بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – حالا که فصل بهار و تابستان تمام شده، فصل اصلی صعود به هیمالیا نیز به اتمام رسیده و گروه‌ها و افراد علاقه‌مند به صعود، مشغول برنامه‌ریزی و بستن قرارداد صعود برای بهار و تابستان آینده هستند. صعودهای بزرگی که لازمه آن، برنامه‌ریزی بلند‌مدت و چندین ماهه و حتی یک‌ساله است و به همین خاطر، از هفته‌ها پیش، شرکت‌های حمایت‌کننده کوهنوردان که خدمات صعود را ارائه می‌کنند، پیشنهادهای خود را به کوهنوردان ارائه کرده‌اند.
سودای ایستادن بر بام جهان
با گسترش امکانات و سخت‌افزارهای صعود به هیمالیا، سال‌هاست که پای کوهنوردان کم‌تجربه و در اصطلاح توریست به هیمالیا باز شده. همواره هم جذاب‌ترین انتخاب برای آنها، صعود به اورست است؛ بلندترین قله دنیا و مرتفع‌ترین نقطه کره زمین. همین جذابیت هم سال گذشته چند صد کوهنورد را به این منطقه کشاند که در نهایت ۲۰۰ نفر موفق به صعود قله شدند و البته صف عظیم و طولانی کوهنوردان، باعث کشته شدن حدود ۱۰ نفر در مسیر صعود شد.
هزینه‌های سنگین صعود
برای صعود به اورست، اولین اقدام گرفتن مجوز صعود است. دولت نپال از این پدیده عظیم طبیعی به بیشترین شکل ممکن درآمد‌زایی کرده و از طرفی هم تلاش می‌کند سر و شکل و نظم قابل قبولی به روند صعود بدهد. به همین خاطر سال‌هاست که قانونی وضع کرده تا کوهنوردان برای صعود به اورست و البته سایر قله‌ها، مجبور به کسب مجوز هستند و باید برای عزیمت به این منطقه، مجوز را از دولت نپال تهیه کنند.
از طرف دیگر بخش بزرگتری از هزینه‌ها برای کوهنوردان، بخصوص آنها که کاملاً حرفه‌ای نیستند، خدماتی است که در مدت طولانی صعود خود دریافت می‌کنند. به طور معمول، با طی کردن مسیر طولانی رسیدن به کمپ اصلی، طی کردن پروسه هم هوایی و آماده شدن برای صعود و سپس بازگشت، مدت زمان صعود به قله اورست بین ۴۰ الی ۶۰ روز به طول خواهد انجامید. مدت زمان زیادی که طی آن کوهنوردان به خدمات و امکانات بسیاری نیاز دارند. از جمله حمل و نقل در مسیرهای محلی و مهم‌تر از آن، اقامت در کمپ اصلی و خورد و خوراک و از همه مهم‌تر داشتن باربر و راهنما.
صعود به قله‌های اینچنینی برای بسیاری از کوهنوردان قوی و باتجربه هم برای اولین بار، بدون داشتن راهنما کاری بسیار دشوار و تا حدود زیادی غیرممکن است. پس اغلب کوهنوردان نیاز دارند تا یک راهنما آنها را تا قله همراه و مسیرهای مناسب صعود را به آنها نشان دهد.
از طرف دیگر وسایل بسیار زیاد کوهنوردان و مسیر حدوداً ۱۰ روزه رسیدن به کمپ اصلی و سپس صعود به کمپ‌های بالاتر، بسیاری از آنها را مجبور می‌کند تا از باربران محلی استفاده کنند.
تمام این موارد برای کوهنوردان هزینه‌های سنگینی را در بر خواهد داشت که با توجه به نرخ ارز، برای کوهنوردان ایران مبالغ سرسام‌آوری خواهد شد.
۱۱۰ میلیون برای مجوز
تا فصل صعودی که از آن گذر کردیم، مجوز صعود به اورست برای هر کوهنورد ۱۰۰۰۰ دلار تعیین شده بود. مبلغی که با دلار حدود ۱۱ هزار تومانی ۱۱۰ میلیون تومان خواهد شد! مبلغی که نه جای چانه زدن و تخفیف دارد و نه می‌شود با سختی کشیدن، از آن صرفنظر کرد.
البته دولت نپال برای صعودهای گروهی که اگرچه تعداد آن هم اهمیت دارد، تخفیف جزئی به کوهنوردان می‌دهد و گاهی تا حدود ۸۰۰۰ دلار رقم مجوز را پایین می‌آورد.
هزینه راهنما، باربر و خدمات
همانطور که گفته شد، داشتن راهنما و باربر برای اغلب فاتحان اورست و قله‌های هشت‌هزار متری الزامی است. علاوه بر اینها دریافت خدمات هم جزو ملزوماتی است که نمی‌شود آن را به کل حذف کرد. طبق آمار و ارقامی که برای صعود سال آینده به کوهنوردان پیشنهاد شده، تمام این موارد روی هم رفته بین ۱۵ الی ۲۰ هزار دلار هزینه خواهد داشت.
به عبارت بهتر نرخی که آژانس‌های برگزار کننده تور اورست به کوهنوردان برای صعود سال ۲۰۲۰ پیشنهاد داده‌اند، بین ۳۰ الی ۳۵ هزار دلار است! البته هزینه مجوز هم در این مبالغ گنجانده شده و با پرداخت آن، می‌توان صفر تا صد صعود را به این شرکت‌ها واگذار کرد.
هزینه تجهیزات
برای یک کوهنوردی ساده در همین ایران و در فصول گرم، تنها وسیله مورد نیاز شاید یک کفش مناسب باشد که اگر خیلی استاندارد هم نباشد، برای یک برنامه سبک مشکلی ایجاد نکند. با این حال هرچه ارتفاع کوه هدف بلندتر شده و شرایط آب و هوایی تغییر کند، لوازم خاص خود و درجه کیفی متفاوتی را می‌طلبد.
ماجرای هشت‌هزار متری‌ها که در دنیای کوهنوردی به کل جدا است. تجهیزاتی که برای این صعود‌ها در نظر گرفته می‌شود، کاملاً مخصوص همین برنامه‌هاست. کفش‌های سه‌پوش، پوشاک خاص، کپسول اکسیژن که در صعودهای کوتاه‌تر استفاده بسیار محدودی دارد و ده‌ها لوزام و ابزار دیگر که هرکدام با توجه به نرخ ارز، هزینه‌های سنگینی را در بر دارد. با یک برآورد ساده و بررسی قیمت این تجهیزات، به رقم حداقلی ۵۰۰۰ دلار رسیدیم. رقمی که می‌تواند با انتخاب لوازم گران‌تر حتی تا ۱۰۰۰۰ دلار هم برسد و هزینه‌های صعود را سنگین‌تر کند.
مجموع هزینه‌ها
به این ترتیب با جمع زدن هزینه‌های ضروری صعود، منهای بلیت رفت و برگشت به نپال، یک صعود اورست در سال آینده، چیزی حدود ۴۰۰۰۰ دلار برای هر نفر آب خواهد خورد. رقمی که با نرخ کنونی ارز، ۴۵۰ میلیون را رد می‌کند و به ۵۰۰ میلیون نزدیک می‌شود. هزینه سنگینی که قطعاً تأمین آن برای هرکدام از کوهنوردان ایرانی بسیار دشوار و بدون داشتن اسپانسر غیرممکن خواهد بود.
البته این ارقام برای افراد عادی در کشورهای دیگر هم قابل توجه و گران است. به همین خاطر هم پای توریست‌های متمول به اورست باز شده و بسیاری از صعود کنندگان سال گذشته، برای اولین بار کوهنوردی حرفه‌ای را به لطف ثروتشان در اورست تجربه کردند.
