به
نسبت معیارسنجیها، قسمت اول این آزمایش موفقیتآمیز بوده است. فوتبال
بازگشت. با توجه به نگاه تمام دنیا روی بوندسلیگا به نظر شما مرحله
اول بازگشت فوتبال پس از ویروس کرونا چطور پیش رفت؟ چه چیزهایی را یاد
گرفتیم؟ در هفتهای که بازیکنان شادی بعد از گل عجیب داشتند و مربیان و
بازیکنان با فاصله از هم روی نیمکت حضور داشتند. سطح اول فوتبال ۲ ماه پس
از اینکه ویروس کرونا تمامی فعالیتهای ورزشی را دچار اختلال و تعلیق
کرده بود، روز شنبه با برگزاری مسابقات هفته بیستو ششم بوندسلیگا
دوباره جان تازهای گرفت. با برنامهریزی برای بازگشت لیگ برتر انگلیس در
ماه ژوئن، علاقه زیادی به تدارک برگزاری مسابقه فوتبال در پشت درهای بسته و
رعایت پروتکلهای لازم برای اجرای آن وجود دارد. پس سوال اصلی اینجاست،
شروع بوندسلیگا چطور بود؟
ورزشگاه ارواح
علیرغم اینکه دولت آلمان اجازه داد تا کافهها، رستورانها و بارها از
روز جمعه با پذیرایی در محیطهای خارجی مجددا بازگشایی داشته باشند اما
رقابتهای فوتبال این کشور پشت درهای بسته از سر گرفته شد. مایکل زورک،
مدیر ورزشی دورتموند گفت: «عجیب و ناآشناست، باعث میشود قلب شما مجددا
خون تازهای پمپاژ کند.» ۳۰۰ نفر برای برگزاری هر مسابقه فوتبال مجوز
داشتند: حداکثر ۱۰۰ نفر داخل ورزشگاه،۱۰۰ نفر به داخل محل اجتماع و۱۰۰
نفر دیگر در اطراف محیط. تمام کسانی که وارد ورزشگاه میشوند باید از
هنگام ورود، بررسیهای ایمنی لازم را انجام دهند که شامل کنترل دمای بدن و
بر روی صورت داشتن ماسک تنفسی میشود. با تماشای مسابقات از طریق
تلویزیون، این یک تجربه تقریبا سورئالی بود که فوتبالیستهای سطح اول
فوتبال آلمان را به جای هیجان یک بازی معمولی، با کوچکترین صحبتهایی که
در داخل زمین انجام میدهند، بشناسید. برای مثال باشگاه دورتموند آهنگ
«تو هرگز تنها قدم نخواهی زد» را از طریق بلندگوهای استادیوم سیگنال
ایدوناپارک پخش کرد اما به هیچعنوان شباهتی به یک بازی معمولی خانگی
زنبورها نداشت، چراکه نه بازیکنان توانستند مانند معمول عکس تیمی بگیرند و
نه هواداران روی سکوها حضور داشتند که با تکان دادن پرچمها و سر دادن
شعارها جو ورزشگاه را گرم کنند. همینطور هیچ کودکی هم حضور نداشت که به
همراه فوتبالیستها برای برگزاری مراسم پیش از بازی وارد زمین شود. پس از
سوت آغاز بازی، کوچکترین سروصداهای داخل زمین هم از طریق میکروفونهای
کنار زمین به گوش میرسید. حتی به قدری سکوت در ورزشگاه حاکم بود که
هرگونه برخورد ۲ بازیکن با هم میتوانست به راحتی برای تماشاگران داخل خانه
طبیعی و عادی باشد. برای مثال وقتی ارلینگ هالند سومین گل در رویارویی
با شالکه را وارد دروازه آبیپوشان کرد، فریادی برای شادی گل داشت که به
راحتی در تمام ورزشگاه احساس شد. با این اوصاف دیدار شالکه و دورتموند از
هیجان خالی نبود، اگرچه حضور تماشاگران در ورزشگاه جذابیت دربی روهر را
چندین برابر میکرد اما برتری ۴- صفر زنبورها در خانه مقابل دورتموند نشان
داد که کیفیت فوتبال آنقدر هم کم و بیارزش نشده بود. وضعیت جدال
بایرنمونیخ و یونیون برلین در یکشنبه شب هم خیلی متفاوت نبود. تنها
نکته قابل گزارش برتری مونیخی و ادامه یکهتازی در صدر جدول بود.
آیا هواداران واقعا حضور نداشتند؟
طبق دستور صدراعظم آلمان، هرگونه حضور هواداران در ورزشگاهها منع شده و
همینطور پلیس اجازه نداد تا هیچیک از تماشاگران ۲ تیم هم در خیابانهای
اطراف ورزشگاهها حضور داشته باشند. تجمع احتمالی طرفداران دورتموند
در حوالی ورزشگاه سیگنال ایدوناپارک موجب نگرانی شده بود. آلمان بین
لیگهای معتبر اروپایی بیشترین میانگین تماشاگران را در هر مسابقه دارد و
بازیکنان دورتموند علاقه دارند که به طور متوسط در هر مسابقه ۸۰ هزار
تماشاگر را در ورزشگاه ملاقات کنند. با این حال هواداران برای اینکه
برای ۲ باشگاه دردسری درست نشود و مسابقات به همین شکل که در حال برگزاری
است هم به انجام نرسد، ترجیح دادند که در خانه بمانند و از پشت
تلویزیونهایشان تیم خود را تشویق کنند.
شادی گلهای جدید
به آغوش گرفتن، پریدن روی شانه و دست دادن با همتیمیها، در حال حاضر
جزو محالات فوتبال است که شاید برای مدتها ادامهدار باشد. بازیکنان پس
از گلزنی توسط مسئولان دستور گرفتهاند که باید هوشیار باشند و از شادی
گلهای قبل از دوران کرونا خودداری کنند. البته تمامی بازیکنان
بوندسلیگایی به این پروتکل احترام نگذاشتند و بهطور مشخص بازیکنان
هرتابرلین پس از گل سوم مقابل هوفنهایم به طور معمولی گلشان را جشن
گرفتند.
فاصله را حفظ کنید...
بهطور مشخص بازیکنان در حین مسابقه نمیتوانند فاصله اجتماعی را رعایت
کنند اما طبق پروتکلها تمامی بازیکنان و اعضای تیمها موظف هستند که پیش،
در حین و پس از مسابقه حداقل به اندازه ۲ متر از یکدیگر فاصله داشته
باشند. عجیبترین قسمتی که شاید هیچ زمان از فوتبال در ذهن نداشتیم، این
باشد که بهجای هواداران بخشی از بازیکنان برای رعایت فاصله اجتماعی با
ماسک روی سکوهای ورزشگاه بنشینند. این فاصله همینطور برای مصاحبه پس از
بازی سرمربیان هم صورت گرفت و خبرنگاران حداقل ۲ متر از سرمربیان تیمها
دور ماندند.
آزمایش بوندسلیگا موفقیتآمیز بود
سباستین وسلینگ، نویسنده فوتبالی در آلمان، تنها یکی از۱۰ روزنامه نگاری
بود که پس از آزمایش درجه حرارت وی اجازه ورود به داخل ورزشگاه را داشت و
او موافقت کرد که در طول بازی ماسک صورت بپوشد. او گفت: «بازیکنان واقعا
خوشحالی نکردند. آنها فاصله را رعایت کردند و فقط بعد از گلزنی دست
زدند که بسیار عجیب بود. این بیشتر شبیه به یک بازی پیشفصل بود. البته
برگزاری فوتبال در حال حاضر مخالف هم دارد. بخش بزرگی از مردم وجود
دارند که مخالف آن هستند زیرا فکر میکنند درحال حاضر مشکلات دیگری به
اندازه کافی داریم. اینطور میگویند که ما مراقبتهای روزانه کافی برای
کودکان نداریم. مدارس شروع نمیشوند اما فوتبال شروع میشود، بنابراین ما
آن را دوست نداریم.» بازگشت فوتبال با تمام پیشبینیهایی که برانگیخت،
عادی نبود، ایدهآل نبود. اما هنوز فوتبال بود و این احتمالا تنها طرحی
است که با استفاده از آن بقیه لیگها میتوانند در میان یک بیماری همهگیر
جهانی بازگردند.
برچسببدون بوندس لیگا سایت بدون
مطلب پیشنهادی
حتما باید دید/ مارمولک؛ روایت راه های رسیدن به خدا
سایت بدون – فیلم مارمولک یکی از برجستهترین و محبوبترین آثار سینمای ایران است که …