بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
دبورا ری
سایت بدون – بلوک‌های آپارتمانی «فورت آپاچی» پر است از نقاشی‌های دیواری کارلوس توس، فوق‌ستاره محبوب‌ترین تیم باشگاهی آرژانتین و مهاجم سابق تیم ملی این کشور. کنار یکی از این دیوارنگاره‌ها نوشته: «من از جایی آمدم که می‌گفتند موفقیت در آن محال است» و تیاگو رویس دیاس وقتی می‌خواست از تیم باشگاه جوانان خود در یکی فقیرنشین‌ترین مناطق بوینوس آیرس به باشگاه دسته دومی آلماگرو برود، بارها این جمله را در ذهنش مرور و فقط به آن فکر می‌کرد. رسیدن به موفقیتی مثل توس برای این هافبک ۱۶ ساله دست یافتنی به نظر می‌رسید تا اینکه ویروس کرونا به آرژانتین آمد.
حالا نزدیک به سه ماه است که فوتبال به طور کامل تعطیل شده و هیچ زمان مشخصی برای شروع دوباره تعیین نشده؛ این یعنی هزاران بازیکن جوان از منطقه محروم حومه پایتخت از تنها چیزی که به زندگی بهتر امیدوارشان می‌کرد، فاصله گرفته‌اند. دیاس می‌گوید: «این شیوع ویروس همه چیز را خراب کرد. خیلی وحشتناک است، در خانه بتمرگ».
آرژانتین در میان کشورهای آمریکای لاتین بدترین آمار را ندارد و بیشترین خسارت را از این ویروس ندیده و میزان مرگ و میرش در مقایسه با فاجعه‌ای که در برزیل، شیلی و پرو در جریان است، اندک به نظر می‌رسد اما اثری که روی زندگی بازیکنان جوان این کشور دیوانه فوتبال گذاشته، در مناطقی که عشق به فوتبال بیشتر است و در واقع تنها خوشی مردم به حساب می‌آید، بیشتر است.
بخشی از بازیکنان جوان به خاطر زمان از دست رفته و اینکه ممکن است دیگر نتوانند به فوتبال حرفه‌ای برسند، تسلیم شده‌اند و در برابر وسوسه مواد مخدر و الکل کم آورده‌اند. عده‌ای دیگر که مصمم هستند شرایط جسمی و روحی ایده‌آل خود را حفظ کنند، در بازی‌های خطرناک غیرقانونی برای پول بازی می‌کنند که باعث اشاعه بیشتر ویروس کووید ۱۹ در میان بازیکنان، تماشاگران و کسانی که در اطراف زمین‌های فوتبال زندگی می‌کنند، می‌شود.
دانیل لوپس، رئیس باشگاه سانتا کلارا که توس و تیاگو فوتبالشان را از آن شروع کرده‌اند، می‌گوید: «خطرات و زمینه‌های خلاف زیادی در خیابان‌ها وجود دارد. بچه‌ها اینجا به دنبال پناه می‌گشتند و حالا دیگر چنین امکانی برایشان وجود ندارد.» سانتاکلارا ۱۷۰ پسر و دختر را در زمین‌های تمرین خود داشت قبل از اینکه کرونا به آرژانتین بیاید. حالا لوپس باشگاه را به یک آشپزخانه مفصل تبدیل کرده که داوطلبان در دو دیگ خیلی بزرگ برای خانواده‌هایی که در اطراف زندگی می‌کنند، غذا درست می‌کنند.
نیکلاس سوارس چند روز قبل در یک زمین خالی در یکی از فقیرنشین‌ترین مناطق بوینوس آیرس مغموم و ناامید قدم می‌زد. دو میله آهنی زنگ زده شاهد زندگی قبلی او در زمین فوتبال هستند که محل دفن زباله شده است.
این هافبک ۱۶ ساله به عنوان یکی از بااستعدادترین جوانان فوتبالیست در بوینوس آیرس خودش را مطرح کرده بود و قرار بود به تیمی برود که در تمام کشور بازی‌هایش را انجام می‌دهد، توانایی‌های او برای استعدادیاب‌های برخی از مهم‌ترین باشگاه‌های حرفه‌ای فوتبال آرژانتین ثابت شده بود. رویایش این بود که از ویا فراگا در شمال پایتخت برود و ستاره‌ای مثل توس، سرخیو آگوئرو، مهاجم منچسترسیتی یا حتی اسطوره آرژانتین، دیگو مارادونا شود اما ویروس کرونا همه برنامه‌هایش را به هم ریخت.
سوارس برای اینکه روی فرم بماند و کمی پول به دست آورد به همراه چند بازیکن دیگر، قوانین محدودکننده را زیر پا گذاشته و در زمین‌های مخفی شده بین ساختمان‌های ویا فراگا برای پول بازی می‌کند. هر بازیکن مقداری پول می‌گذارد و بعد تیم برنده همه را می‌برد. در این زاغه که ۲۷۰۰ نفر زندگی می‌کنند، ۳۰ نفر به ویروس کرونا مبتلا شده‌اند اما در طول مسابقه‌ای که می‌تواند تا سه ساعت طول بکشد، فقط عده کمی ماسک می‌زنند.
مقامات مسئول می‌گویند چند هفته پیش در یک مسابقه غیررسمی میان ویا آسول و ویا آتیتی، زادگاه آگوئرو، حدود ۳۰۰ مورد جدید از کرونا در میان بازیکنان، تماشاگران و افرادی که آن نزدیکی زندگی می‌کنند، به وجود آمده است.
اما بزرگترهایی که این بازی‌های غیرقانونی را برگزار می‌کنند، می‌گویند این بازی‌ها به ریسکش می‌ارزد. ایوان مورا مربی سوارس و صد بازیکن جوان دیگر در باشگاهی است که نام آن را پلایون چاکاریتا دی فراگا گذاشته‌اند. او می‌گوید: «من بیشتر از آن که نگران ابتلای آنها به ویروس کرونا باشم، از این می‌ترسم که در دام مواد مخدر بیفتند. اگر آنها هیچ مشغولیتی نداشته باشند، آدم‌هایی هستند که آنها را به طرف مواد مخدر و الکل ببرند.»
آرژانتین بحران‌های اقتصادی متعددی را پشت سر گذاشته و برای همین در بوینوس آیرس و شهرهای بزرگ دیگر ۴۴۰۰ شهرک فقیر به وجود آمده با خانه‌هایی که در زمین‌های لخت بدون آب و فاضلاب ایجاد شده‌اند. در این شهرک‌ها، بیش از چهار میلیون نفر زندگی می‌کنند که به دلیل شرایط بهداشتی ضعیف به شدت در معرض ابتلا به کرونا قرار دارند. آرژانتین از هر صدهزار نفر ۷۷ مورد مبتلا به کرونا دارد و این آمار نسبتاً کم به خاطر قرنطینه سختگیرانه‌ای است که توسط دولت آلبرتو فرناندس از اول فروردین عملیاتی شده. در عین حال، خسارات اقتصادی این بیماری و اقدامات پیشگیرانه بسیار زیاد بوده و بر اساس آمار دولت تعداد افراد نیازمند به کمک‌های غذایی از هشت میلیون نفر به ۱۱ میلیون رسیده است. دفتر صندوق کودکان ملل متحد (یونیسف) در آرژانتین اعلام کرده میزان فقر کودکان در این کشور ممکن است تا آخر سال به ۵۸/۶ درصد برسد.
دست اندرکاران فوتبال نیز نسبت به سلامت بازیکنان جوان و آینده این ورزش ابراز نگرانی کرده‌اند. لوییس سوبلدیا، مربی لانوس، باشگاه حرفه‌ای که به تغذیه کودکان فقیر در همسایگی‌اش می‌پردازد، می‌گوید: «بدون شک این مسأله روی فیزیک آنها تأثیر می‌گذارد و این بعدا خودش را در فوتبال نشان می‌دهد. تولید بازیکنان فوتبال همچنان ادامه خواهد داشت چون این تنها راه نجات اقتصادی برای خیلی خانواده‌ها است اما درباره کیفیت و کمیت آن جای سؤال وجود دارد.»
چند بلوک آنطرف‌تر از زمینی که مارادونا برای اولین بار در آن بازی کرد، خورخه روکارو رئیس باشگاه «۱۶ آگوست» در ویا کاراسا در جنوب بوینوس آیرس است که در آن گروهی داوطلب برای ۱۵۰ کودکی که آنجا تمرین می‌کنند، غذا می‌پزند: «باشگاه ما منبع تغذیه برخی خانواده‌ها شده.»
در ساحل ریاچوئلو، یکی از آلوده‌ترین رودخانه‌های جهان، کاراسا خانه بسیاری از خانواده‌هایی شده که در آن کارگران غیررسمی مشغول کارهای روزمزدی مثل جمع آوری زباله برای بازیافت، کار ساختمان یا خیاطی‌های جزئی هستند و همه به شدت خطر کرونا را حس می‌کنند. روکارو ادامه می‌دهد: «ورزش بخش مهمی از زندگی این بچه‌ها است. آنها از خواب بلند می‌شوند، صبحانه می‌خورند و به مدرسه می‌روند. بعدازظهرها فوتبال بازی می‌کنند و خودشان را برای بازی‌های آخر هفته آماده می‌کنند. همین حالا نیمی از سال از دست رفته و این واقعاً نگران‌کننده است.»
منبع: AP
