بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – جاناتان ویلسون، فوتبال‌نویس پرآوازه انگلیسی که کتاب مشهوری درباره تاریخچه تاکتیک‌های فوتبال به نام «معکوس کردن هرم» دارد، هفته گذشته در یادداشتی سولشر را یک مربی فاقد فلسفه خواند. این مطلب پیش از شکست غیرمنتظره منچستریونایتد مقابل شفیلدیونایتد قعرنشین و زمانی منتشر شد که این تیم به صدر جدول لیگ برتر رسیده بود. ویلسون نوشته بود شرایط متفاوتی که کرونا بوجود آورده تیم‌های مدعی را به دردسر انداخته، ولی منچستریونایتد که در مقایسه با لیورپول و منچسترسیتی وسواس تاکتیکی بالایی ندارد و بیشتر به توانایی بازیکنانی مثل برونو فرناندز متکی است، از این آشفتگی آسیب کمتری دیده.
استقلال، صدرنشین هفته‌های اخیر لیگ برتر هم تیمی است که به اعتقاد بخشی از رسانه‌ها و بازیکنان سابق تیم ایده تاکتیکی مشخصی ندارد و با گذشت سیزده هفته از لیگ برتر، کادر فنی هنوز در حال آزمون و خطا است. استقلال در مسجدسلیمان برای اولین بار در لیگ بیستم با آرایش ۲-۵-۳ به زمین رفت و نسبت به ترکیب بازی با سایپا پنج بازیکن جدید داشت. همین تغییرات پرشمار مهم‌ترین دلیلی بود که بازیکنان استقلال در نیمه اول سردرگم باشند و اولین فرصت این تیم تنها در دقیقه بیست و پنجم به دست آمد.
یکی از این تغییرات و شاید عجیب‌ترین آنها حضور حسینی درون دروازه بود و مظاهری، آماده‌ترین دروازه‌بان لیگ به نیمکت تبعید شد. ظاهراً کادر فنی استقلال تصمیم گرفته بعد از هر شکست دروازه‌بان را تغییر دهد، بدون توجه به اینکه کدامیک آماده‌تر است و به شرایط بازی نزدیک‌تر. نتیجه این جابه‌جایی مهار ناشیانه حسینی بود که توپ را به درون دروازه خودش انداخت و استقلال را تا آستانه شکست پیش برد.
ای کاش محمود فکری بعد از بازی به جای حمله به دشمنان فرضی توضیح می‌داد که با چه نیتی تیمش را بعد از دوازده بازی با سه دفاع به زمین فرستاد و از این تغییر دنبال چه اهدافی بود؟ اگر دلیل این تصمیم تقویت قلب دفاع بود که باید بعد از عملکرد ضعیف مدافعان در دربی انجام می‌شد. اگر اضافه کردن یک مدافع میانی برای مهار قدرت خط حمله حریف بوده که این درباره نفت مسجدسلیمان صدق نمی‌کند. استقلال با این تغییر که فرم بازی تیم را کاملاً متحول کرده بود، یک نیمه سردرگم بازی کرد و بازیکنان تنها از شروع نیمه دوم توانستند با این جابه‌جایی‌ها هماهنگ شوند.
تغییر غیرمنتظره دیگر در ترکیب استقلال کنار گذاشتن ریگی و مهدی‌پور، دو هافبک میانی اصلی تیم در بازی‌های اخیر بود. مثلث رضاوند، شجاعیان و اسماعیلی ترکیب متوازنی برای میانه زمین نیست و از طرف دیگر آنها تجربه بازی کنار یکدیگر را نداشتند. تنها راه افتادن پیستون‌ها در نیمه دوم بود که به داد استقلال رسید و گل تساوی هم روی یکی از همین سانترها زده شد. استقلال با ادامه حرکات از کناره زمین که با اضافه شدن بابک مرادی بیشتر به سمت چپ متمایل شده بود، می‌توانست گل دوم را هم بزند.
استقلال تنها در نیم ساعت پایانی توانست خطراتی روی دروازه نفت مسجدسلیمان بسازد، آنچه نشان می‌دهد انتخاب ترکیب اولیه این تیم اشتباه و احساسی بوده و کادر فنی حدود یک ساعت از بازی را برای رسیدن بازیکنان به هماهنگی هدر داد. بیرون گذاشتن بازیکنانی مثل مظاهری و ریگی که از بهترین‌های این فصل استقلال بودند به نظر می‌رسد بیشتر «تغییر برای تغییر» باشد، نه جابه‌جایی با یک ایده فنی. اگر کادر فنی استقلال بخواهد بابت هر شکست یا هر اشتباه کوچک اسکلت تیمش را به هم بریزد، هیچ‌وقت نمی‌تواند به یک ترکیب ایده‌آل برسد و مجبور است تا هفته آخر به این آزمون و خطا ادامه بدهد. هواداران استقلال در فصول گذشته معترض بودند که چرا تیم در شروع هر فصل تغییرات زیادی دارد و تعداد زیادی از بازیکنان اصلی‌اش را از دست می‌دهد. این اولین بار در چند فصل گذشته است که استقلال به جز چشمی و کریمی تمام بازیکنانش را حفظ کرده و تیمش در تمام خطوط تقویت شده است، ولی حالا کادری برای نیمکت انتخاب شده که ایده‌ای برای بازی ندارد و هیچ‌کس نمی‌داند که می‌خواهد این کشتی را به سمت کدام ساحل ببرد. البته فکری با این موضوع مخالف است و بعد از بازی دیروز گفت: «بهترین کادر فنی ایران را داریم.»
آرمن ساروخانیان / ایران ورزشی
