بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – سنگ ها دارند حرکت می کنند ، برای چه ؟ این هم یکی از اسرار آمیزترین نقاط زمین است، دریاچه خشکیده‌ای که در دره مرگ قرار گرفته بیشتر به خاطر سنگ‌های مسافرش به شهرت رسیده است. این سنگ‌ها در اطراف سفر می‌کنند و از خود ردی شبیه به مسیر مسابقه برجای می‌گذارند. اینجا سنگ هایی دارد که هر چند سال یک بار بدون هیچ نیرویی حرکت می کنند، سنگ هایی که گویی با هم مسابقه گذاشته اند تا مسیری مشخص را طی کنند. حرکت سنگ های بزرگ بر روی بیابان های خشک باورکردنی نیست برای همین دلیل راه رفتن این سنگ ها مدت ها ذهن محققان را مشغول کرد.
بعضی از این سنگ ها چندین کیلو وزن دارند و این سوال را به وجود می آورند که این ها چگونه حرکت می کنند؟ چه توجیهی برای حرکت آن هاست؟ انگار نیرویی نامرئی آن ها را حرکت می دهد، نیرویی که ماهیتش تا مدت ها نامشخص بود. این سنگ ها اندازه های مختلفی دارند و وزن تعدادی از آن ها آنقدر زیاد است که حتی زور آدم به تکان دادن آن ها نمی رسد! اما نیرویی نامرئی به راحتی باعث حرکت آن ها می شود. نکته ی جالب درباره ی این سنگ ها این است که هیچ کسی تا به حال حرکت آن ها را از نزدیک ندیده فقط از روی رد سنگی که بر روی زمین ایجاد شده می شود فهمید که سنگ کیلومترها حرکت کرده است! گاهی این سنگ ها یک خط صاف را طی می کنند و گاهی هم تغییر مسیر می دهند و به جهتی دیگر می روند. گاهی به سنگ هایی برمی خورید که ردی ۵۰۰ متری از خود به جای گذاشته اند؛ هر چه کف این سنگ ها سخت تر باشد رد آن ها صاف تر است به طوری که سنگ هایی با کف نرم، ردی کج و معوج ایجاد می کنند.
منشاء بیشتر این سنگ‌ها دامنهٔ تپه ای است واقع در جنوب ریسترک پلایا که از نوعی سنگ به نام دولومیت سیاه تشکیل شده‌است. البته در میان آن‌ها سنگ های آذرین هم دیده می‌شود. دقیقا جنسی که کوه های اطراف از آن تشکیل شده اند. این سنگ ها با گذشت زمان بر اثر فرسایش ریزش کرده و به پایین صخره ها و کوه ها افتاده اند. صخره هایی که سطح پایین شان بسیار سر سخت است و باعث می شود تا بعد از حرکت، خط هایی از آن ها روی زمین بر جای بماند.
در دره مرگ هیچ انسانی زندگی نمی کند و سنگ‌ها بدون دخالت هیچ موجود یا انسانی در سراسر دره حرکت می کنند. قابل قبول ترین فرضیه بیش از حل شدن راز سنگ‌های روان، فرضیه باد‌های قدرتمند بود که محققان به‌اشتباه معتقد بودند وزش باد‌های قدرتمند مسبب ایجاد چنین پدیده‌ای است.
از نخستین باری که وجود این سنگ ها توسط کاشف معدن، جوزف کروک، در سال ۱۹۱۵ گزارش شد و حل شدن این معما در سال ۲۰۱۴ با استفاده از فناوری GPS حدود ۱۰۰ سال می‌گذرد. برای حل این معما نظریه‌های زیادی مطرح شد؛ حتی برخی جابه‌جا شدن سنگ‌ها را کار ارواح و فرازمینی‌ها می‌دانستند.
بر اساس نتیجه یک مطالعه که در اوت ۲۰۱۴ منتشر شد، مقالات خبری گزارش حل شدن پدیده‌ی سنگ‌های روان را با استفاده از GPS و تصویربرداری زمان‌گریز دادند. محققان در ۲۰ دسامبر ۲۰۱۳ گزارش حرکت سنگ‌ها را دادند و بین دسامبر ۲۰۱۳ تا ژانویه ۲۰۱۴ بیش از ۶۰ سنگ جابه‌جا شده و برخی از آن‌ها مسافتی تا ۲۲۴ متر نیز طی نموده بودند. مشاهدات حکایت از آمیختن چند رویداد نادر دارد. ابتدا باید به مقداری آب در بستر دریاچه وجود داشته باشند که سنگ‌ها به زیر آب فرو نروند. در کنار این عامل باید دمای شبانه آنقدر پایین بیاید که ورقه‌هایی یخی شناور تولید شود که ضخامت‌شان در عین استقامت اجازه حرکت آزادانه را بدهد (حدود ۵ میلی‌متر). روز بعد آفتاب باید یخ‌ها را به گونه‌ای ذوب کند که صفحات بزرگ یخی ساخته شود. در چنین شرایطی حتی یک باد با سرعت ۳ تا ۵ متر بر ثانیه نیز می‌تواند سنگ‌هایی را که وزن برخی از آن‌ها بالغ بر ۳۲۰ کیلوگرم است را در طول مسیرشان با سرعت ناچیز ۲ تا ۶ متر بر دقیقه روی گل نرم جابه‌جا کند و رد آن‌ها را روی گل و لای بستر دریاچه برجای بگذارد.
