بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون -مهم‌ترین توصیه‌ای که متخصصان به مبتلایان به دیابت می‌کنند، مراقبت از پاها برای جلوگیری از ایجاد زخم یا جراحت روی آنهاست. به طور کلی، در حدود ۱۵ درصد این بیماران زخم پای دیابتیک بروز می‌کند و بیشتر در ناحیه پاشنه پا ایجاد می‌شود. از این تعداد، ۶ درصد نیاز به بستری در بیمارستان و انجام راهکارهای درمانی پیدا می‌کنند.
از بین مبتلایان به دیابت، حدود ۱۴ تا ۲۴ درصد بیماران به دلیل زخم پای دیابتیک تحت عمل قطع عضو قرار می‌گیرند. بیمارانی که سن بالاتری دارند بیشتر در معرض زخم‌های ایجاد شده در پا و مشکلات دیگری چون ناراحتی‌های کلیوی، چشمی، قلب و عروق و بیماری‌های قلبی هستند. زخم‌های دیابتیک معمولا به علت ترکیبی مانند کاهش حس پاها، کاهش گردش خون، ناهنجاری‌ها و بدشکلی پاها، سایش و اصطکاک پاها، اصابت ضربه به پاها و ابتلای طولانی مدت به دیابت ایجاد می‌شوند.
در این بیماری، فرد دچار نوروپاتی شده و توانایی احساس درد در او کم می‌شود و با وجود ایجاد جراحت روی بدن، دردی حس نمی‌کند کهمی‌تواند بسیار خطرناک باشد.
از آنجا که بسیاری از مبتلایان به زخم‌های پای دیابتیک توانایی احساس درد را از دست می‌دهند، درد شایع‌ترین علامت نیست و بیمار در اولین علامت، ترشحات زخم را روی جوراب مشاهده می‌کنند. قرمزی و تورم پاها هم ممکن است از علائم دیگر باشد که باید زود به دادش برسید. باید بلافاصله مانع بروز عفونت در آن ناحیه شوید.
فشار احتمالی ایجاد شده در آن نقطه را از بین ببرید. پوست‌های مرده را از موضع جدا کنید و از داروها، سرم‌های شست‌وشو و پمادهای موضعی روی زخم استفاده کنید و آن را پانسمان کنید تا سریع‌تر بهبود یابد. تا جایی که می‌توانید سعی کنید قند خونتان را کنترل کنید. به طور جدی از راه رفتن با پای برهنه حتی در منزل خودداری کنید.
اما مهم‌ترین کار در زمان درمان زخم پای دیابتیک، رعایت و کنترل قند خون است. بیشتر زخم‌های غیرعفونی بدون نیاز به عمل جراحی بهبود می‌یابند اما اگر همین راهکارهای ساده اثربخش نباشند، ممکن است کار به جراحی بکشد و به کمک آن بتوان این زخم‌ها را مدیریت و درمان کرد. بیماران دیابتی که به ناهنجاری‌های پا مانند پینه پا بوده و پاچکشی مبتلا هستند، بیشتر در معرض خطر قرار دارند.
منبع: apma
ندا اظهری
