عبدالحسین مختاباد تاثیر متهم‌شدن زنده‌یاد عبدالوهاب شهیدی در سال ۱۳۵۸ را بر روحیه او این‌طور توصیف کرد: «او دیگر نه روحیه و نه توان سابق را در خود نمی‌دید؛ مانند قطاری که از ریل خارج شده و دیگر نمی‌توان آن را به ریل برگرداند، چون واژگون شده است.»

سایت بدون -، «دادگاه انقلاب اسلامی اصفهان، محاکمه عبدالوهاب شهیدی، هنرمند سرشناس را پایان داد و او را به ۴ ماه حبس تادیبی محکوم کرد. عبدالوهاب شهیدی براساس کیفرخواست صادره، متهم به فعالیت مداوم در در ساواک و جمع‌آوری اطلاعات و فروش زمین واگذاری دولت به ارتش بود. او ضمن دفاع، خود را هنرمندی مردمی نامید که هرگز مدیحه‌سرای کسی جر مولای متقیان علی(ع) نبوده است. با توجه به رای دادگاه، چون عبدالوهاب شهیدی این مدت را در زندان طی کرده بود، آزادشد.» 

این خبری بود که ۱۱ تیر ۱۳۵۸ در روزنامه اطلاعات منتشر شد و متهم مردی نبود جز «یکی از ستون‌های برنامه «برگ سبز» و «گل‌ها» و همنشین جلیل شهناز، فرامرز پایور، حسین کسایی و… که باغ شگرف موسیقی ایرانی را در کنار این استوانه‌ها ایجاد کرد.»

این توصیف عبدالحسین مختاباد، آهنگساز، خواننده و بنیان‌گذار گروه رودکی در مورد عبدالوهاب شهیدی است. او که به بهانه درگذشت این خواننده، نوازنده و آهنگساز موسیقی ایرانی گفت‌وگو کرد، در این مورد گفت: «متاسفانه شرایطی که آن زمان به وجود آمد، سکته‌ای در کار معمول استاد شهیدی و دل‌زدگی‌ای در جان‌شان ایجاد کرد و موجب شد، شاید بیش از دو دهه کار نکنند و در حالی که بهترین زمان برای ارائه کار از سوی ایشان بود، به قول حافظ: از غیرت صبا نفسش در دهان گرفت.»   

او با بیان این که «هنرمندان انسان‌های حساسی‌اند»، افزود: «زمانی که هنرمندی را به دادگاه می‌کشید و به او می‌گویید عضو فلان سازمان بوده است، طبیعی است که روحیه خود را در چنین جامعه‌ای که از جهت روابط انسانی دچار بی‌تقوایی است و برای تهمت زدن از هیچ کاری فروگذار نمی‌کند، از دست می‌دهد.»

مختاباد با اشاره به این که «درست است که عبدالوهاب شهیدی ۱۰ یا ۱۵ سال بعد مجددا دعوت به کار شد»، تاکید کرد: «اما او دیگر نه روحیه و نه توان سابق را در خود نمی‌دید؛ مانند قطاری که از ریل خارج شده و دیگر نمی‌توان آن را به ریل برگرداند، چون واژگون شده است. جناب شهیدی با آن اتفاق از نظر روحی متلاشی شد و بازگشت به جامعه برایش آسان نبود و برای همین گوشه عزلت گزید.»