بادداشت کاپیتان و شماره ۷ سابق منچستر درباره کریستیانو رونالدو/یک پادشاه مثل اریک کانتونا

برایان رابسون

سایت بدون – قرار است بعد از بازی منچستریونایتد با نیوکاسل با استیو بروس، شام جشن تولد او را بخوریم و می‌دانم که می‌گوید:«چرا ما باید مجبور به بازی با یونایتد باشیم وقتی کریستیانو رونالدو برگشته است؟»
از زمان آمدن اریک کانتونا به بعد، چنین شور و هیجانی را در اولدترافورد به خاطر ندارم.
ساعت ۱۱:۴۵ صبح شنبه که عصر آن منچستریونایتد بازی داشت به استادیوم رفتم و پر بود. حتی بعد از مسابقه وقتی هواداران معمولاً راهی خانه‌های‌شان می‌شوند، دل‌شان نمی‌خواست آن جو دوست‌داشتنی را ترک کنند. از کاتالوگ بازی که معمولاً مورد استقبال قرار نمی‌گیرد یا روی میزها جا می‌ماند، خبری نبود به‌خاطر اینکه مربوط به روز بازگشت کریستیانو بود.
یادم نمی‌آید از بازیکنی که کنار زمین مصاحبه می‌کند، این همه نیروی امنیتی مراقبت کرده باشند. خیلی از هواداران منتظر ماندند تا نگاه و لبخندی به آنها داشته باشد یا یک امضا بدهد. مثل اینکه روزهای باشکوه در حال برگشتن هستند، او به اولدترافورد باور را برگردانده است.
آنچه کریستیانو در بازی با نیوکاسل انجام داد دقیقاً همان چیزی است که می‌تواند در این تیم تغییر دهد.
منچستریونایتد بازی شگفت‌انگیزی نداشت اما این پسر می‌تواند سرنوشت بازی را رقم بزند. او موقعیت را حس می‌کند، فرصت‌طلب است و یک سطح بالاتر از بقیه بازی می‌کند.
او کاریزمای لازم برای به وجد آوردن هواداران و بلندکردن‌شان از روی صندلی را دارد. حال و هوای هواداران در بازی با نیوکاسل مثل دیدار با رقبایی مانند لیورپول، منچسترسیتی و چلسی بود.
مشهود بود بسیاری از بازیکنانی که از بازی‌های ملی برگشته بودند، با شرایط بدنی ایده‌آل فاصله داشتند. شاید اگر این بازی را پارسال انجام می‌دادند، منچستریونایتد به یک مساوی راضی می‌شد اما کریستیانو رونالدو همیشه به‌دنبال پیروزی است. او بازیکنان حریف را به اشتباه انداخت، خطر ایجاد کرد و به یونایتد برتری داد. او و برونو فرناندز در راه انداختن هم‌تیمی‌های‌شان عالی بودند و این می‌تواند به بقیه منتقل شود. می‌دانم جمعه شب با بازیکنان حرف زده و به آنها گفته برای چه به باشگاه برگشته و حالا باید برنده باشند. او برای داستانی که آخرش غم و شکست است، به اینجا نیامده.
بعضی از بازیکنان می‌توانند در رختکن حرف بزنند، از اینکه چطور برنده هستند و به موفقیت می‌رسند اما این کار را با حرف زدن انجام می‌دهند. این پسر نه. می‌توانی با چشم‌های خودت ببینی که چقدر باختن برایش رنج‌آور است؛ آن هم بدون اینکه حرفی بزند. این چیزی است که خیلی‌ها آرزویش را دارند.
روحیه مثبت میسون گرینوود را دوست دارم اما باید بگویم جیدون سانچو در درون خود به آرامش رسیده. دوست دارم با شجاعت بیشتری بازی کند و مطمئنم کریستیانو هم به او کمک و این حس را تقویت می‌کند.
اوله‌گونار سولشر حالا یک تیم قوی که در تمام پست‌ها کیفیت دارد، جمع کرده و این انتظار موفقیت را بالا می‌برد. فشار چیزی است که همیشه با مربی منچستریونایتد هست، اوله می‌داند باید جام ببرد و حداقل از فصل قبل به قهرمانی لیگ برتر نزدیک‌تر شود.
شخصیت‌های بزرگی الان در رختکن تیم حضور دارند و این چیزی است که شما برای بردن جام به آن نیاز دارید. اینکه اوله در مدیریت منابع انسانی درست عمل کند، خیلی مهم است.
روز قبل از بازی با سر الکس فرگوسن حرف زدم و او حال خیلی خوبی داشت. بدش نمی‌آمد که بعضی وقت‌ها حال بازیکنان را بگیرد چون باعث می‌شد بهترین عملکردشان را نشان دهند.
واقعاً مشتاقم بدانم اوله چطور می‌تواند این تیم را مدیریت کند؟ چطور می‌تواند در بازی‌های حذفی از نیروهای خود به‌درستی استفاده کند؟ چطور چینش و استراتژی تیم را متناسب با رقبا تغییر می‌دهد تا نتیجه لازم را بگیرد؟ تعویض‌هایش را کی انجام می‌دهد و چه کسی را می‌آورد تا بهترین عملکرد هجومی را داشته باشند؟ چون با خط حمله‌ای که در حال حاضر در اختیار منچستریونایتد است، قطعاً با تیم‌های زیادی مواجه می‌شوند که دفاع را در دستور کار قرار می‌دهند.گاهی وقت‌ها نیاز است مثل بازی با ولورهمپتون فقط نتیجه بگیرند. تیم‌هایی که از عهده این کار برمی‌آیند و بازی‌های متعددی را یک بر صفر می‌برند، قهرمان می‌شوند. چلسی قوی‌تر است، سیتی هم همینطور و لیورپول، اما هیچ دلیلی وجود ندارد که یونایتد باور نداشته باشد توانایی قهرمانی دارد. کریستیانو برای همین اینجاست.