آسیب تارهای صوتی به ۲ صورت حاد و مزمن ایجاد میشود؛ در حالت حاد، کل طناب صوتی به ارتعاش درمیآید و فرد، درگیر مشکلی شبیه لارنژیت یا تورم حنجره میشود. آسیب حاد تارهای صوتی با یکیدو روز یا نهایتا ۳ روز استراحت صوتی، استفاده از بخور و صحبت نکردن از بین میرود و بعد از این مدت، فرد میتواند فعالیت صوتی خود را از سر گیرد. در حالت مزمن یا ندول طناب صوتی، تعادل طناب صوتی بهصورت دوطرفه بههم میخورد و به شدت از شکل طبیعی خودش خارج میشود. ضمن اینکه با ندول طناب صوتی، مقداری خونمردگی زیر مخاط آن ایجاد میشود. در مراحل اولیه ندول که فرد با خونمردگی و لختههای خون در حنجره خود مواجه میشود، باید چند روزی استراحت صوتی داشته باشد تا مشکلش برطرف شود. این در حالی است که عدم استراحت صوتی مناسب در مراحل اولیه ندول طناب صوتی و ادامه یافتن روند آسیب، باعث فیبروزه شدن هماتوم یا لختههای خونی ایجادشده در ناحیه خواهد شد و به این ترتیب، شانس باقی ماندن طناب صوتی در حالت ندول، بالاتر خواهد رفت. از آنجایی که این بیماری با این شدت، بیشتر در خوانندهها دیده میشود، به آن «سینگر نُد» هم گفته میشود. سینگر ند در مراحل اولیه با استراحت صوتی قابل درمان است و پس از یک دوره کوتاه استراحت صوتی، فرد خواننده میتواند دوباره به فعالیت حرفهای خود ادامه دهد. این در حالی است که اگر بیماران، نسبت به بیماری خود بیتفاوت باشند و وارد فاز فیبروزه شدن شوند، دیگر نمیتوان با استراحت صوتی به راحتی از پس چنین آسیبی برآمد و نیاز به عمل جراحی برای رفع ندول تارهای صوتی خواهد بود. انتخاب روش عمل جراحی یا لیزر هم برعهده بیمار و خانواده اوست. جراحی طناب صوتی، عملی بسیار حساس است تا آسیبی به تارهای صوتی نرسد. بعد از عمل هم نیاز به استراحت صوتی برای ترمیم تارهای صوتی و ایجاد اطمینان از برگشتناپذیر بودن مشکل، وجود خواهد داشت. یک نکته بسیار مهم در آسیب تارهای صوتی که همسر آقای صنعتگر هم به آن اشاره کردند و معمولا هم در شرححال گرفتن از بیمار، چندان در نظر گرفته نمیشود، ابتلا به ریفلاکس معده به مری است. یکی از مهمترین دلایل گرفتگی صدا و آسیب تارهای صوتی، ابتلا به ریفلاکس و بازگشت اسید معده به مری است. ریفلاکس باعث تحریک و تورم بخش پشتی تارهای صوتی و حنجره میشود و اگر چنین مشکلی برای طولانیمدت ماندگار شود، ممکن است به آسانی برگشتپذیر نباشد و آسیبهایی جدی به تارهای صوتی وارد کند. از اینرو، تمام افراد مخصوصا خوانندهها که موقعیت شغلی آنها وابسته به صدایشان است، باید مشکل ریفلاکس خود را جدی بگیرند و حتما روند درمان را پیگیری کنند. برخلاف باور رایج، استرس نمیتواند نقش چندان پررنگی در آسیبدیدن تارهای صوتی داشته باشد، مگر اینکه این استرس با حرفزدن و با وارد کردن فشار به تارهای صوتی و حنجره همراه شود. نکته دیگری که همسر آقای صنعتگر به آن اشاره کردند، استفاده از داروهای کورتون و رابطه آن با آسیبدیدن تارهای صوتی بود که این نیز از نظر علمی قابل تایید نیست اما احتمال آسیبدیدگی تارهای صوتی در اثر مصرف داروهای شیمیدرمانی وجود دارد اما این احتمال و عارضه، چندان فراگیر نیست و درنهایت باید به این نکته اشاره کنم که کمکاری غده تیرویید نیز میتواند با ایجاد تورم در حنجره باعث تغییر صدا شود و تنها با درمان بیماری زمینهای میتوان از پس این تغییر صدا برآمد.
مهمترین علل آسیب تارهای صوتی چیست؟
سایت بدون -تارهای صوتی باعث تولید اصوات میشوند؛ یعنی زمانی که ما نفس میکشیم، تارهای صوتیمان همزمان با بازدم به ارتعاش درمیآیند و صدا تولید میکنند. گاهی اوقات در صورت وارد آمدن فشار زیاد به تارهای صوتی با آسیب آنها مواجه میشویم. احتمال بروز این آسیب تارهای صوتی در افرادی که بیش از اندازه از تارهای صوتیشان استفاده میکنند، بیشتر خواهد بود. از اینرو، اصلا دور از انتظار نیست که ما در دورههایی از زندگی مداحان، خوانندهها، معلمها، افراد عزادار یا حتی بچههای کوچکی که بیش از اندازه فریاد میزنند، شاهد بروز آسیبهایی در تارهای صوتی باشیم.