معرفی فیلم/کیمی؛پنجره‌ای برای سرک کشیدن

به احتمال بسیار زیاد زمانی که آلفرد هیچکاک درام تعلیقی و پرتنش «پنجره عقبی» (که در ایران با نام «پنجره رو به حیاط» اکران عمومی و شناخته شد) را در سال ۱۹۵۳ می‌ساخت، اصلا فکرش را هم نمی‌کرد که مضمون جذاب و غیرمتعارف فیلمش طی دهه‌های بعد سوژه اصلی چند فیلم مهم سینمایی درآید که توسط فیلمسازانی صاحب‌نام کارگردانی می‌شود. سوژه نگاه کردن نامحسوس و سرک کشیدن در زندگی و کار دیگران که باعث دردسرهایی جدی برای عامل آن می‌شود، از جمله داستان‌ها و موضوعاتی است که می‌تواند خلق‌کننده هیجان و تنشی زیاد روی پرده سینما باشد و تماشاگران کنجکاو را به‌راحتی به‌دنبال خود بکشد. استیون سودربرگ تازه‌ترین هنرمندی است که این مضمون را از اثر کلاسیک هیچکاک عاریه گرفته و با به‌روز کردن آن، داستان تلخ دختر جوانی را به تصویر می‌کشد که باید مکافات سرک کشیدن نابهنگام خود به کار و اسرار دیگران را با به خطر انداختن جانش بدهد. کاملا اشتباه است که تصور شود نام شخصیت محوری ماجرا که در کار دیگران دخالت می‌کند، کیمی است! نام فیلم برگرفته از نام شخصیت ربات داستان است که در کنار این دختر جوان قرار دارد و به او کمک می‌کند.استیون سودربرگ، کانادایی‌تبار در فیلم خود تغییراتی در داستان هیچکاکی‌اش ایجاد کرده که البته چندان به مذاق منتقدان خوش نیامده است. پرسش منتقدان در این باره این است که چه دلیلی داشته داستان جذاب فیلم به سمت دنیای سیاست کشیده شود و بخواهد از فسادهای مخفیانه حاکمان زر و زور پرده بردارد. داستان فیلم هیچکاک به‌خودی‌خود آن‌قدر جذابیت و کشش دارد که نیازی به اضافه کردن مضمونی سیاسی به آن نیست. با این وجود، زمانی که پای سودربرگ وسط باشد و او پشت دوربین فیلمی قرار گیرد، تماشاگران حتما باید منتظر این باشند که یک جای داستان و کار با عالم سیاست و اقتصاد کلان ارتباط پیدا کند!
فیلمنامه دلهره‌آور و تعلیقی کیمی را 
دیوید کوپ چهره سرشناش هالیوودی نوشته و خود او تهیه‌کننده اصلی فیلم هم هست. شبکه اچ بی‌او ، کیمی را دهم فوریه از پلتفرم‌های دیجیتالی پخش کرد و بلافاصله با بازخوردهای مثبت منتقدان روبه‌رو شد. معمولا نام سودربرگ کافی است تا نظرات مثبت تماشاگران جدی و منتقدان جلب و فراهم شود. صحنه‌های فیلم به‌خوبی خبر از تولید آن در ایام کرونا می‌دهد. نه‌تنها بازیگران فیلم در مکان‌های عمومی ماسک به صورت دارند بلکه محدودیت لوکیشن‌ها و شخصیت‌های داستان حکایت از آن می‌کند که فیلم در شرایطی ساخته شده که کووید ــ ۱۹ دنبال‌کننده شعار معروف دوری و دوستی است!
آنجلا (زوئی کراویتز) جوانی اهل سیاتل است که در دوران کرونا، در آپارتمانش مشغول انجام کار است. این تکنیسین جوان که از بیماری بیرون‌هراسی رنج می‌برد و خودش را دور از اجتماع خشمگین در خانه حبس کرده، متوجه انجام اقدامی خشونت‌آمیز در سیستم روزانه کامپیوتری خود می‌شود. کیمی (با صدای بتسی برانتلی همسر سابق سودربرگ) سیستم هشیار کامپیوتری آنجلا در این راه با او همکاری می‌کند. به‌زودی آنجلا کشف می‌کند که این صدا متعلق به زنی ناشناس است که به‌دست کسی کشته می‌شود. تلاش آنجلا برای انتقال این موضوع به شرکت کامپیوتری راه به‌جایی نمی‌برد و خیلی زود معلوم می‌شود کسانی قصد قتل او و نابود کردن سیستم کامپیوتری‌اش را دارند. کشف آنجلا می‌تواند موقعیت اجتماعی و اقتصادی افرادی صاحب‌نفوذ را به خطر بیندازد.
مدیران شرکت فیلمسازی نیولاین از فیلمنامه کیمی در اواخر فوریه ۲۰۲۱ استقبال خوبی کردند و آن را بهترین اثر در دوران کرونا ارزیابی کردند. کار فیلمبرداری فیلم ماه مارس همین سال انجام شد. به‌گفته سودربرگ کار فیلمبرداری بسیار راحت پیش رفت و از آنجا که اکثر صحنه‌های داستان در محیط و فضای بسته داخلی رخ می‌داد، گروه سازنده (که تعدادشان بسیار اندک بود) مشکلی از نظر انجام فعالیت‌هایشان نداشتند. با آن‌که معمولا فیلم‌های سودربرگ با تعداد زیادی نقد و مرور همراه است، این یکی شاهد انتشار حدود ۶۰ نقد و مرور بود. با این حال، ۹۰‌درصد این نقدها در تحسین و ستایش کار فیلمساز بود.
 پل درگارابدیان در نقد خود از جمله نوشت: «یک اثر دلهره‌آور خانگی که با وجود محدودیت لوکیشن، تماشاگرش را به‌شدت با خود درگیر می‌کند. کمتر کسی می‌تواند در چنین فضای بسته‌ای و با حضور کمترین تعداد بازیگر، درامی هیجانی و تعلیقی از این دست خلق کند.»
این در حالی است که اثر کلاسیک هیچکاک با بازی جیمز استوارت و گریس کلی هم در محیطی بسته و محدود اتفاق می‌افتاد. هیچکاک فیلمش را براساس داستان کوتاهی از کورنل وولریچ ساخت که سال ۱۹۴۲ منتشر شده بود. فیلم که لقب یکی از بهترین شاهکارهای تاریخ سینما را گرفته، درباره پروفسور پا شکسته‌ای است که از پنجره خانه‌اش کارهای روزمره همسایگانش را نگاه می‌کند و به‌زودی احساس می‌کند یکی از آنها دست به قتل شبانه همسرش زده‌است. رابرت زمه کیس در سال ۲۰۰۰ با بسط دادن داستان فیلم هیچکاک و امروزی کردن آن، «آنچه در زیر نهفته» را با بازی هریسون فورد (در نقشی منفی) و میشل فایفر کارگردانی کرد. چند ماه قبل هم ایمی آدامز در «زنی پشت پنجره» اقتباس دیگری از داستان را بازی کرد. او هم مثل شخصیت زوئی گراویتز در کیمی از بیماری بیرون‌هراسی رنج می‌برد. شبکه نتفلیکس و فوکس سنچری استودیوز تهیه‌کنندگان فیلم و جو رایت کارگردان آن بودند.