یادداشت گابریله مارکوتی درباره مشکلات عمیق کاتالان‌ها/چـــرا مســی می‌خواهد بــــرود؟

بارسا دیگر نمی‌تواند با چسب زخم لیگ قهرمانان مشکلاتش را بپوشاند. آنها برمی‌گردند و تیم را حول محور تر اشتگن، آنسو فاتی، پدری، دیونگ و یکی دو نفر دیگر خواهند ساخت. مسی؟ ما نمی‌دانیم و فعلاً هم نخواهیم دانست

گابریله مارکوتی
سایت بدون – لیونل مسی پس از اینکه بارسلونا مقابل بایرن مونیخ با هشت گل شکست خورد، به این نتیجه رسید که نوکمپ را ترک کند. خوردن چهار گل از پاری‌سن‌ژرمن بعید است نظر او را عوض کرده باشد. در سمت دیگر، کیلیان امباپه هت‌تریک کرد و پس از آندری شوچنکو در سال ۱۹۹۷ با پیراهن دینامو کیف، دومین بازیکنی شد که در لیگ قهرمانان در خانه بارسلونا سه گل می‌زند. از دید بسیاری، این بازی نماد آن بود که امباپه جای مسی را به عنوان بهترین بازیکن دنیا می‌گیرد.
اما این دید درستی نیست و نباید به این زودی قضاوت کرد. از یک سو مسی، همان مسی است (و البته یک نفر هم در تورین نظر متفاوتی درباره این دارد که بهترین بازیکن دنیا کیست) و از سوی دیگر، امباپه دارد تاریخ خود را می‌نویسد، نه تاریخی که دیگران تعریف کرده‌اند. در غیاب نیمار (و آنخل دی‌ماریا)، او پی‌اس‌جی را با خونسردی یک بازیکن کهنه‌کار، شور و شوق یک کودک و بالاتر از همه، ترکیبی نادر از استعداد، قدرت فیزیکی و هوش رهبری کرد.
چهره او پس از زدن گل چهارم تیمش گویای همه چیز است. دهه بعد به او تعلق دارد. این بازی برای بارسا هم نشان داد که بازسازی پیش رو باید تا چه حد عمیق باشد. آنها دیگر نمی‌توانند با چسب زخم لیگ قهرمانان مشکلاتشان را بپوشانند (و احتمالاً درآمد باشگاه از این مسابقات کمتر از انتظار خواهد بود) و هفت قهرمانی پیاپی در لالیگا هم معنای خاصی ندارد. این تیمی است که از نظر احساسی ویران شده است. آنها برمی‌گردند و تیم را حول محور مارک-آندره تر اشتگن، آنسو فاتی، پدری، فرانکی د‌یونگ (البته نه آن بازیکنی که این بار دیدیم) و یکی دو نفر دیگر خواهند ساخت. مسی؟ ما نمی‌دانیم و فعلاً هم نخواهیم دانست اما باید جوش آنها سوزن می‌خورد و این اتفاق مقابل پی‌اس‌جی روی داد.
برای بسیاری از باشگاه‌های بزرگ اروپا، مرحله حذفی لیگ قهرمانان آغاز نوسازی بهاری است. این مسابقات این فرصت را می‌دهد که آنچه در مسابقات داخلی شما را اذیت می‌کند را فراموش کنید و فصل خود را احیا کنید. هر دو باشگاه مسائل زیادی داشتند که باید فراموش می‌کردند.
پی‌اس‌جی، فینالیست فصل گذشته، در لیگ فرانسه با لیل و لیون رقابت سختی برای قهرمانی دارد. آنها عادت به رقابت قهرمانی در لیگ یک فرانسه ندارند. این تیم همچنین توماس توخل، مربی خود را در شب کریسمس برکنار کرد و مشکلاتی مانند تمدید قرارداد امباپه و جشن‌های نیمار در میانه همه‌گیری ویروس کرونا را دارد.
البته آنها در قیاس با شش ماه اخیر بارسلونا، روزهای آرام و خوبی را پشت سر گذاشته‌اند! از فکس مسی برای فسخ قرارداد تا استعفای جوزپ ماریا بارتومئو، رئیس باشگاه، تا هشدار انحلال باشگاه به دلیل مشکلات مالی، تا مصدومیت‌های بازیکنان که باعث شده بود جرارد پیکه، فاتی و سرخی روبرتو نتوانند بازی کنند. بارسلونا فصلی را پشت سر می‌گذارد که دوست دارد فراموشش کند. آنها در لالیگا هم هشت امتیاز کمتر از اتلتیکو مادرید دارند که یک بازی کمتر دارد. نشریه فرانس‌فوتبال هم تصویر مسی را روی پیراهن پاری‌سن‌ژرمن فتوشاپ کرد اما حتی پیش از آن هم انگیزه بارسلونا برای این بازی بسیار بالا بود. مسی حدود ۱۳۰ روز دیگر بازیکن آزاد می‌شود و تصویر او روی جلد فرانس‌فوتبال باعث خواهد شد بسیاری در کاتالونیا دندان‌هایشان را به هم بسایند و دستشان را به موهایشان بکشند.
در سمت دیگر، پی‌اس‌جی با وجود زرق و برق فراوان و چهره‌ای که از آنها ترسیم شده، تا حد زیادی از بازیکنانی تشکیل شده که نقش‌های دشواری را در زمین ایفا می‌کنند. درست است، این تیم بازیکنانی دارد که افراد زیادی پیرامونشان هستند و مبالغ انتقالشان ۹ رقمی بوده (یعنی نیمار و امباپه)، ولی در کنار آنها استعدادهای جوان و بازیکنان زیادی هم حضور دارند که به دنبال احیای خود هستند و برای پیدا کردن فرصت مجدد به این تیم آمده‌اند.
مویزه کین و ادریسا گیه از تیمی در سطح اورتون (با وجود احترامی که برایش قائلیم) به پاریس آمدند. مارکو وراتی پس از یک فصل در دسته دو فوتبال ایتالیا به پاری‌سن‌ژرمن پیوست. کیلور ناواس پس از آن راهی پی‌اس‌جی شد که جایگاهش در رئال مادرید را از دست داد. الساندرو فلورنتزی را رم نمی‌خواست و او را به این تیم قرض داد. لیوین کورزاوا پنج سال است در این باشگاه است و به‌ندرت در ترکیب ثابت این تیم قرار گرفته است. لئاندرو پاردس در ایتالیا ناکام بود و در روسیه خود را بازیافت.
امباپه تیتر یک رسانه‌ها خواهد شد و حقش هم همین است. نه ‌فقط به خاطر هت‌تریک که به دلیل قدرت رهبری و زیرکی فوق‌العاده‌ای که در ۲۲سالگی نشان می‌دهد، به‌ویژه در غیاب نیمار اما افراد پرشماری هستند که در این پیروزی نقش مکمل داشته‌اند. آنها اعتماد کامل به امباپه داشتند و انگار می‌گفتند: «ما سربازان تو هستیم. ما را با خود به این سرزمین جدید ببر.»
در سمت دیگر، مسی ۱۵ سال بار بارسلونا را به دوش کشید. او سال ۲۰۲۱ را خوب شروع کرد و در ۱۰ بازی، ۹ گل به ثمر رساند که همه آنها در جریان بازی بود. او بود که پاس عمقی را برای د‌یونگ ارسال کرد و کورزاوا روی این بازیکن هلندی خطا کرد و او بود که پنالتی را به گل تبدیل کرد. پس از این گل، نگاه مسی به هم‌تیمی‌هایش این معنا را داشت: «خیالتان راحت، با من». مانند خیلی از دفعات قبلی که این کار را کرده است.
اما او این بار نتوانست تیم را به پیش براند و واکنش پی‌اس‌جی خیلی سریع بود. آنها در نیمه اول مالکیت توپ بیشتری در اختیار داشتند و در نیمه دوم هم نتیجه را چهار بر یک کردند. گل چهارم امباپه نقش مهمی داشت، چرا که حالا بارسلونا باید در پارک دپرنس چهار گل به ثمر برساند تا صعود کند؛ چیزی که احتمالش به اندازه حضور کریستیانو رونالدو به جای مسی در نوکمپ در فصل آینده است.
منبع: ESP