هالند، نیمار و حتی مسی مهم نیستند/دعا کنید بارسا زمیـــــن نخورد

نیازی نیست هواداران نگران آمدن هالند به نوکمپ باشند یا اینکه مسی بماند. آنها باید دعا کنند تیمشان در آغاز فصل آینده هنوز متعلق به خودشان باشد

مارک دویل

سایت بدون – ماه گذشته، خوسپ ماریا بارتومئو مدعی شد ارلینگ هالند در پایان فصل به بارسلونا ملحق می‌شود اگر امیلی روسو به‌عنوان رئیس جدید باشگاه انتخاب شود. مینو رایولا، مدیر برنامه‌های مهاجم نروژی به اشپورت آینتس گفت: «این خبر قلابی است! من هرگز با هیچ یک از نامزدهای ریاست باشگاه بارسلونا درباره ارلینگ هالند یا هیچ کدام از بازیکنان دیگرم صحبت نکرده‌ام و نخواهم کرد. وقتی رئیس جدید انتخاب شد، می‌تواند به من زنگ بزند.»
تماسی در کار نخواهد بود زیرا اولاً انتخابات باشگاه تا هفدهم اسفند به دلیل مشکلات ناشی از شیوع ویروس کرونا به تعویق افتاده و امکان برگزاری انتخابات و تدارکات لازم وجود ندارد و ثانیاً و مهم‌تر به این دلیل که بارسلونا ویران است.
آنها حتی نتوانسته‌اند این ماه پول بازیکنان خود را بدهند، چطور می‌توانند در پایان فصل مهاجمی که بیشترین خواهان را دارد، جذب کنند؟
در واقع، در حال حاضر بارسلونا نمی‌تواند پول خرید اریک گارسیا را بدهد؛ مدافع جوانی که قراردادش با منچسترسیتی در انتهای این فصل به پایان می‌رسد و قیمت گرانی ندارد.
ویکتور فونت، یکی از بخت‌های ریاست بارسلونا گفته امکان آمدن گارسیا وجود دارد و اضافه کرده این مدافع میانی مایل است تا پایان فصل مجانی بازی کند. این به خاطر آن است که او می‌خواهد در آستانه جام ملت‌های اروپا بازیکن ثابت باشد آن هم در باشگاهی که در آن رشد کرده اما واقعیت این است که بارسلونا پول ندارد.
فونت می‌گوید ارزشش را دارد که ۳ میلیون یورو برای بازیکنی داده شود که می‌تواند به کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا-یک ضرورت اقتصادی در حال حاضر- کمک کند اما هر دو رقیبش برای انتخابات، خوان لاپورتا و تونی فریکسا نمی‌خواهند پولی را خرج کنند که بارسلونا ندارد.
عجیب اینکه برخی هواداران و رسانه‌ها هنوز در پی تکذیب و انکار بحران اقتصادی هستند که دامن بارسلونا را گرفته. همچنان باور دارند نیمار می‌تواند به نوکمپ برگردد هرچند لیونل مسی یکی از آنها نیست. کاپیتان تیم گفت: «باشگاه در وضعیت بسیار بد مالی قرار دارد و بازگشت به جایی که بودیم، واقعاً سخت است. چقدر باید به پاری‌سن‌ژرمن بدهیم تا نیمار برگردد؟»
اما نگرانی از این بزرگتر است، در حال حاضر نمی‌خواهند نام‌های بزرگ را بخرند، می‌خواهند ورشکسته نشوند.
بارسلونا در مجموع ۲/۱ میلیارد یورو بدهی دارد. بدهی کوتاه مدت این باشگاه تقریباً ۷۳۰ میلیون یورو است که اهمیت بیشتری دارد و باید تا ۹ تیر آینده پرداخت شود. اگر نشود، خطر جدی اعسار وجود دارد و بعد از آن بارسلونا به شکل یک کمپانی محدود در می‌آید. این واقعیتی است که باید هواداران همچنان مایل به جذب نیمار بپذیرند.
لاپورتا درست می‌گوید که شرایط قابل اصلاح است اما همانطور که مسی می‌گوید آسان نیست و در واقع فرایندی بسیار دردناک است.
حتی اگر بارسا بتواند برای بدهی‌اش مهلت بگیرد-برخی طلبکارها هم موافقت کرده‌اند تا سال مالی آینده دریافت پولشان را به تعویق بیندازند- کاهش بیشتر دستمزدها و فروش بازیکنان اجتناب‌ناپذیر است. ما درباره تلاش برای فروختن فیلیپه کوتینیو یا خریدهای گران و بی‌خاصیتی مانند عثمان دمبله و آنتوان گریزمان حرف نمی‌زنیم. شاید مجبور شوند یکی از «دست نیافتنی‌ها» مثل مارک آندره‌تر اشتگن، فرانکی دیونگ یا آنسو فاتی را نقد کنند. ضلع دیگر این مربع باارزش مسی است که آینده مبهمی دارد و با دستمزد ۵۰۰ هزار پوند در هفته بیشترین خرج را روی دست باشگاه می‌گذارد. اگر این فوق‌ستاره آرژانتینی در تابستان با پایان قراردادش برود، بار سنگینی از فهرست دستمزدهای باشگاه برداشته می‌شود. خودش هم این را می‌داند و برای همین می‌خواهد برود. رئیس موقت باشگاه، کارلس توسکتس روی این قضیه صحه گذاشته و اگرچه سه نامزد ریاست ظاهراً می‌خواهند کاپیتان ۳۳ ساله را حفظ کنند اما همه می‌دانند این جدایی به فرایند بازسازی تیم کمک می‌کند.
فراموش نکنید بارسلونا هنوز یک استادیوم نیازمند به بازسازی دارد که قرار بود تابستان شروع شود اما به دلیل مشکلات مالی به تعویق افتاد. بارتومئو درست می‌گفت که هیچ کس پیش‌بینی شیوع کرونا را نمی‌کرد اما از قبل هم مشخص بود مدل اقتصادی بارسا کاملاً ناپایدار و غیرقابل اعتماد است.
آبی اناری‌ها در دو فصل اخیر صدرنشین جدول لیگ پولی دلویت بودند اما ۷۴ درصد درآمدشان صرف بزرگترین فهرست دستمزد جهان شده که بالاتر از سقف ۷۰ درصد لالیگا است.
برای همین است که آنها بیش از هر باشگاه بزرگی از کووید ۱۹ ضربه خورده‌اند و بدهی‌شان در سال گذشته دو برابر شد؛ برای اینکه درآمدشان از قراردادهای حق پخش، درآمد روز بازی و معاملات تجاری به شدت افت کرد. در نتیجه پروژه «اسپای بارسا» که شامل نوسازی نوکمپ و ملزوماتش است، کاملاً معلق مانده. این بازسازی قرار بود ۶۰۰ میلیون‌ یورو هزینه داشته باشد که بارتومئو می‌خواست بین خزانه باشگاه، سرمایه‌گذاران خارجی و فروش نام استادیوم به یک شریک تجاری به طور مساوی تقسیم کند اما این مبلغ به ۸۱۵ میلیون یورو رسیده و تکمیل آن در اختیار گلدمن ساکس است که بارسلونا ۹۰ میلیون یورو به آن بدهکار است و این خطر وجود دارد که نماد استقلال کاتالونیا تحت کنترل کمپانی‌های خارجی قرار گیرد.
لاپورتا از ساختن یک استادیوم جدید صحبت کرده اما واقعیت این است که بارسلونا سرمایه لازم برای بررسی و اجرایی کردن چنین ایده‌ای را ندارد.
تصمیمات سخت باید گرفته شود، دستمزدها باید کاهش یابد، بازیکنانی باید فروخته شوند از جمله بهترین‌ها. بنابراین نیازی نیست هواداران نگران آمدن هالند به نوکمپ باشند یا اینکه مسی هست که از او استقبال کند یا نه. آنها باید دعا کنند تیمشان در آغاز فصل آینده هنوز متعلق به خودشان باشد. تا جایی که ما می‌دانیم بارسلونا در آستانه سقوط است.
منبع: گل