بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون -کتاب «هنر مردن» نوشته پل موران به تازگی با ترجمه اصغر نوری توسط نشر مرکز منتشر و راهی بازار نشر شده است. کتاب مذکور با مقدمه ای از بابک احمدی همراه شده و در کنار مقدمه مترجم، دو مقاله را شامل می شود.
کتاب پیش رو، دو مطلب «هنر مردن» و «خودکشی در ادبیات» را شامل می شود که در واقع سخنرانی هایی هستند که پل موران در سال ۱۹۳۲ به مناسبت صد سالگی رمانتیسم ایراد کرده است. رمانتیسم مکتبی ادبی است که نویسندگانش بیشتر از دیگران به مرگ یا سپردن خود به مرگ پرداخته اند. اما مرگ تاریخی به قدمت زندگی انسان دارد و به نظر می رسد موران به همین دلیل در اولین جستار این کتاب، از هنر مردن صحبت کرده است. از نظر این متفکر، انسان باستان با این هنر آراسته بوده و انسان مدرن از آن بی خبر است.کتاب روایتی است از مرگ و نیستی. مرگ واقعی و طبیعی و مواجهه انسان‌ها طی دوران مختلف و مرگ خودخواسته. این دو روایت از مرگ در واقع از دریچه ادبیات، نگاه و بررسی می‌شوند.
پل موران نویسنده، شاعر، منتقد، نمایشنامه نویس و همچنین فیلمنامه نویس بوده است. سبک موران را مانند تصاویر سینمایی، تند توصیف می کنند. او از خود نوشته های زیادی به جا گذاشته و با وجود رشدش در فضایی فرهنگی، به دانشکده علوم سیاسی رفته و دیپلمات شد. این نویسنده، با یهودیت، دموکراسی و سوسیالیسم دشمن بوده و به عنوان یک نژادپرست و یکی از شیفتگان بنیتو موسولینی دیکتاتور ایتالیا در زمان جنگ جهانی دوم شناخته می شود. موران متولد سال ۱۸۸۸ و درگذشته به سال ۱۹۷۶ است.
طبق آنچه در مقدمه بابک احمدی بر این دو جستار آمده، موران نویسنده ای بود که مارسل پروست برای نخستین مجموعه داستان های او مقدمه ای نوشت و پس از بحثی مفصل درباره اهمیت سبک، او را نویسنده ای نو به تمام معنی، نامید. سلین درباره این نویسنده گفته بود که به یقین، موران نام ماندگار ادبیات فرانسه خواهد بود و در سده آینده من و او به عنوان دو بیانگر ادبیات شناخته خواهیم شد.
در قسمتی از کتاب «هنر مردن» می خوانیم:«در باب خودکشی، دو دیدگاه وجود دارد، دیدگاه جامعه و دیدگاه فرد. هر دو دیدگاه در عهد باستان وجود داشت. در یونان، مکتب سخت گیر رواقی خودکشی را به مثابه شاهدی بر نوعی تحقیر بزرگ منشانه زندگی می ستود. رومی ها هم از خودکشی به عنوان آیینی قابل احترام یاد می کردند؛ اما یهودی ها آن را همانند یک جرم مجازات می کردند. قانون موسی خودکشی کنندگان را از خاکسپاری محروم می کرد. مسیحیت از سنت عبری پیروی کرد؛ روحانیون کاتولیک و آبای کلیسا خودکشی را حرام می دانند… سنت آگوستین می گوید: «مسلماً، آن هنگام که خود را می کشیم، یک انسان را می کشیم.» بنابر برآورد قدیس توماس آکوئیناس، جرم خودکشی سنگین تر از قتل معمولی است. حتی در قرون وسطی جسد را به محکمه می کشیدند…»
