیزیم ترکیب کرد تا از عوارض جانبی یا تداخلات احتمالی جلوگیری شود.”
در زیر به برخی از این دارو ها اشاره می شود
“آنتی‌بیوتیک‌ها
منیزیم می‌تواند با برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها تداخل داشته باشد، از جمله تتراسیکلین‌ها مانند دکلومایسین (دملوکسی‌کلین)، ویبرامایسین (داکسی‌سایکلین) و آنتی‌بیوتیک‌های کینولون مانند سیپرو (سیپروفلاکساسین) و لوواکیوین (لووفلاکساسین).
آنتی‌بیوتیک‌هایی که همراه با منیزیم مصرف می‌شوند یا خیلی زود پس از منیزیم مصرف می‌شوند، ممکن است به درستی جذب نشوند یا به طور مؤثر عمل نکنند. برای اطمینان از جذب بهینه، آنتی‌بیوتیک‌های خود را حداقل دو ساعت قبل یا ۴-۶ ساعت بعد از مکمل منیزیم خود مصرف کنید. این زمان‌بندی بسته به نوع آنتی‌بیوتیکی که مصرف می‌کنید متفاوت است.”منیزیم می‌تواند با برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها تداخل داشته باشد، از جمله تتراسیکلین‌ها مانند دکلومایسین (دملوکسی‌کلین)، ویبرامایسین (داکسی‌سایکلین) و آنتی‌بیوتیک‌های کینولون مانند سیپرو (سیپروفلاکساسین) و لوواکیوین (لووفلاکساسین).
آنتی‌بیوتیک‌هایی که همراه با منیزیم مصرف می‌شوند یا خیلی زود پس از منیزیم مصرف می‌شوند، ممکن است به درستی جذب نشوند یا به طور مؤثر عمل نکنند. برای اطمینان از جذب بهینه، آنتی‌بیوتیک‌های خود را حداقل دو ساعت قبل یا ۴-۶ ساعت بعد از مکمل منیزیم خود مصرف کنید. این زمان‌بندی بسته به نوع آنتی‌بیوتیکی که مصرف می‌کنید متفاوت است.”
مدرها
مدرها داروهایی هستند که به بدن کمک می‌کنند تا نمک و مایعات اضافی را از طریق افزایش تولید ادرار توسط کلیه‌ها از بین ببرد. مصرف مدرها به همراه منیزیم می‌تواند باعث افزایش یا کاهش دفع منیزیم از طریق ادرار شود که به نوع مدر مصرفی بستگی دارد.
مصرف مدرها با منیزیم همچنین اثرات منیزیم را خنثی می‌کند، زیرا آن‌ها باعث هیپومنیزمی می‌شوند، وضعیتی که در آن سطح منیزیم در خون به طور خطرناکی پایین می‌آید. سطوح پایین منیزیم می‌تواند علائمی مانند ضعف عضلانی، هیپر اکتیویتی و خواب آلودگی را به همراه داشته باشد.”
“بیس‌فسفونات‌ها
مکمل‌های غنی از منیزیم می‌توانند جذب بیس‌فسفونات‌های خوراکی را کاهش دهند، که یک خانواده از داروها هستند که برای درمان پوکی استخوان، یک وضعیت مزمن (طولانی‌مدت) که باعث ضعیف و شکننده شدن استخوان‌ها می‌شود، استفاده می‌شوند.
این تداخل می‌تواند زمانی رخ دهد که بیس‌فسفونات‌ها، مانند فوزاماکس (آلن‌درونات)، خیلی زود قبل یا بعد از منیزیم مصرف شوند. برای جلوگیری از این امر، بیس‌فسفونات‌ها را حداقل دو ساعت قبل یا بعد از مصرف مکمل منیزیم مصرف کنید. این زمان‌بندی بستگی به نوع بیس‌فسفوناتی دارد که استفاده می‌کنید. برای برخی از آن‌ها، توصیه این است که ۳۰-۶۰ دقیقه صبر کنید.”
داروهای مهارکننده پمپ پروتون (PPI)
زمانی که داروهای مهارکننده پمپ پروتون (PPI) که برای درمان زخم‌های معده و تسکین علائم رفلاکس اسید استفاده می‌شوند، به مدت طولانی (بیش از یک سال) مصرف شوند، می‌توانند باعث کاهش سطح منیزیم در خون شوند. زخم‌های معده زخم‌های باز در داخل معده هستند، در حالی که رفلاکس اسید وضعیتی است که در آن اسید معده به سمت مری حرکت می‌کند و احساس سوزش معروف به سوزش سر دل را ایجاد می‌کند.
داروهای PPI شامل نکسیم (اسومپرازول) و پریواست (لانزوپرازول) هستند. اگر PPI مصرف می‌کنید یا برای شما تجویز شده است، قبل از شروع درمان بلندمدت با PPI، با یک ارائه‌دهنده خدمات بهداشتی مشورت کنید تا سطح منیزیم خون شما آزمایش شود و در حین مصرف دارو، سطح منیزیم خون خود را به طور دوره‌ای آزمایش کنید.
زینک
زینک یک ماده معدنی ضروری است که در مقادیر کم برای حمایت از سلامت لازم است. این ماده معدنی برای بهبود زخم، عملکرد سیستم ایمنی، لخته شدن خون و سایر عملکردهای بدنی اهمیت دارد.
تحقیقات نشان داده‌اند که مصرف دوزهای بسیار بالای زینک همراه با منیزیم می‌تواند بر توانایی بدن در جذب و تنظیم منیزیم تأثیر بگذارد. برای جلوگیری از این تداخل بالقوه، زینک و منیزیم را جداگانه و در زمان‌های مختلف روز مصرف کنید.”
