بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون -باز هم یک دیدار دیگر و باز هم پیروزی. روبرتو فیرمینو با تک‌گل خود برابر تاتنهام باعث شد تا اختلاف امتیاز تیمش با لستر رده دومی به ۱۶ امتیاز برسد؛ اختلافی عجیب و باورنکردنی که اگر نگوییم تا به حال در جزیره سابقه نداشته اما کم‌سابقه بوده. هرچند در صورتی که لیورپول دیدار عقب‌افتاده خودش را نیز ببرد این اختلاف به عدد ۱۹ می‌رسد. در دهه گذشته لیگ جزیره برخلاف دیگر لیگ‌های معتبر اروپایی هیچ وقت به صورت کاملا تک‌قطبی در نیامده بود. تعدد مدعیان در این لیگ برخلاف دیگر کشورها باعث شده بود رقابت‌های لیگ برتر همیشه و تا هفته‌های آخر جذاب و نفسگیر دنبال شود. درست است در سال‌های اخیر منچسترسیتی گواردیولا توانسته بود یک سر و گردن بهتر از دیگر تیم‌ها کار کند اما فراموش نکنیم همین تیم هم سال گذشته فقط به لطف برتری امتیازی که در دیدار رودررو با لیورپول به دست آورد توانست قهرمانی را از آن خود کند. امسال اما لیورپول یورگن کلوپ تمام معادلات را به هم زد. هرچند با توجه به فرم فوق‌العاده قرمزپوشان مرسی‌ساید در سال گذشته که منجر به قهرمانی در لیگ قهرمانان و و نایب قهرمانی در لیگ شد همه این تیم را جزو مدعیان اصلی جزیره می‌دانستند اما کمتر کسی فکر می‌کرد پس از گذشت ۲۱ هفته از رقابت‌ها لیورپول ۲۰ پیروزی داشته باشد. به نظر می‌رسد پس از ۳۰ سال حسرت قهرمانی در لیگ، آن‌ها امسال می‌خواهند با شکستن تمامی رکورد‌ها این مهم را به دست آورند. با نگاه به آمار و ارقام می‌توان دریافت لیورپول شایسته‌ترین تیم برای شکستن رکورد قهرمانی بدون باخت در لیگ برتر است؛ آماری که آرسنالی‌ها با مربی وقت خود یعنی آرسن ونگر و البته انبوهی از ستارگان آن زمان دنیای فوتبال به دست آوردند. تفاوت لیورپول با آرسنال ۲۰۰۴ نیز دقیقا همین است؛ ستاره‌ها. تیم یک‌دست کلوپ ابرستاره‌ای در قواره آنری در سال ۲۰۰۴ یا حتی مسی و رونالدو عصر حاضر ندارد اما به سختی می‌توان از این تیم در پستی ایراد گرفت. اکثر بازیکنان لیورپول در پست خود جزو بهترین‌های جهان محسوب می‌شوند اما لزوما بهترین نیستند. خط حمله زهردار این تیم متشکل است از بهترین مهاجمان حال حاضر دنیاست اما هیچ کدام بهترین مهاجم جهان نیستند. در واقع هنر کلوپ و مهمترین نقطه قوت این تیم همین است. همه کنار هم بهترینند و در نبود یک یا ۲ بازیکن روند کلی تیم دچار افت فاحش نمی‌‌شود. سال اول حضور محمد صلاح در لیورپول، وی بدون شک ستاره بی‌چون و چرای تیم بود. تمام توپ‌ها به وی ختم می‌شد و طرفداران نام او را فریاد می‌زدند. اما مهمترین دستاورد لیورپول فقط فینال لیگ قهرمانان بود نه چیزی بیشتر. آن‌ها در همان فینال به قدری به ستاره مصری وابسته شدند که در نبود او مقابل رئال‌مادرید به زانو درآمدند. حال لیورپول امسال را با آن زمان مقایسه کنید؛ ترکیب تیم غیر از چند تغییر انگشت‌شمار (از جمله درون دروازه که یکی دیگر از دلایل اصلی جام نگرفتن لک‌لک‌ها در سال‌های اخیر بوده) فرق آنچنانی با فینال کیف نداشته است؛ ضمن این‌که صلاح دیگر در قواره‌های فوق‌ستاره برای تیم نیست؛ بازیکنی است دقیقا مشابه فیرمینو و مانه. این به اصطلاح جور بودن جنس برای کلوپ باعث شده هیچ تیمی یارای مقابله با لیورپول را نداشته باشد؛ به طوری که حتی اگر مورینیو در زمین خودی تیمش را با سیستم ۵-۵-۰ هم به میدان بفرستد نتواند مقابل کلوپ کاری از پیش ببرد تا آقای معمولی یک رکورد دیگر را نیز از آن خود بکند. حالا لیورپول رکورد بهترین شروع فصل را در بین ۵ لیگ معتبر اروپایی در اختیار دارد؛ با ۶۱ امتیاز از ۲۱ بازی. باید گفت اگر اتفاق خاصی نیفتد لیورپول از حالا قهرمان لیگ برتر است؛ اتفاقی که اگر رخ بدهد کلوپ آلمانی تبدیل به اسطوره جدید بندر مرسی‌ساید خواهد شد.
