بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – رامین رضاییان بعد از ۵ سال به پرسپولیس برگشت و در ورزشگاه خالی از تماشاگر با پیراهن شماره ۲۷ برای این تیم بازی کرد. رضاییان در حالی مقابل آلومینیوم اراک فیکس شد که تنها سه جلسه با این تیم تمرین کرد اما شرایط بدنی‌اش آنقدر خوب بود که یحیی را متقاعد کرد تا از او در ترکیب اصلی استفاده کند.
رضاییان که کنار مدافعانی مثل هنانوف یا فرجی بازی نکرده بود در شرایطی به ترکیب اصلی رسید که از زمان حضور خودش در ترکیب تنها بازی کمال و وحید امیری را می‌شناخت و البته با سیدجلال هم همبازی بود.
رضاییان اما چه در نیمه اول چه در نیمه دوم فرارهای خوبی داشت و موفق شد با احسان پهلوان کارهای ترکیبی خوبی از جناح راست انجام داده که در برخی مواقع منجر به ارسال‌های موزی شکل و خطرناک او می‌شد.
شاید اگر رامین خوش‌شانس بود در همین بازی اول می‌توانست پاس گل یا پاس گل‌هایی به‌نام خود ثبت کند اما مهاجمان پرسپولیس در جاگیری‌هایشان دقیق عمل نمی‌کردند و هیچ وقت در جای مناسبی نبودند.
مزیت رامین البته به این اضافه شدن‌ها و ارسال‌های خوبش محدود نمی‌شد. او در دو سه نوبت ضربات ایستگاهی را به بهترین شکل ممکن روی دروازه حریف ریخت که می‌توانست با کوچکترین تماسی تبدیل به گل شود اما باز هم او آنقدر خوش‌شانس نبود که در زمره سازندگان گل قرار بگیرد.
نکته مهم حضور رامین رضاییان اما اضافه شدن او به منطقه خطر حریف و پرشمار شدن تعداد حمله‌وران این تیم بود که یک بار در نیمه دوم می‌توانست منجر به گلزنی او شود.
در این موقعیت با اینکه تعداد حمله‌وران پرسپولیس فقط سه نفر بود اما یکی از آنها رامین رضاییان بود که کات‌بک عبدی را با ضربه‌ای روانه دروازه کرد و این توپ هم گل نشد.
رضاییان در فاز حمله نمایش امیدوارکننده‌ای داشت و مقابل یکی از چپ‌های موفق لیگ یعنی پوریا آریا کیا نمایش موفقی در دفاع داشت و کم اشتباه ظاهر شد تا هواداران پرسپولیس را امیدوار کند.
نکته مهم اینکه بدون شک با آمادگی بیشتر رامین رضاییان در بازی‌های بعدی و هماهنگ شدنش با مدافع میانی نزدیک به او و هافبک‌های تیم این بازیکن می‌تواند کارآیی بیشتری در جناح راست پرسپولیس داشته باشد و قدرت تهاجمی تیمش را در کانال‌های کناری بیشتر و بیشتر کند.
