سایت بدون -بهرام شفیع، گزارشگر و مجری مشهور تلویزیون امروز بعد از ظهر جان به جان آفرین تسلیم کرد تا جامعه ورزش ایران را عزادار کند.
بهرام شفیع، ۶۲ ساله، که از اوایل دهه شصت در شبکه اول سیما به عنوان گزارشگر مشغول به کار شد، در دهه گذشته نیز رییس فدراسیون هاکی ایران بود و موفقیتهایی را در این رشته ورزشی کسب کرد. شفیع که گزارشهای بیادماندنی و مهمی از وی به یاد مانده است، تا همین هفته گذشته اجرای برنامه ورزش و مردم را پیش میبرد و دو هفتهای بود که این برنامه را به صبح جمعه منتقل کرده بود.از بهرام شفیع، فرزندش امیر اقبال به یادگار مانده که در برنامه ورزش و مردم به فعالیت مشغول است. روحش شاد و یادش گرامی.
سایت بدون این ضایعه را به اهالی ورزش، جامعه رسانه و خانواده شفیع تسلیت میگوید و خود را در غم این ضایعه شریک میداند.
زندگینامه بهرام شفیع
وی دارای مدرک کارشناسی علوم سیاسی از دانشگاه تهران و مدرک دورهٔ ارشد تهیهکنندگی و گزارشگری از اتحادیه رادیو تلویزیونی آسیا-اقیانوسیه (ABU) بود.
وی از زمان جوانی به گزارشگری علاقه داشت و در دبیرستان و دانشگاه علاوه بر بازی فوتبال به گزارشگری نیز میپرداخت و در دوران جوانی بازیکن تیم فوتبال قصر یخ تهران بود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران همکاری خود را با سازمان صدا و سیما آغاز کرد و با شرکت در آزمون صدا و سیما در سال ۱۳۶۱ به استخدام رسمی این سازمان درآمد. پس از مدت اندکی از ورود به صدا و سیما همکاری خود را با برنامه ورزش و مردم آغاز کرد. او از سال ۱۳۶۴ اجرای برنامه را برعهده داشت.وی از همان ابتدا گزارشگری مسابقات فوتبال را نیز انجام میداد اما با ورود گزارشگران جدید در دههٔ ۷۰ به تدریج از این فعالیت خود کاست و برای همیشه آن را کنار گذاشت.
مصاحبه ای قدیمی از مرحوم بهرام شفیع
قدیمی ترین مجری ورزشی حال حاضر تلویزیون ایران چگونه سر از صدا و سیما درآورد؟
در سال ۵۹ اولین آزمون سراسری دقیقا به شکل کنکور برگزار شد و من به همراه نزدیک به ۵ هزار داوطلب در این آزمون شرکت کردم. این آزمون برای اجرا و گزارش در صدا و سیما بود که سه ماه بعد از آن تاریخ نام خودم را در میان ۷۰۰ قبول شده در روزنامه جمهوری اسلامی دیدم. بعد از آن نوبت به آزمون حضوری و تست صدا، انتقال، ضریب هوش، نداشتن لهجه و دیگر مسائل به عمل آمد که سرانجام من به همراه قاسم افشار، گوینده خبر انتخاب شدیم.
و برنامه ورزش و مردم از چه سالی کلید خورد؟
آغاز به کار این برنامه با تهیه کنندگی وارطان آنتاسمیان و اجرای مجید وارث همراه بود، من هم از سال ۶۰ به عنوان گزارشگر و مجری به این برنامه اضافه شدم، بعد از پایان فعالیت وارث که زحمات زیادی برای این برنامه کشید، به غیر از مقطعی که با شبکه معارف همکاری داشتم در سایر این سالها تهیه و اجرای برنامه ورزش و مردم با من بوده است. فکر میکنم برنامه ورزش و مردم از نظر سابقه در ایران یک رکورد دست نیافتنی داشته و در آسیا و جهان هم شاید ۷ یا ۸ برنامه را بتوان قابل رقابت با ورزش و مردم دانست.
برخی منتقدان اجرای شما را نمی پسندند و گاهی بهکنایهاین برنامه را« ورزش بدون مردم»لقب می دهند.
اگر این برنامه ورزش بی مردم بود ۳۲ سال دوام نداشت. من معتقدم وجود دوستان و همکاران خوب در این سالها و دوری از حاشیه این برنامه را میان مردم نگه داشته است.
آیا ورزش و مردم و نود رقیب هم هستند؟
واقعا نه، اصلا مقایسه این دو برنامه ناجوانمردانه است. ورزش و مردم را باید با سایر برنامه های تولیدی ورزشی در سایر شبکهها مقایسه کرد. برنامه فردوسی پور تخصصی و برای فوتبال است اما در برنامه ما ژیمناستیک و تنیس روی میز هم پخش می شود. با این حال ورزش و مردم با اختلاف کمی بعد از نود در رده دوم نظرسنجی های صدا و سیما قرار دارد.
کار عادل فردوسی پور را چطور ارزیابی می کنید؟
من عادل را واقعا دوست دارم. او هم همواره به من احترام گذاشته و قدردان بوده است. عادل بسیار با اطلاعات و با سواد است. نمی توان گفت که کار او بدون ایراد است اما خودش همواره دنبال کم کردن این نقص هاست و معتقدم باید قدر او و برنامه نود را بدانیم. من وقتی گزارش های عادل را هم گوش می کنم حسابی کیف می کنم و پسرم هم تحت تاثیر گزارش های اوست.
قبول دارید که رسیدن به صندلی اجرا در صدا و سیما آسانتر از زمان شما شده است.
یادم می آید در سالهای بسیار دور در تاکسی کنار یک خانم مسن که فکر کنم بین ۷۵ تا ۸۰ سال سن داشتند نشسته بودم، ایشان به من گفت که من در خانه خودم هم از مجریان آقایان تلویزیون با چادر رو می گیرم اما از شما نمیگیرم و پسرم هم یکبار از من پرسید که چرا تو فقط از شفیع رو نمیگیری و من هم پاسخ دادم برای آنکه او مثل تو که پسرم هستی ساده و خودمانی حرف می زند. می خواهم بگویم ورود به عرصه تلویزیون نباید آسان باشد چون مردم با تلویزیون زندگی می کنند.
گویا زمانی هم در هیات مدیره باشگاه پرسپولیس بودید.
بله، زمان مدیریت عباس انصاری فرد بود. به دلیل مشکلات مالی که در آن زمان وجود داشت من برای اولین بار پیشنهاد استفاده از اسپانسر بر روی پیراهن تیم را دادم. این اتفاق برای نخستین بار افتاد و حتی تلویزیون تا مدتی بازی های پرسپولیس را پخش نکرد. کل مبلغ قرارداد ما در آن زمان ۳-۴ میلیون تومان بود.
چه شد که به هاکی علاقه مند شدید و به ریاست این فدراسیون رسیدید؟
اولین بار در مسابقات سال ۱۹۸۲ دهلی بود که هاکی را گزارش کردم و به این رشته علاقه مند شدم. در آن زمان دکتر دهخدا رئیس فدراسیون بود.
کار در هاکی آسان است؟
خیر، به هیچ عنوان. مشکلات بسیار زیاد است و به همین دلیل بعد از پایان دوره فعلی دیگر در فدراسیون هاکی نخواهم ماند. می خواهم به دوران استراحت فکر کنم. به گوشه ای بروم زیر آفتاب استراحت کنم و خاطراتم را بنویسم.
تا چه زمانی در ورزش و مردم می مانید؟
تا هر زمانی که مدیران شبکه بخواهند.