بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – برخی می‌گویند نمایش خوب زوج فرشاد فرجی و علی نعمتی در مرکز خط دفاعی پرسپولیس در دربی روز شنبه تهران نشانگر این است که مربیان این تیم سرانجام یک ترکیب ایده‌آل جدید را برای این نقطه حساس یافته‌اند اما برای این قضاوت هنوز بسیار زود است و زوج مذکور همچنان یک هندوانه در بسته نشان می‌دهد.
این تازه چهارمین مسابقه‌ای بود که این دو نفر در کنار یکدیگر در مرکز خط دفاعی قرمزهای تهرانی انجام دادند و با اینکه آنها بیش از دو سال در تیم پدیده مشهد هم کنار یکدیگر بازی کرده بودند و به همین سبب کاملاً با روش کار یکدیگر آشنا هستند اما بازی در تیم بدون فشار و کم حاشیه و متوسطی مثل «پدیده» کجا و حضور در باشگاهی عظیم (به لحاظ حاکمیت حاشیه‌ها و حجم توقعات) کجا؟
به‌واقع این تقابل و قیاس به‌رغم همه احترام عظیمی که باید برای پدیده و نظایر این تیم قائل شد، به مثابه مقایسه فیل با فنجان و به مصداق همان ضرب المثل قدیمی خودمان است.
به حداقل ۵۰ مسابقه نیاز است
اصولاً برای تشخیص میزان کارآمدی یا ناهماهنگی زوج‌هایی از این دست یک یا چهار و حتی ۱۰ مسابقه هم ناکافی است و بازیکنان حاضر در این زوج‌های کاری حداقل باید در ۵۰ مسابقه رسمی محک بخورند تا عیار واقعی کارشان مشخص شود و مربیان بفهمند که چقدر می‌توان روی آنها کار کرد. یحیی گل‌محمدی سرمربی ۲۲ ماه اخیر تیم فوتبال پرسپولیس شاید بر پایه کار مشترک این‌دو مدافع زیر نظر خود وی در تیم مشهدی و زمانی که خودش سکاندار پدیده بود به این نتیجه رسیده باشد که زوج نعمتی و فرجی حتماً در اردوی قرمزها هم جواب می‌دهند و به نتیجه مطلوب خواهند رسید اما همانطور که پیش‌تر گفتیم فشار روحی-روانی روی بازیکنان پرسپولیس و بخصوص تازه‌واردان در این تیم و همچنین بار مسئولیت و میزان توقعات از آنها چنان سنگین و طاقت‌فرسا است که هر کسی تاب تحمل آن را نمی‌آورد و فقط بعد از حداقل یک فصل بازی کامل در جمع سرخابی‌ها است که مشخص می‌شود عیار واقعی این نفرات چقدر است و آیا می‌توان به آنها دل بست یا خیر و آیا از عهده انجام مسئولیت‌های سنگین خود به‌درستی بر می‌آیند یا نه.
دفاعی که دیگر تسخیرناپذیر نیست
شاید استدلال شود که فرشاد فرجی چون از نیم فصل دوم لیگ بیستم به جمع قرمزها پیوسته و پیشینه‌ای طولانی‌تر نسبت به نعمتی در نزد آنها دارد، امتحاناتش را پس داده اما او هم هنوز هندوانه‌ای دربسته است و اگر هم این فرض را بپذیریم که تعداد دفعات آزمودن او کافی بوده باید عنوان کنیم که متأسفانه نمرات منفی کسب شده توسط وی کمتر از پوئن‌های مثبت او نبوده است. این را فقط به سبب لغزشی که در دقایق آخر شهرآورد این هفته تهران داشت و بر اثر آن ژستد مهاجم استقلال زمین خورد و به اعتقاد عده‌ای خطای پنالتی حادث شد، نمی‌گوییم و مبنای صدور رأی، نه این تک‌واقعه بلکه نگاهی به کل نمایش‌های فرجی در این پست بوده است. فرجی در هفته‌های واپسین لیگ بیستم بعد از چهار پنج ماه صبر به لطف مصدوم شدن سیدجلال حسینی زوج حسین کنعانی‌زادگان (که هنوز به لیگ قطر نرفته بود) در قلب دفاع پرسپولیس شد و هر چند در آن سه چهار دیدار بد کار نکرد اما هرگز آن طور هم نمایش نداد که به نظر برسد سرخ‌ها یک مهره اساسی تازه در این منطقه یافته‌اند. در لیگ بیست و یکم نیز که قرمزها بعد از کوچ کنعانی‌زادگان کارشان را در دو سه دیدار اول با زوج دفاعی سیدجلال و فرجی شروع کردند قصورهای هر دوی این بازیکنان به گونه و حدی بود که دفاع معمولاً تسخیرناپذیر پرسپولیس در هر یک از چهار بازی اولش یک گل خورد و در مرتبه اول استقرار فرجی کنار نعمتی هم پذیرای یک گل شد و با اینکه در سه دیدار بعدی پرسپولیس منجمله دربی گلی در دروازه حامد لگ نروییده اما این اصلاً به معنای عدم لغزش بافت مرکزی خط دفاعی و ارکان اصلی تدافعی قرمزها نبوده و چه در دیدار با صنعت نفت و نفت مسجد سلیمان و چه در پیکار با استقلال تهران این خط دفاع و این در ظاهراً بسته بارها روی پاشنه خود چرخید و فرصت گلزنی بخصوص به دو تیم خوزستانی داد که شاگردان منصوریان و کمالوند خودشان قدر آن فرصت‌ها را ندانستند و توپ‌ها را به در و دیوار زدند.
در مقام قیاس با آن زوج‌های فوق‌العاده
عملکرد زوج نعمتی- فرجی البته در دیدار اخیر مقابل رقیب بزرگ و سنتی بهتر و کم نقص‌تر از نمایش‌شان مقابل دو میهمان خوزستانی بود اما ساده انگاری محض است که فقط براساس یک نمایش از این دست به این نتیجه برسیم که فرجی و نعمتی به همان زوج مرکزی تدافعی‌ای تبدیل شده‌اند که تیمی بزرگ همچون پرسپولیس به آن محتاج است. به واقع اگر بخواهیم واقع‌بین باشیم و تعارف را کنار بگذاریم براساس مشاهدات‌مان تا این لحظه و اتفاقات دیدارهای اخیر پرسپولیس هم فرجی و هم نعمتی هنوز همان بازیکنان تیم پدیده‌اند و بیشتر در چنان سطحی هستند و به نفرات کارآمد، هوشیار، موقعیت‌سنج، صاحب سرعت انتقال و قوه بازیخوانی و هماهنگی در حرکات دو نفره‌ای تبدیل نشده‌اند که سرخ‌ها به آن نیاز مبرم دارند. این خصلت‌ها در زوج‌های قبلی سال‌های اخیر پرسپولیس حاضرتر و بارزتر بود و آن زوج‌ها از این ترکیب‌ها تشکیل می‌شدند؛ «سیدجلال–خلیل‌زاده»، «خلیل‌زاده-کنعانی‌زادگان»، «سیدجلال-کنعانی‌زادگان» و در نهایت «کنعانی‌زادگان-فرجی» که البته عمر زوج آخر همانطور که پیش‌تر نوشتیم، فقط به هفته‌های پایانی لیگ سال قبل منحصر و محدود شد پیش از حضور این زوج‌های دفاعی مرکزی، پرسپولیس در دوره ایوانکوویچ از زوج‌های تدافعی «بنگر-نورمحمدی»، «سیدجلال-انصاری» و «سیدجلال-ربیع خواه» هم سود جسته بود ولی به محض صید «شجاع» و کوچ او از اصفهان به تهران این مدافع ماجراجو و خوش پرش و جنگنده به رکن اصلی دفاع وسط قرمزها تبدیل شد و این مربی کروات حاضر بود هر کسی را کنار بگذارد اما خلیل‌زاده پای ثابت خط دفاعی تیم وی باشد که البته او چنین پایی بود و رفتنش به لیگ قطر هم مدتی پس از رفتن ایوانکوویچ به عربستان و سپس عمان شکل گرفت.
تلاش صرف کافی نیست
نمی توان و نباید منکر زحمات فراوانی شد که این روزها نعمتی و فرجی متحمل می‌شوند و تلاش‌های آنان برای رسیدن به سطحی مطلوب قابل تقدیر است اما تلاش صرف و حتی جانفشانی کافی نیست و این جوهره درونی افراد و توان ذاتی بازیکنان است که تعیین می‌کند آنها در اندازه‌های لازم هستند یا خیر و آیا می‌توانند زوجی را تشکیل بدهند که زوج‌های تدافعی قبلی پرسپولیس و بخصوص مدافعان شش فصل گذشته شکل داده بودند و نام و اوصاف‌شان را در سطور قبلی آوردیم. این معادله و مسأله‌ای است که فقط گذشت زمان جواب آن را می‌دهد و هرگونه صدور رأی در زمانی زودتر از موعد مقرر خودفریبی و موجب ناکامی‌های احتمالی بعدی است. قدر مسلم اینکه فرجی و نعمتی برای تبدیل شدن به زوجی همانند «سیدجلال- شجاع» به کاری بسیار شدید و فراوان و طولانی نیاز دارند و تا این لحظه فاصله سطح کار و میزان هماهنگی‌شان در قیاس با آن زوج توانا و حاضر به یراق از فرسخ‌ها هم فراتر می‌رود و به دو دنیای متفاوت تعلق دارند. چیزی که یحیی و حمید مطهری هم برای ترمیم و تأمین آن به یک دنیا کار و کوشش و حوصله و چانه‌زنی و برنامه‌ریزی و تعمق احتیاج دارند و ترسناک‌ترین و هشداردهنده‌ترین قسمت این ماجرا این است که پس از انجام همه این کارها و تأمین تمامی این ملزومات به این نتیجه تلخ و احتمالی برسند که؛ خیر، زوج فرجی- نعمتی چیزی نیست که در سایه آن بتوان به امنیت و مصونیت لازم در مرکز خط دفاعی این تیم رسید و این مقوله‌ای است که به کار متفاوت و افرادی دیگر نیاز دارد.
