بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – عادی نمی شود، مرگ را می گویم ، هزار روز دیگر هم سخنگوی وزارت بهدشت پشت تریبون برود و تعداد رفتگان امروز را بخواند باز هم مثل دیروز غصه و ترس در هم می آمیزد…
اما گاهی از میان رفته ها کسی هست که بیشتر یادش می کنیم ، چون بیشتر در یادمان جا داشته …یکی از آن ها مهرداد میناوند بود.
رفتن میناوند تلخ بود و بیشتر به چشم آمد انگار، چرا؟شاید به این خاطر که مهرداد میناوند را تا بیمارستان بدرقه کردیم و انتظار می کشیدیم سلامت بیرون بیاید
شاید به خاطره های سال دور و نزدیک اما شاید دلیلش این باشد که او را از همین راه دور هم می شناختیم ، او شبیه کسی بود ، کسی در همین نزدیکی
مرگ مهرداد میناوند انگار برای این تلخ بود که او ما را یاد یکی از دوستانمان می اندازد، همان که پررو است ، زرنگ است ، سریع قاطی می شود، بذله گو است ، حاضر جواب است ،مهربان است ، زیاد حرف می زند و هیج جمعی بدون او جمع می شود…مهرداد میناوند شبیه ترین آدم به مردم همین شهر بود با همه تناقض ها
مهرداد میناوند شبیه آن رفیق دبیرستان ماست یا رفیق شب های سربازی یا روزهای دانشگاه … همین که آن قدر پررنگ حضور پیدا می کرد که نمی شود از یادش برد.
مهرداد میناوند خیلی برای ما آشنا بود ،او انگار بچه محل ما بود ، دور دنیا را گشت اما هنوز بوی سی متری جی را می داد
افشین خماند
