بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – روزبه حسینی هنرمندی تجربه‌گراست. او خود را به قالب‌ها و فرم‌های شناخته‌شده هنری محدود نمی‌کند و حتی در زمانه‌ای که بسیاری از مشاغل مرتبط با هنر‌های اجرایی – و از همه بیشتر تئاتر- در محاق قرار گرفته و تقریباً متوقف شده بودند، به شکل‌ها و شیوه‌های اجرای جدیدی متناسب با شرایط روز می‌اندیشد. او حدود و مرز‌های هنر اصیل و پویای تئاتر را می‌شناسد و چنان‌که باید، آن را پشت سر می‌گذارد. «هفت قصه از هفت پری زمینی برای تو»، هفت نمایش کوتاه است که در قالبی بین سینما و تئاتر ساخته و حالا در پلتفرم اینترنتی تئاتر ایران پیش روی مخاطبان علاقه‌مند قرار گرفته است. این اثر در واقع محصول سومین دوره از رپرتوار «مونوگهان» است که کارگاه‌های بازیگری و نویسندگی این رپرتوار به‌دلیل پاندمی کرونا به‌صورت مجازی برگزار شده است. در این دوره موضوع هر کدام از نمایش‌ها از دل مصاحبه‌های متعدد با هنرجویان بازیگری زن در دوره‌های مختلف بیرون آمده و نمایش‌های نهایی را پدید آورده است. هفت هنرجوی بازیگری به‌عنوان نماینده از گروه‌های هنرجویان کارگاه‌های بازیگری پس از دو سال منتخب شده‌اند و با قطعات نمایش‌شان به مرحله ضبط نهایی رسیده‌اند. سه نویسنده زن هفت اپیزود هم برگزیدگان نویسندگان کارگاه نویسندگی گروه و ناگهان هستند که طی پنج سال کار متناوب در این تجربه گروه را همراهی کرده‌اند، تا بدین ترتیب «هفت قصه از هفت پری زمینی برای تو» شکل بگیرد. نمایشی که نگاه کلی آن معطوف به آسیب‌شناسی و روان‌شناسی خانواده و مسائل زنان در زندگی اجتماعی و خانوادگی (دوران نوجوانی و میانسالی) است. روزبه حسینی این نمایش را مبتنی بر شیوه اجرایی مونولوگ طراحی و کارگردانی کرده است. شیوه‌ای که دستمایه خوبی به او می‌دهد تا فارغ از تکلف‌های صحنه‌پردازانه به درون شخصیت نمایشنامه راه پیدا کند، حدیث نفس او را بشنود و به بازگویی افکاری بپردازد که در ذهن خودش نیز در جریان است. نوآوری در این اجرا هم مانند اجرا‌های پیشین روزبه حسینی حضور دارد؛ می‌توان گفت او حالا دیگر متد و شیوه خود را تئوریزه کرده و از آموزش آن هم غافل نیست. اصل واقع‌گرایی یا واقع‌نمایی که در تقدیمِ ابتدایی اثر، به «عباس کیارستمی» بر آن تأکید شده در این فیلم‌تئاتر اهمیت زیادی یافته است. کارگردان در حال تمرین با بازیگران و نهایی کردن مونولوگ‌های‌شان است و کسی بجز کارگردان از حضور دائمی دوربین اطلاعی ندارد. هر از گاهی صدای کارگردان را نیز می‌شنویم که بازیگر را هدایت می‌کند، کات می‌دهد، روتوش می‌کند، تغییر می‌دهد و… این در نگاه اول بیش از هر چیز، تئاتر روایی «برشت» و لزوم جایگزینی ارتباط فکری و عقلانی با ارتباط حسی و عاطفی با اثر را یادآوری و به مخاطب تأکید می‌کند: «این یک نمایش است نه واقعیت.» نکته مهم در این‌جا در مقایسه با واقع‌گرایی یا واقع‌نمایی کیارستمی است. قدرت پلان‌ها و معجزه قاب‌های آثار کیارستمی در این است که او به‌عنوان کارگردان آنچنان احاطه‌ای بر موضوع و نابازیگر خود دارد که می‌تواند او را در یک موقعیت واقعی قرار دهد؛ به گونه‌ای که او در واقعیت محض زندگی خود در قاب کیارستمی به یک اَکت دراماتیک برسد و از نمایش به واقعیت طی مسیر کند.
تئاتر: هفت قصه از هفت پریِ زمینی برای تو
کارگردان: روزبه حسینی
بازیگران: زهرا زمانیان ، مهتاب افکار، نگین قاسم‌زاده، زهرا صحبتی
