بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – پائولو مالدینی فوتبالیست فوق‌العاده پرافتخاری است و تعداد آنهایی که کارنامه درخشان‌تری نسبت به او دارند، زیاد نیست. این ایتالیایی ۲۵ جام برده از جمله هفت قهرمانی در سری A، پنج لیگ قهرمانان اروپا، یک جام جهانی باشگاه‌ها و چند تای دیگر. اما خودش نظر متفاوتی دارد و در لایو اینستاگرامی با کریستین ویری گفته بزرگترین بازنده تاریخ است: «بگذار توضیح بدهم. من در سه فینال لیگ قهرمانان، یک سوپرجام اروپا، یک جام جهانی و یک جام ملت‌های اروپا شکست خورده‌ام و همینطور می‌توانم ادامه دهم.»
«مارکا» به همین مناسبت تصمیم گرفته به ۱۰ تای دیگر از «بزرگترین بازنده‌ها» در فوتبال بپردازد که هر کدام کارنامه حرفه‌ای درخشانی داشته‌اند.
خاویر ماسچرانو
این آرژانتینی ۲۰ قهرمانی کنار نام خود دارد از جمله شش قهرمانی لیگ به همراه کورینتیانس، ریورپلاته و بارسلونا همچنین دو قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا و دو مدال طلای المپیک. اما او هم نماینده نسل ناکام کشورش است به همراه گونسالو ایگواین، سرخیو آگوئرو، آنخل دی‌ماریا و لیونل مسی. او در طول حرفه خود در ۱۱ فینال شکست خورده -یکی بیشتر از مسی- از جمله فینال جام جهانی ۲۰۱۴ و چهار کوپا آمه‌ریکا در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۷ و ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶٫
پاتریس اورا
او هر جایی که رفت جام برد و تعداد قهرمانی‌هایش در تیم‌ها و رقابت‌های مختلف را به ۲۱ عدد رساند اما خاطرات نامطلوبی هم از دوران بازی دارد. اورا با چهار باخت در فینال لیگ قهرمانان اروپا رکورددار است. نخستین بار در سال ۲۰۰۴ با موناکو مغلوب پورتوی ژوزه مورینیو شد و سه شکست دیگرش برابر بارسلونا بود، در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۱ با منچستریونایتد و در سال ۲۰۱۵ به همراه یوونتوس. از باخت‌های مهم دیگر اورا در فینال‌ها به همراه تیم ملی فرانسه در فینال یورو ۲۰۱۶ بود که در پاریس به پرتغال باختند.
آرین روبن
یک بازیکن دیگر که هر جایی رفت، درخشید و جام برد و در دوران پرافتخارش ۳۰ قهرمانی به دست آورد. اما او هم شش فینال را باخته: دو تا در فینال لیگ قهرمانان، سه تا در سوپرجام‌ها و از همه مهم‌تر فینال جام جهانی ۲۰۱۰ که در آن یک فرصت تک به تک عالی را از دست داد اما سه سال بعد در ویمبلی در دقیقه ۸۹ گل پیروزی بایرن‌مونیخ را برابر بوروسیادورتموند یورگن کلوپ زد و سه‌گانه باواریایی‌ها را تکمیل کرد.
میشاییل بالاک
۱۳ جامی که بالای سر برد شاید خرافاتی‌ها را به فکر بیندازد؛ این آلمانی به خاطر گرایشش به ناکامی در فینال‌های مختلف از سوی برخی لقب «ساقدوش» گرفت!
نقطه اوج ناکامی‌های او در سال ۲۰۰۲ بود. بایرلورکوزن در آخرین روز فصل بوندس‌لیگا قهرمانی لیگ را از دست داد، در فینال جام حذفی آلمان برابر شالکه شکست خورد، فینال لیگ قهرمانان اروپا را به رئال مادرید واگذار کرد و تیم ملی آلمان در فینال جام جهانی به برزیل باخت. بالاک یک سال تاریک دیگر هم داشت: ۲۰۰۸ که در فینال جام ملت‌های اروپا برابر اسپانیا شکست خورد و در فینال لیگ قهرمانان اروپا به همراه چلسی به منچستریونایتد باخت. در یک دوران حرفه‌ای پرافتخار به همراه کایزرسلاترن، لورکوزن، بایرن‌مونیخ و چلسی، او در شش فینال شکست خورد.
هکتور کوپر
شانس بیشتر اوقات با تنها مربی که در این فهرست جا گرفته، یار نبوده. او در سال ۱۹۹۶ با لانوس قهرمان جام کنفدراسیون فوتبال آمریکای جنوبی شد، سوپرجام اسپانیا را در سال ۱۹۹۸ با مایورکا برد و سال بعدش با والنسیا به این جام رسید اما در هفت فینال باخت و برای همین تلخی‌های فینال برای او از شیرینی‌هایش بیشتر است. با مایورکا فینال جام حذفی اسپانیا در سال ۱۹۹۸ را به بارسلونا واگذار کرد و در فینال جام برندگان جام اروپا به لاتزیو باخت. اما ناکامی‌هایش با والنسیا بیشتر بود چون دو بار پیاپی با این تیم در فینال لیگ قهرمانان شکست خورد در سال‌های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰٫ شاید قله ناکامی‌هایش با اینتر در سال ۲۰۰۳ بود که فتح اسکودتو برای این تیم تمام شده به نظر می‌رسید اما در نهایت این اتفاق نیفتاد، فینال جام حذفی یونان در سال ۲۰۱۰ و فینال جام ملت‌های آفریقا با مصر در سال ۲۰۱۷ هم ناکامی‌های دیگرش بود.
الساندرو دل پیرو
یک استعداد ناب دیگر و اسطوره یوونتوس که به همراه این تیم ۱۵ قهرمانی به دست آورد و حتی با بانوی پیر تا سری B رفت. او در سال ۱۹۹۶ با یووه قهرمان لیگ قهرمانان شد اما در سال‌های ۱۹۹۷ و ۱۹۹۸ و ۲۰۰۳ در فینال لیگ قهرمانان باخت. او البته قهرمان جام جهانی ۲۰۰۶ شد و در پیروزی برابر آلمان در نیمه‌نهایی نقش کلیدی ایفا کرد.
لوتار ماتئوس
اسطوره‌ای که ۲۶ جام برد و به رکورد ۵ حضور در جام جهانی رسید. اوجش در جام جهانی ۱۹۹۰ بود که به عنوان کاپیتان کاپ قهرمانی را بالای سر برد؛ ۱۰ سال بعد از آنکه قهرمانی جام ملت‌های اروپا را به دست آورده بود اما او در فینال جام جهانی به همراه تیم ملی آلمان به ایتالیا و آرژانتین باخت و یک فینال جام یوفا را نیز به اینتراخت فرانکفورت واگذار کرد. ماتئوس همچنین دو فینال لیگ قهرمانان اروپا را به پورتو و منچستریونایتد باخت که دومی آن بازی خاطره‌انگیز سال ۱۹۹۹ در نوکمپ و بازگشت اعجاب‌آمیز شاگردان سر الکس فرگوسن در آخرین دقایق بود.
گونسالو ایگواین
تعداد آنهایی که به اندازه «ال پیپیتا» در فوتبال موفقیت به دست آورده‌اند، خیلی زیاد نیست. این بازیکن شماره ۹ با رئال مادرید سه قهرمانی لیگ، یک قهرمانی جام حذفی و دو سوپرجام به دست آورد. با ناپولی قهرمان جام حذفی و سوپرجام ایتالیا شد، با یوونتوس دو قهرمانی لیگ و جام حذفی گرفت و حتی در زمان حضور در چلسی قهرمان لیگ اروپا شد. اما فینال‌ها همیشه برایش خوشایند نبوده، با آرژانتین فینال جام جهانی ۲۰۱۴ و کوپا آمه‌ریکای ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ را باخت. با یوونتوس در فینال لیگ قهرمانان سال ۲۰۱۷ و با چلسی در فینال جام اتحادیه انگلیس در سال ۲۰۱۹ شکست خورد. اگر اینها برای رنج او کافی نیست سرزنش‌های مردم را اضافه کنید که در فینال جام جهانی ۲۰۱۴ یک فرصت عالی را برابر آلمان از دست داد و سال بعد مقابل شیلی پنالتی‌اش را خراب کرد.
جان‌لوییجی بوفون
یکی از بهترین دروازه‌بان‌های تاریخ فوتبال که ۲۳ جام در دوران پرافتخار خود به همراه پارما، یوونتوس و پاری‌سن‌ژرمن گرفته و سه تا هم با تیم بزرگسالان ایتالیا و تیم‌های رده پایین سنی کشورش به دست آورده است. او تقریباً همه چیز برده اما قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا همیشه از دستش در رفته است. او در سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۱۵ و ۲۰۱۷ با یوونتوس در فینال لیگ قهرمانان باخته، با پاری‌سن‌ژرمن در فینال جام حذفی شکست خورده و با پارما فینال جام حذفی ایتالیا در سال ۲۰۰۲ را واگذار کرده.
آنتونی دی آویلا
داستان «اسمورف» (شخصیت کارتونی کوتوله اما به درد بخور) که تا ۴۷ سالگی بازی می کرد، واقعاً باورنکردنی است. این مهاجم کلمبیایی ۵۷ ساله با زدن ۲۹ گل در کوپا لیبرتادورس در تاریخ این رقابت‌ها ششم است اما لیبرتادورس همیشه با او نامهربان بوده. او ۹ قهرمانی لیگ به دست آورده اما هیچ وقت سلطان قاره نشد، در فینال ۱۹۸۵ در ضربات پنالتی به آرخنتینوس جونیورز، در ۱۹۸۶ به ریورپلاته، در ۱۹۸۷ به پنارول با گل دقیقه ۱۲۰، در سال ۱۹۹۵ به گرمیو و در سال ۱۹۹۶ دوباره به ریور باخت.
منبع: مارکا
