بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – وقتی صحبت از نوشیدن خون می شود
آدم بلافاصله یاد خون آشام ها، دراکولاها یا ومپایرها می افتد
آن هایی که از خون انسان تغذیه می کردند
اما خون آشامیدن در قبائل بدوی ، نشانه ای از انتقام سخت گرفتن بود
کسی اگر از دشمنی نفرت بسیار داشت، وقتی او را می کشت، مقداری از خون رگ او را می خورد تا به نوعی نشان دهد که کارش را انجام داده است
البته این مساله ریشه دیگری هم داشت
در جنگ ها ، وقتی تعداد کشته ها بالا می رود، خون از آن ها جاری شده و وارد رود یا نهر های اطراف شده یا وارد آب های زیر زمینی می شد
برای همین این امکان وجود داشت آبی که افراد برای رفتن عطش می نوشیدند ، آغشته به خون دشمن باشد
این مساله در ادبیات فارسی هم به چشم می خورد به گونه ای که فردوسی در شاهنامه می نویسد
به چنگ اندرش آبگون دشنه بود
به خون پریچهرگان تشنه بود.
یفکند بس گور جنگی ز تیر
دل تشنه هامون ز خون کرده سیر.
فردوسی .
این ضرب المثل برای بیان دشمنی سخت یا عطش برای گرفتن انتقام به کار می رود
