سایت بدون -در میان یخ و برف ، در سردترین و شاید یکی از مرموزترین نقاط کره زمین ، آبشاری به رنگ قرمز وجود دارد که انگار از آن خون بیرون می ریزد.
اگر روزی شانس ملاقات دره های مک موردو درای (McMurdo Dry Valleys) را پیدا کنید، چیزهای بسیار عجیب و غریبی خواهید دید؛ دره هایی بی برف که به چشم اندازی یخ زده می رسند، طولانیترین رودخانه تمام قاره بنام اُونیکس، و یک آبشار ۵ طبقه بلند از ماده رنگی قرمز رنگ روشن بر یخچالی عظیم خواهید دید
رودخانهای یخی در غرب دریاچه پونی در اَنتاکتیکا (قارۀ قطب جنوب) وجود دارد که آب قرمز این رودخانه آبشارهایی را به وجود آورده است که به همین دلیل این آبشارها به «آبشار خون» معروف شدهاند و این آبشارها از ۱۰۶ سال پیش تاکنون معمای لاینحل برای دانشمندان بود.
آبشارهای خون در سال ۱۹۱۱ در قطب جنوب، زمانیکه گروهی از دانشمندان برای انجام تحقیقاتی به این نقطه از زمین رفته بودند کشف شد. این آبشارها که آبی سرخ رنگ داشت و ارتفاعش به یک ساختمان ۵ طبقه می رسید، در نگاه اول، به نظر می رسد از بالای کوه، خون پایین می ریزد و به صورت آبشار درمی آید.
آبشارهای خون از یک دریاچه ی بزرگ روان شده اند که حدود ۱ میلیون سال است که در زیر لایه ای از یخ محبوس شده است و وقتی که دیدند که این دریاچه علیرغم مدت زمان زیادی که محبوس بوده است، یخ نزده است کاملا شوکه شدند.
در ابتدا آن ها فکر کردند که دلیل رنگ عجیب این آب باید وجود جلبک های خاصی در آن باشد اما این فرضیه هیچ وقت به حقیقت نپیوست و به عنوان یک نظر و تئوری معتبر، معرفی و تایید نشد.
عواملی که در کنار هم به پدید آمدن این آبشارهای خون انجامیدند، در حدود ۵ میلیون سال پیش ظاهر شدند. با بالا آمدن سطح دریاها و آب گرفتن منطقه، دریاچه نمکی زیرزمینی در اینجا تشکیل شد. در طول میلیونها سال این دریاچه با لایه های فراوان یخ و برف پوشانده شد که بشکل کوه یخ عظیمی انباشته شدند که اکنون ۴۰۰ متر در عمق فرو رفته است.
با جدا افتادن از سایر آبها، نمک این دریاچه ۳ برابر بیش از آب سایر دریاهاست که از یخ زدن آن ممانعت می کند، همچنین این دریاچه غنی از آهن است. تلاطم و فعالیت دائمی دریاچه، بستر سنگی آنرا خراشیده و آب آن شدیداً آغشته به مواد فعال معدنی می شود. با گذر آب از میان شکافهای کوه یخ، و تماس آن آب با اکسیژن پس از میلیونها سال، آهن بسرعت زنگ زده و رنگ قرمز خون مانندی ایجاد کرده است. البته بدلیل عدم دسترسی مستقیم دانشمندان به این دریاچه زیر زمینی، مطالعه ی دقیق ترکیبات آن ناممکن است، از آنجا که بمحض تماس با هوا واکنش نشان می دهد و تغییر می کند.