بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون -با آنکه برای بازی در نقش پیچیده و سخت «زدن به سیم آخر/ برکینگ بد» جایزه امی (اسکار تلویزیونی) را به عنوان بهترین بازیگر سال دریافت کرد، اما اجازه نمی‌دهد کار هنری مانع از توجه ویژه‌اش به خانه و خانواده شود. برایان کرانستون بازیگری قدیمی است، که با بازی در درام اکشن و پررمزوراز زدن به سیم آخر تبدیل به یکی از محبوب‌ترین چهره‌های سال‌های اخیر دنیای هنر و سرگرمی شده است. با این حال، خودش بازی در این مجموعه را عامل اصلی موفقیت خویش می‌داند و عقیده دارد نقش و شخصیت درستی را برای بازی انتخاب کرده است. کرانستون می‌گوید زمان فیلمبرداری بسیاری از صحنه‌های فیلم، او تصویر خانواده‌اش را مجسم می‌کرده و نه چهره بازیگر نقش مقابل را. هنرمند ۶۲ساله تلویزیون و سینما، در گفت‌وگویی تازه با نیویورک ماگازین درباره فعالیت هنری و تطابق آن با زندگی خانوادگی صحبت کرده و ناگفته‌هایی از مجموعه موفق خود را بازگومی‌کند. شایعات تایید نشده حکایت از آن می‌کند که وینس گیلیان خالق این مجموعه قصد دارد دنباله تازه‌ای از آن را با داستانی تازه و البته با بازی کرانستون تولید کند. اما بازیگر حاضر به صحبت در این‌باره نشده است.
برایان کرانستون فقط بازیگر اصلی زدن به سیم آخر نبوده است. او به عنوان تهیه‌کننده، کارگردان و نویسنده فیلمنامه هم با این مجموعه پربیننده و موفق چند سال اخیر صفحه نقره‌ای همکاری داشته است. او توضیح می‌دهد که شخصیت والتر وایت در این مجموعه، موجودی از پیش تعیین شده نیست و متناسب با شرایط تغییراتی از خود نشان می‌دهد: «از ابتدا احساسم این بود که باید موجودی زنده و قابل تغییر و تحول باشد. برای همین و با وجود آنکه کلیت شخصیت او شکل گرفته و براساس آن عمل می‌کند، اما از خودش واکنش‌های پیش‌بینی‌نشده‌ای نشان می‌دهد.
همیشه سر صحنه فیلمبرداری همراه خودم قلم و کاغذ داشتم. هرچه را که در رابطه با انگیزه‌ها و خواسته‌های شخصیتم به نظرم می‌رسد، روی کاغذ می‌نوشتم. یادداشت‌هایی که برمی‌داشتم، برای صحنه‌های بعدی مورد استفاده قرار می‌گرفتند. این یادداشت‌ها به کامل‌تر شدن شخصیت کمک می‌کنند و راه را برای انتخاب‌های متعدد بعدی هموار می‌کنند. به این ترتیب، در سکانس‌های پیش رو می‌توان راه‌های مختلف و متفاوتی را برای نمایش واکنش‌ها و اقدامات شخصیت داستانی‌ام را در پیش گرفت.»
گرفتن قول برای تغییرات و اضافات
کرانستون قبل از بازی در مجموعه، فیلمنامه کامل را مطالعه کرد و قول گرفت در صورت لزوم، تغییرات و اضافاتی در آن منظور شود. در همین ارتباط بود که قبول کرد در کار نگارش دوباره صحنه‌هایی که باید تغییر کنند، همکاری نزدیک داشته باشد. اما همکاری بازیگر منحصر به نقش خودش نشد و او در ارتباط با بقیه شخصیت‌های داستان هم به اظهارنظر پرداخت. جالب این‌که نظرات او در این ارتباط با واکنش مثبت تهیه‌کنندگان و کارگردان مجموعه قرار‌می‌گرفت. آنها از ایده‌های کرانستون در رابطه با نوع رفتار و عملکرد دیگر شخصیت‌های ماجرا هم استفاده زیادی کردند.
همکاری همه‌جوره و همه‌جانبه
به گفته کرانستون، وقتی درگیر پروژه‌ای می‌شوم، خیلی دوست دارم که همه‌جوره با آن همکاری کنم. خودم را به نقشی که دارم محدود نمی‌کنم و موضوع را وسیع‌تر از این می‌بینم. طرفدار این هستم که تمام بازیگران ایده‌هایشان را درباره کار، با بقیه تقسیم کنند. وقتی در یک اتاق با تعداد زیادی ایده روبه‌رو می‌شوی، بهتر می‌توانی کار را جلو ببری. سینما و تلویزیون فرق نمی‌کند و در هر کار هنری که دخیل هستم، به اظهارنظر می‌پردازم. باورم این است که باید با تمام انرژی و توان، در خدمت کاری باشی که در حال انجامش هستی. حتی وقتی بعد از پایان کار به خانه می‌روم، هنوز درگیر مسائل آن کار هستم. زمانی که سر صحنه فیلمبرداری برمی گردم، ایده‌های تازه‌ای دارم که آنها را برای دیگران بازگو می‌کنم. این ایده‌ها در خانه و در زمان استراحت به ذهنم رسیده‌اند. برای خودم بسیار هیجان‌انگیز است که به ایده تازه‌ای دست پیدا می‌کنم و متوجه شده‌ام که همکارانم هم همین حال و هوا و روحیه را دارند.»
همراهی همسر با فیلمنامه
کرانستون از فیلمنامه زدن به سیم آخر، به‌عنوان نوشته‌ای «عالی» اسم می‌برد و توضیح می‌دهد که همسرش هم بسیار آنرا دوست دارد: «زمانی که بازی در نقش والتر وایت به من پیشنهاد شد، دخترم در دبیرستان درس می‌خواند. به من گفتند برای فیلمبرداری باید راهی مکانی دور در نیومکزیکو شویم. با همسرم به این محل رفتیم و او بخش‌های اصلی فیلمنامه را همانجا خواند. واکنش او را با دقت زیر نظر داشتم. متن را خواند، تا آخر آن. فیلمنامه را بست و نگاهی به من انداخت. با لحنی پرسشگر گفت: واقعا می‌خواهی این نقش را بازی کنی؟ و بعد به این نکته اشاره کرد که مکان فیلمبرداری بسیار دور از خانه‌شان است و این مساله، باعث غیبت طولانی و مکررم در خانه می‌شود. اما من با تهیه‌کنندگان قراری گذاشتم که در تمام مدت فیلمبرداری رعایت شد. هر شب جمعه یا صبح شنبه یکی از مسافران اتوبوس ساوت وست بودم. این اتوبوس از محل فیلمبرداری به لس‌آنجلس برمی‌گشت و برعکس. زمان‌هایی که به دلیل ترافیک کاری نمی‌توانستم به خانه برگردم، اعضای خانواده سر صحنه فیلمبرداری می‌آمدند و کنار هم بودیم.در همه حال، این نکته یادم بود که در وهله نخست یک پدر و یک همسر هستم.»
کمدی سیاه وسترن
درام جنایتکارانه زدن به سیم آخر، از سوی منتقدان لقب یک وسترن را گرفته است. مکان‌های فیلمبرداری این کمدی سیاه و تلخ، شبیه مکان‌هایی هستند که فیلمهای ژانر وسترن در آنها فیلمبرداری می شود. برایان کرانستون در داستان مجموعه، معلمی رو به مرگ است. او بعد از آنکه متوجه سرطان خود می شود، به دنبال راهی برای تامین زندگی خانواده اش پس از مرگ است. اما او برای این کار راهی غیرمتعارف و عجیب و غریب را پیش می گیرد. همین انتخاب، او را با حوادث و ماجراهای تلخ پیش‌بینی نشده‌ای روبه‌رو می‌کند.
نگاه انتقادی به جامعه امروز آمریکا
پخش «زدن به سیم آخر» سال ۲۰۰۸ آغاز شد. ۵ فصل مجموعه در ۶۲ اپیزود تولید و به روی آنتن رفت. آخرین قسمت مجموعه سپتامبر سال ۲۰۱۳ پخش شد. اما موفقیت این کمدی سیاه دلهره آور تا به امروز ادامه داشته است و بارها و بارها توسط دوستداران سینما و تلویزیون دیده شده است. لحن تلخ و تند مجموعه، در عین حال نگاهی انتقادی به زندگی در جامعه آمریکا دارد. در کنار تحسین منتقدان، مراسم های مختلف هنری هم از زدن به سیم آخر و عوامل آن بارها تقدیر کردند. کرانستون به تنهایی چهار بار جایزه بهترین بازیگر مرد مراسم امی را برای ایفای نقش والتر وایت دریافت کرد.
