این کارگردان کره ای بزرگترین شانس دریافت جایزه اسکار است/پارازیت آقای بونگ جون هو

سایت بدون – اگر فیلم انگل را ندیده اید ، بروید آن را ببینید چرا که شانس دیدن فیلمی را از دست می دهید که از نظر کارشناسان بیشترین شانس را میان فیلم های امسال برای کسب جایزه اسکار بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان دارد و اگر هم این فیلم را دیده اید می دانید که با کارگردانی مواجه هستیم که هم قاب و فرم را خوب می شناسد و هم محتوا و داستان را او بونگ جو هو است ، یک فیلمساز کره ای که از بهترین های این قاره محسوب می شود.

بونگ جون-هو کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس در ۱۴ سپتامبر ۱۹۶۹ در شهر دئگو کره جنوبی بدنیا آمد ، تحصیلات آکادمیک خود را در رشته جامعه شناسی انجام داده است. او در این کشور به نام « Bong Tae-il » مشهور است که به معنی «جزئیات» (Detail) تلفظ می شود. او در خانواده‌ای روشنفکر بزرگ شد. پدربزرگش نویسنده‌ای برجسته بود و پدرش طراح گرافیک. برادرش استاد ادبیات انگلیسی ، خواهر بزرگتر وی ، جی هی ، طراح مد است. و خودش هم از دوران راهنمایی عاشق سینما شد و تصمیم گرفت که فیلمساز شود. به آکادمی هنر فیلمسازی کره جنوبی رفت و از آنجا فارغ‌التحصیل شد و بعد از ساخت چند فیلم ۱۶ میلی‌متری دانشجویی فیلمسازی را به صورت حرفه‌ای شروع کرد. این فهرست فیلم‌های اوست که به ترتیب از بهترین‌شان مرتب شده‌اند.

او پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه یونسی سئول در رشته علوم اجتماعی، با ساخت سه فیلم کوتاه و همکاری در ساخت چند فیلم به عنوان نویسنده و دستیار کارگردان، در سال ۲۰۰۰ نخستین فیلم بلند خود را با عنوان « سگهایی که پارس می کنند گاز نمی گیرند Barking Dogs Never Bite » ساخت.

پس از آن در سال ۲۰۰۳ با “خاطرات قتل” توانست جای خود را در میان فیلمسازان جدی دنیا تثبیت کند. در این تریلر او فضای سرکوب در سال‌های ۱۹۸۰ و در دوره قدرت ارتش در این کشور را بازتاب می‌دهد.این فیلم ممکن است بهترین اثر بونگ جون هو نباشد اما محبوب‌ترین آن‌هاست. یک تریلر جنایی اسرارآمیز که از اتفاقات واقعی الهام گرفته شده است و اشاره به اولین قتل‌های سریالی در کره جنوبی دارد.سال ۱۹۸۶ وقتی اولین قتل‌ها در کره جنوبی اتفاق افتاد کسی هنوز نشنیده بود که یک گروه دو نفره کارآگاه برای پیدا کردن سرنخ و بازجویی درباره این قتل‌ها مامور شده‌اند. فیلم در حقیقت شرح کار این سه نفر است. این که چقدر اطلاعات و دانش کمی داشتند. تجربه‌شان کم بود. چطور از قدرت‌شان سوءاستفاده می‌کردند. و در نتیجه اعتبارشان نتوانستند نتیجه چندانی هم از پرونده‌ها بگیرند. بخش بزرگی از مانیفست سینمای کره جنوبی در این فیلم بونگ به تصویر کشیده شده است. این که چطور سیستم‌های قانون و عدالت و سیستم کیفری را مورد نقد قرار می‌دهند.

کارآگاهان مستقیم از طرف رییس‌شان پشتیبانی می‌شدند و مشهور بودند که مظنونان را شکنجه می‌دهند. پیچیدگی این کاراکترها مدیون فیلمنامه‌ای است که براساس یک نمایشنامه نوشته شده و توضیح می‌دهد که چطور بونگ مجبور شد از هنر فیلمبرداری برای گسترش داستانش استفاده کند. از لحاظ بصری درخشان‌ترین فیلم بونگ نیست اما از دوربین خیلی خوب استفاده می‌کند.

 پس از آن و در سال ۲۰۰۶، “میزبان” را ساخت؛ فیلمی در ژانر وحشت که درباره خانواده‌ای است که دخترشان توسط یک هیولای دریایی دزدیده شده است. او به گفته خودش، سوژه این داستان را از مطلبی در یکی از روزنامه‌های کره‌ای الهام گرفته که از صید ماهی عجیب‌الخلقه‌ای در رودخانه خبر داده بود. اکران فیلم “میزبان” باعث شد رکورد تازه‌ای برای فروش فیلم‌های کره‌ای به ثبت برسد. فیلم به عقیده بسیاری از منتقدان، یکی از بهترین فیلم‌های آن سال است.
هشت سال بعد مردم کره جنوبی با ماجرایی واقعی شبیه این داستان مواجه شدند. کشتی سئول با ۴۷۶ سرنشین که اکثر آنها دانش‌ آموزان دبیرستانی بودند در نزدیکی آب‌های ساحلی کره جنوبی غرق شد. بونگ جون-هو که از این حادثه بسیار متاثر شد، یکی از کسانی بود که خواهان بررسی این موضوع و دلایل آن شده بود.

او در سال ۲۰۰۹ فیلم “مادر” را ساخت که روایت رابطه عاطفی یک مادر با پسر معلولش است. این پسر به قتل متهم شده و با وجودی که به این کار اعتراف کرده، مادرش در حال تلاش برای اثبات بی‌گناهی اوست. این فیلم هم ترکیبی از ژانر کمدی، پلیسی و اجتماعی است که نگاه و هنر کارگردان آن را به شکل ویژه‌ای کره‌ای کرده است.

بونگ جون-هو وقتی “یخ شکن” را در سال ۲۰۱۳ ساخت، درهای هالیوود هم به روی او باز شد. این فیلم علمی-تخیلی که براساس یک رمان گرافیک فرانسوی با همین نام ساخته شده، نخستین فیلم انگلیسی‌زبان این کارگردان محسوب می‌شود. داستان آن درباره قطار برف‌شکنی است که در پی عصر نوین یخبندان در زمین، آخرین بازمانده‌های بشر را با خود حمل می‌کند. در این فیلم کارگردان تلاش کرده تا روابط بین طبقات مختلف اجتماعی و نظام طبقاتی حاکم بر آن را نشان دهد.

پس از آن، در سال ۲۰۱۷ با فیلم “اوکجا” بار دیگر به صفحه نقره‌ای بازگشت. این فیلم داستان زن جوانی به نام “میجا”ست که سعی دارد دوست صمیمی خود “اوکجا” را نجات دهد و او را با خود به جایی امن ببرد. “اوکجا” حیوان عظیم‌الجثه مهربانی است که در خطر ربوده شدن توسط یک شرکت چند ملیتی است و میجا حاضر است برای نجات او هر خطری را به جان بخرد.
“اوکجا” فیلمی است که در عین داشتن جلوه‌های دیجیتالی فراوان، نگاه هنرمندانه کارگردان را هم با خود به همراه دارد. منتقدان درباره این فیلم بر وجه مثبت ایجاد چالش در ذهن مخاطب تاکید کرده بودند.

بونگ جون-هو، با “انگل” که نخل طلای کن را از آن خود کرد، داستانی درباره خشونت نابرابری‌های اجتماعی را که با استادی نمایش داده می‌شود، بازگو می‌کند. خودش درباره ساخت این فیلم در نشست خبری آن در جشنواره کن گفت: «من فیلم‌هایی در ژانرهای مختلف می‌سازم، اما نه به آن معنای سنتی آن. من سعی می‌کنم پیام‌های جامعه را از طریق شکستن کدها یکبار دیگر کپی کنم».