بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سولشر آدم محترمی است؛ کسی که در روزهای بازی‌اش برای منچستریونایتد از هواداران دلبری کرده بود و واقعاً دردناک است سوژه ریشخند هواداران تیم‌های رقیب شود که فریاد می‌زنند: «پنج سال دیگر هم بمان» یا «اوله! برای ما دست تکان بده»
اوله‌گونار سولشر کم‌کم عادت می‌کند به اینکه در کنار نیمکت اولدترافورد تحقیر شود. دو هفته بعد از آنکه منچستریونایتد با ۵ گل برابر لیورپول شکست خورد، شیاطین سرخ توسط هواداران منچسترسیتی به تمسخر گرفته شدند چون برابر تیم همشهری یک حریف بی‌دست و پا بودند و با دو گل باختند.
سولشر آدم محترمی است؛ کسی که در روزهای بازی‌اش برای منچستریونایتد از هواداران دلبری کرده بود و واقعاً دردناک است که سوژه ریشخند هواداران تیم‌های رقیب شود و فریاد بزنند «پنج سال دیگر هم بمان» یا « اوله! برای ما دست تکان بده»، اما تا وقتی خانواده گلیزر، مالکان منچستریونایتد و مدیر اجرایی این باشگاه، اد وودوارد بی‌رحم نشوند و در طول تعطیلات بازی‌های ملی پیش رو به دوران ۳۵ماهه این مربی ۴۸ساله پایان ندهند، او باید روزهای تلخ دیگری را هم تجربه کند؛ روزهایی مثل این بازی که تیمش نمی‌تواند برابر رقبای تراز اول کاری بکند و کمبودهای تاکتیکی او توسط مربی‌های نخبه‌ای مانند پپ گواردیولا و یورگن کلوپ به رخ کشیده شود و مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد.
یونایتد و سولشر در دربی به وسیله سیتی و گواردیولا تحقیر شدند و کاستی‌های‌شان بیش از پیش به چشم آمد. نتیجه نهایی شاید ۲ بر صفر باشد اما می‌توانست یک ۵ بر صفر باشد اگر رشادت‌های داوید دخئا نبود.
یونایتد بعد از باخت به لیورپول، در زمین تاتنهام به پیروزی رسیده، در ایتالیا برابر آتالانتا مساوی کرده (به لطف گل دقیقه آخر کریستیانو رونالدو) و در این شکست برابر سیتی یک‌بار دیگر سر جایش نشانده شد. اگر بردن تاتنهام و باختن به لیورپول و سیتی به اندازه کافی برای گلیزرها و وودوارد خوب است، می‌توانید شاخصی به دست بیاورید از اینکه سقف انتظارات در حال حاضر در اولدترافورد تا کجاست، اما واقعیت این است که تصمیم باشگاه برای اعطای یک قرارداد سه‌ساله جدید به سولشر در تیرماه گذشته نتیجه استانداردهای افول‌کرده در باشگاه است؛ استانداردهایی که حالا دیگر جا افتاده است.
وودوارد در روزی که سولشر قرارداد جدیدش را امضا کرد، گفت: «ما حالا بیش از همیشه اطمینان داریم که تحت نظر سولشر، تیم در مسیر درست قرار دارد.»
سولشر جامی برای یونایتد نگرفته بود یا به کورس قهرمانی لیگ برتر نزدیک هم نشده بود وقتی این قرارداد را امضا کرد، اما برای وودوارد و مالکان باشگاه کافی بود. اما سولشر چه پیشرفتی کرده و آیا واقعاً به موفقیت نزدیک‌تر شده‌اند؟ نتایج می‌گویند نه و دلایل درستی هم پشت این ادعاست.
از اول ژانویه ۲۰۲۰ یونایتد ۱۰ بازی لیگ برتر را در اولدترافورد باخته و در این دوره ۵۶ امتیاز در خانه گرفت. این با اختلاف بدترین آمار خانگی در میان باشگاه‌های به‌اصطلاح «بیگ سیکس» است. تا قبل از بازی‌های شنبه، سیتی ۷۶ امتیاز در این دوره در خانه گرفته بود و لیورپول و چلسی هر کدام در زمین خودی ۶۷ امتیاز گرفتند. تاتنهام و آرسنال هم هر یک در برابر دیدگان هواداران خودی ۶۱ امتیاز گرفتند.
اگر یونایتد به رکورد فوق‌العاده ۲۹ بازی بدون شکست خارج از خانه نرسیده بود -ماه گذشته در زمین لسترسیتی به پایان رسید- نتایج خانگی این تیم قطعاً فشار بیشتری به سولشر می‌آورد. آمار بازی‌های خانگی برابر بیگ سیکس هم شاخص دیگری از ناکارآمدی سولشر به‌عنوان یک مربی برنده است.
از اول ژانویه ۲۰۲۰ از ۲۷ امتیاز ممکن در ۹ دیدار خانگی برابر بیگ سیکس در اولدترافورد تنها پنج امتیاز گرفته‌اند. در جدول بیگ سیکس در انتها قرار می‌گیرند -چهار امتیاز پشت سر چلسی- و سیتی، تاتنهام و آرسنال همگی در بازی‌های خانگی مقابل یکدیگر ۱۶ امتیاز گرفته‌اند.
جالب اینکه ۲۱ درصد باخت‌های خانگی یونایتد در دوران لیگ برتر با مربیگری سولشر رقم خورده و این تیم در ۱۴ بازی خانگی آخرش در رقابت‌های مختلف نتوانسته کلین‌شیت کند؛ تنها یک‌بار در تاریخ باشگاه آماری بدتر از این به دست آمده. این آمار، اعتبار سولشر را مخدوش می‌کند اما مقامات تصمیم‌گیرنده باشگاه همچنان اصرار دارند او بهترین مربی برای این تیم است.
سولشر هیچ جامی نگرفته، فرم خانگی تیم شرم‌آور است و یک فصل دیگر هیچ امیدی برای قهرمانی ندارند و تصور اینکه گلیزرها چطور توجیه می‌کنند که مربی‌شان بهترین است، آسان نیست. بعد از باخت لیورپول گزارش‌هایی منتشر شد مبنی بر اینکه بسیاری از اعضای تیم درباره توانایی تاکتیکی سولشر به تردید جدی افتاده‌اند و نتایج بعد از آن بازی هم نشان نمی‌دهد مربی نروژی دل منتقدان را به دست آورده است.
بازی یونایتد مقابل سیتی کاملاً منفعل بود مثل اینکه از ابتدا هم می‌دانستند شانس زیادی برای بردن ندارند. اریک بایی در دقیقه هفتم شانس ژوائو کانسلو را وارد دروازه خودی کرد تا گمان بازیکنان یونایتد به واقعیت مبدل شود. گل برناردو سیلوا در آخرین دقیقه نیمه اول -وقتی لوک شاو و هری مگوایر اجازه دادند یک توپ عمقی به بازیکن تیم ملی پرتغال برسد و او به‌راحتی خیال تیمش را از پیروزی راحت کند- کار را تمام کرد. تیم گواردیولا ۶۸ درصد مالکیت توپ را در طول ۹۰ دقیقه در اختیار داشت. یونایتد تنها یک‌بار توپ را در چارچوب دروازه میهمان زد؛ در واقع آنها دروازه دخئا را بیشتر تهدید کردند تا دروازه ادرسون، چون ویکتور لیندلوف هم می‌توانست به بایی ملحق شود اما با واکنش دروازه‌بان اسپانیایی موفق به گل به خودی نشد! بازی منچستریونایتد یک شلختگی تمام‌عیار بود که بیشتر هم شد وقتی سولشر بین دو نیمه جیدون سانچو را به بازی فرستاد و این بال راست را در موقعیت غیرتخصصی در چپ به کار گرفت، اما یونایتد سولشر همین است. هیچ برنامه مشخص و مدونی ندارد، هیچ مسیری را برای حرکت نمی‌شناسد و وقتی برابر یک تیم تراز اول و یک مربی بزرگ قرار می‌گیرد، از هم پاشیده می‌شود. مالکان و وودوارد شاید تا به حال این را فهمیده باشند اما هنوز هیچ نشانه‌ای بروز نداده‌اند از اینکه قرار است تغییری رخ دهد. این اوضاع ادامه پیدا می‌کند تا «تاپ فور» در افق محو شوند اما آن موقع خیلی دیر است و یک فصل دیگر می‌گذرد در حالی که یونایتد جا مانده است.
مارک آگدن
منبع: ESPN
