سایت بدون – توییت کارلس پویول درباره درخواست انتقال لیونل مسی همه چیز را فاش کرد. او نوشت: «لیو، برایت احترام قائلم و تو را میستایم. با تمام وجود از تو حمایت میکنم، رفیق.» انتظار نمیرفت یک کاپیتان سابق بارسلونا از درخواست جدایی بهترین بازیکن تیم حمایت کند. پویول درباره حمایتش نظری نداده است. اما این کار دلایلی داشته. پویول سال گذشته پیشنهاد جوزپ بارتومئو، رئیس بارسلونا را برای اینکه مدیر ورزشی باشگاه باشد رد کرده بود. او سپس از ویکتور فونت، نامزد ریاست بارسلونا حمایت کرد. جرارد پیکه، همبازی پویول در خط دفاعی هم پس از شکست ۸ بر ۲ مقابل بایرن مونیخ گفت: «باشگاه نیاز به تغییرات دارد. تغییرات ساختاری، نه تغییرات در بازیکنها و مربیان.» بارتومئو هم به او جواب داد: «این بحرانی ورزشی است و سازمانی نیست.» او سپس حاضر به فروش همه بازیکنان به جز چهار نفر شده، و مربی را هم تغییر داده است. نتیجه؟ بهترین بازیکن بارسا خواهان جدایی شد. اما اوضاع مالی باشگاه هم خوب نیست. زیان ۱۵۰ میلیون یورویی روی کاغذ، به نظر میرسید بارسلونا بتواند به سلامت از بحران ویروس کرونا عبور کند. آنها در سال ۲۰۲۰ برای اولین بار صدرنشین لیگ پردرآمدترین باشگاهها شدند و اولین باشگاهی شدند که از درآمد ۹۰۰ میلیون دلار در سال عبور میکنند. اما با توجه به بزرگی باشگاه، بحران ویروس کرونا روی آنها تأثیر شدیدتری گذاشته است. دکتر دانیل پلاملی، استاد اقتصاد ورزش از دانشگاه شفیلد هالام میگوید: «آنها همچنان یکی از بزرگترین باشگاههای دنیا هستند. به همین دلیل بوده که همهگیری کرونا به آنها ضربه سختی زده است. تخمین زده میشود که آنها ۱۵۰ میلیون یورو ضرر دادهاند. موزه باشگاه که هر سال ۵۰ میلیون یورو درآمدزایی میکند، از ماه مارس بسته بوده است. خبری از بلیتفروشی هم نیست.» بارسلونا ۷۰۰ میلیون یورو هم وام گرفته تا نوکمپ را بازسازی کند. پلاملی میگوید: «آنها دستمزدهای بسیار سنگینی به بازیکنانشان میپردازند و هر فصل، به صورت میانگین ۱۱ میلیون یورو به هر بازیکن میدهند. همین روی درآمدزایی باشگاه فشار میآورد. آنها ۶۹ درصد از کل درآمدشان را به عنوان دستمزد به بازیکنان میدهند. این عدد برای رئال مادرید ۵۲ درصد است.» بارسلونا به دنبال رهایی از دست بازیکنان پردرآمدش است، اما اکثر آنها در اواخر دوران فوتبالشان هستند و فروششان مبلغ زیادی نصیب باشگاه نمیکند و آنها هم علاقهای به ترک باشگاه ندارند. باشگاههایی که بخواهند آنها را بخرند حاضر نخواهند بود دستمزدهای مشابهی بپردازند، بهویژه که درآمد آن باشگاهها کمتر از بارسا است. پلاملی میگوید اگر بارسلونا بازیکنانش را واگذار نکند، با مشکلاتی بزرگ روبهرو خواهد شد: «درآمد باشگاه تا ۳۰ درصد کاهش خواهد یافت و به این ترتیب آنها باید هزینههایشان را کم کنند. بازیکنان از دستمزد خود کاستهاند اما باشگاه باید بیش از اینها از دستمزد آنها بکاهد.» اما آینده میتواند برای بارسا روشن باشد. در سال ۲۰۰۳ بود که منچستر یونایتد خواستار جذب پویول شد. کاتالانها یکی از بدترین فصلهای خود را پشت سر گذاشته بودند، چهار سال بود جامی کسب نکرده بودند و سه مربی را در عرض کمتر از ۱۲ ماه برکنار کرده بودند. درآمد بارسا در آن هنگام نصف درآمد یونایتد بود و آنها ۱۵۰ میلیون یورو بدهی داشتند. پویول باارزشترین دارایی باشگاه در آن هنگام بود و رفتن او فاجعهای محسوب میشد. اما بارسا نهتنها پویول را نگه داشت، که توانست در رقابت بر سر جذب یکی از ستارگان جام جهانی ۲۰۰۲ بر یونایتد غلبه کند: رونالدینیو. این ریسک بزرگی بود که خوان لاپورتا، رئیس جدید بارسلونا متحمل شده بود. قیمت رونالدینیو ۲۴ میلیون یورو بود و حضور او باعث شد که اوضاع باشگاه در داخل و خارج میدان برگردد. تنها سه سال از آن تابستان گذشت که بارسلونا برای دومین بار در تاریخش فاتح لیگ قهرمانان شد. لاپورتا و مدیران فوتبالیاش توانستند درآمدزایی کنند و بدهی باشگاه را کنترل کنند. اوضاع بارسلونا در حال حاضر بسیار قویتر از سال ۲۰۰۳ است و به این ترتیب شاید یک بازگشت دیگر در راه باشد. اما آنها برای این کار باید ابتدا اعتماد بازیکنان را برگردانند؛ از جمله مسی را.
زک گارنر-پورکیس
منبع: فوربز