یادداشت پاتریس اورا، مدافع سابق منچستر و تیم ملی فرانسه/رانگنیک با مأموریت غیرممکن روبه‌رو است

سایت بدون – این اواخر هر جای دنیا که می‌رفتم با یک سؤال مواجه بودم که منچستریونایتد چرا اینطور شد؟
من در این باشگاه کار نمی‌کنم اما دوستش دارم. دوران سختی است. همیشه اخراج مربی تلخ است. اوله‌گونار سولشر دوستم است بنابراین با او حرف زدم و از او تشکر کردم. مردم خیلی زود یادشان می‌رود او باعث شد دوباره یونایتد را باور کنیم. حالا دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند پنهان شود. درباره بازیکنان حرف می‌زنم چون وقتی مربی اخراج می‌شود، بازیکنان باید مسئولیت بپذیرند. آنها باید خودشان را نشان دهند.
بازیکنان به اخلاق زشت مسئولیت نپذیرفتن عادت کرده‌اند. وقتی بازی می‌کردم همیشه به دفتر مربی می‌رفتم و اگر مشکلی در تیم بود، با او در میان می‌گذاشتم؛ چه کاپیتان بودم چه نبودم. سلامت رختکن تیم برایم خیلی اهمیت داشت و برای همین سر الکس فرگوسن مرا دوست داشت.
بیایید روراست باشیم؛ در یونایتد جای لیدرها و شخصیت‌های بزرگ خالی است. خیلی از بازیکنان قدیمی تیم این را قبول دارند، موضوع داد زدن در زمین نیست، موضوع رهبری تیم است.
در زمان فرگوسن، ما ذهنیت برد داشتیم. حالا یونایتد معجونی از بازیکنان جوان و هیجان‌انگیز به اضافه کسانی مانند کریستیانو رونالدو، برونو فرناندز و ادینسون کاوانی است اما به شخصیت‌ها نیاز دارد. در یونایتد، شما باید سال‌ها بازی کنید تا مورد احترام هواداران قرار بگیرید و داستان بازی برای نام و اعتبار باشگاه و به عشق باشگاه را درک کنید. الان خیلی‌ها از بیرون آمده‌اند در حالی که هواداران می‌خواهند بازیکنان از خودشان باشند. اگر می‌خواهید هواداران را داشته باشید، برای باشگاه خون و عرق بریزید و با تعصب بازی کنید.
می‌توانم بفهمم بعضی هواداران یونایتد ناراحت می‌شوند از اینکه تیم می‌بازد و بعضی‌ها در شبکه‌های اجتماعی پست خنده یا بی‌خیالی می‌گذارند. البته نباید سخت گرفت چون زندگی شخصی شما زندگی شخصی‌تان است و با عملکردتان در زمین قضاوت می‌شود اما نباید کاری کنید که هواداران خشمگین شوند. درباره مربی جدید هم باید بگویم روی نیمکت خیلی داغی نشسته چون همه همیشه با فرگوسن مقایسه می‌شوند. هرکس بیاید خیلی زود مورد قضاوت قرار می‌گیرد و زمان زیادی برای ساختن تیم نخواهد داشت.
موریسیو پوچتینو یکی از نام‌هایی است که گفته می‌شود از گزینه‌های مورد نظر باشگاه است. او در تاتنهام هیچ نبرده و اگر بیاید و بعد از چند ماه چیزی نبرد، زمزمه‌ها شروع می‌شود که چرا او را آوردیم؟ ما یک مربی برنده می‌خواهیم.
اما حتی مربی‌های برنده مثل ژوزه مورینیو و لویی فان‌خال هم هواداران را راضی نمی‌کردند چون تیم آنها به شیوه یونایتد بازی نمی‌کرد، بنابراین دو چیز می‌خواهند؛ هم بازی به سبک یونایتد و هم پیروزی و موفقیت. اگر این دو را نداشته باشی، دورانت در یونایتد کوتاه خواهد بود.
کار رالف رانگنیک تقریباً غیرممکن است اما در زندگی غیرممکن وجود ندارد. او به حمایت کامل، صبوری و نتایج خوب نیاز دارد، همچنین باید جام ببرد.
صادقانه در این فصل شانسی برای لیگ برتر نداریم اما لیگ قهرمانان چه؟ هر چیزی ممکن است، با یک قرعه خوب، یونایتد می‌تواند تا آخر خط برود.
چلسی یک نمونه عالی است. آنها وضعیت خوبی در لیگ نداشتند اما مربی‌شان را عوض کردند و موفق شدند. این چیزی است که ما می‌خواهیم؛ قهرمانی.
منبع: دیلی‌میل