استقلال استراماچونی چگونه محبوب ترین تیم لیگ برتر شد؟

سایت بدون – چرا استقلال در سخت‌ترین بازی‌اش مقابل تیمی که از لحاظ نیروی انسانی بهترین تیم لیگ است نیز تا آستانه رسیدن به نهمین پیروزی پی‌‌درپی پیش می‌رود؟ چرا استقلال به تیمی رعب‌آور و مهارنشدنی بدل شده؟ راز استقلال استراماچونی چیست که امیر قلعه‌نویی با تیم تحسین برانگیزش تا آستانه شکست مقابل دست پرورده‌های مرد ایتالیایی پیش می‌رود؟
استقلال چه نوع فوتبالی را به اجرا می‌گذارد که نشانی از هم‌گسستگی و عقب‌نشینی در خود ندارد؟ رمز و راز این تیم چیست؟ استراماچونی با نحیف‌ترین و از پیش بازنده‌ترین تیم‌ هفته‌های نخست چه کرده است؟ پرسش بزرگتری در لابه‌لای این سوال‌ها مقابل‌مان سبز می‌شود. ماجرای قائدی چیست؟ چرا وینفرید شفر با آن همه تجربه نتوانست از قائدی بازیکنی آرمانی پدید آورد اما استراماچونی توانست؟ این همه تدبیر و خوش فکری نشأت گرفته از چیست؟

استقلال‌ چراهای بسیاری را ساخته است. استقلال که اکنون می‌تواند لقب یکی از بهترین‌ تیم‌های لیگ را بر پیشانی خود بچسباند در مسیر سیالی و سبک‌بالی قرار گرفته است. تیمی با جاذبه‌های نهان و آشکار که هر بیننده‌ای را به وجد می‌آورد. سر این تحولات از کجا نشأت می‌گیرد؟ برایش پاسخی دارید؟
استقلال استراماچونی را اما نباید آنچنان پیچیده و رمزآلود دید. استقلال که شیوه‌ای نوین را در فوتبال ایران به اجرا می‌گذارد و به روش ۲-۳-۲-۳ بازی می‌کند و شاید به تعبیر عامیانه‌تر ۲-۵-۳ در عین پیچیدگی‌های ظاهری و مهارناپذیری فوتبالی ساده را به نمایش می‌گذارد.
استقلال می‌برد و پیروز می‌‌شود به این دلیل روشن و واضح که سادگی در پیاده‌سازی تاکتیک‌های سرمربی‌اش را به خوبی در میدان بازی به اجرا می‌گذارد. این وضعیت البته محصول دو فاکتور مهم است:
 ۱-آموزش صحیح ۲-گیرایی حداکثری بازیکنان

در فوتبال سرمربی و بازیکنان لازم و ملزوم یکدیگرند. مربی می‌گوید اما بازیکن باید نکته را بگیرد تا گفته‌های سرمربی در میدان بازی به درستی اجرا شود. از سویی برخورداری از ظرفیت‌های بالقوه نیروی انسانی نیز اهمیت‌های والایی دارد که استقلال از این فاکتور و ویژگی  برخوردار است؛ به این مفهوم که بازیکنانی مستعد و باهوش کنار استراماچونی بوده‌اند که او توانسته تفکراتش را دیکته کند و آن فوتبالی که مد نظرش  است و در مخیله‌اش جای دارد را در تیمش به اجرا بگذارد.
رشد استقلال یا بهتر است بگوییم خیز بلند آبی‌ها را باید نشأت گرفته از این موارد دانست اما در بعد فنی باید دوباره دست بگذاریم روی همان سادگی که حقیقتاً عامل اصلی برد‌های اخیر بوده است.
استقلال را که برانداز کنید بارها مهر تأیید می‌زنید بر این سادگی و بی‌آلایشی. استقلال وقتی صاحب توپ است سرعتی آمیخته با عقل محوری را در بازی‌اش می‌آورد که عمیقاً ستودنی است.
نگاه کنید به یورش‌های همه جانبه استقلال. این همه جانبگی اتفاقی به دست نیامده است. استقلال برای رسیدن به دروازه حریف برنامه دارد. توپ که به میانه زمین می‌رسد ضلع‌سازی رکن اصلی تاکتیکی است. هیچ گاه بازیکن صاحب توپ را فاقد همراه نمی‌بیند. همیشه هستند بازیکنانی که روی دست صاحب توپ حرکت می‌کنند. این تاکتیک در کنار پاس‌های دقیق و ساده و در نهایت ضربات نهایی دقیق استقلال را به این نقطه رسانده است. نقطه سادگی و البته پیچیدگی!