سیاهچاله ها استاد پنهان کاری هستند.
آن ها نه ستاره هستند که مولد باشند نه سیاره که بتوان با نور ستاره ها آن ها را تشخیص داد
بنابراین، ما باید به ابزارهای دیگری برای تشخیص آنها متوسل شویم – مانند جستجوی ستارگانی که به نظر می رسد در یک مدار دوتایی هستنداکنون برای اولین بار اخترشناسان با استفاده از این روش موفق شده اند سیاهچاله ای را در خارج از کهکشان راه شیری پیدا کنند.
دانشمندان از حرکات یک ستاره در حال گردش، آنها یک سیاهچاله نسبتا کوچک را در ابر ماژلانی بزرگ، کهکشانی کوتوله که در فاصله حدود ۱۶۰۰۰۰ سال نوری به دور کهکشان راه شیری می چرخد، شناسایی کرده اند.
این سیاهچاله که NGC 1850 BH1 نام دارد، در NGC 1850، خوشه ای متشکل از هزاران ستاره، پیدا شد. این کشف نشان میدهد که این روش در واقع میتواند کلید یافتن سیاهچالهها در خوشههای پرجمعیت ستارگان، در کهکشان راه شیری و فراتر از آن باشد.
سارا ساراسینو اخترفیزیکدان از دانشگاه جان مورز لیورپول در بریتانیا درباره این کشف می گوید: «مشابه شرلوک هلمز که یک باند تبهکار را از روی اشتباهاتشان ردیابی میکند، ما به تکتک ستارههای این خوشه با ذرهبین در یک دست نگاه میکنیم و سعی میکنیم شواهدی برای وجود سیاهچالهها پیدا کنیم، اما بدون اینکه مستقیماً آنها را ببینیم».