بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
بهمن ماه ۱۳۸۲، در بیست و دومین جشنواره فیلم فجر، «مارمولک» ساخته کمال تبریزی مهم‌ترین و جذاب‌ترین فیلم بخش مسابقه بود. سالن نمایش فیلم مملو از تماشاگرانی بود که شنیده بودند تبریزی و منوچهر محمدی (تهیه‌کننده) در این فیلم با موضوعی شوخی کرده‌اند که پیش از «مارمولک» فیلمسازی به سمت آن نرفته است. ستاره «مارمولک» پرویز پرستویی بود، پرستویی در اوج دوران فعالیتش، هم محبوب تماشاگران بود، هم نظر مثبت داوران را جلب کرده بود، هم ستایش منتقدان سینمایی را داشت. رعنا آزادی‌ورِ جوان، یکی از نقش‌های مکمل فیلم را بازی می‌کرد و در اولین حضورش، قابل قبول و دوست داشتنی بود. حاشیه‌ها، اکران فیلم را دچار مشکل کرد اما دو سال بعد آزادی‌ور در سه فیلم متفاوت بازی کرد. «زاگرس» (محمدعلی نجفی)، «کارگران مشغول کارند» (مانی حقیقی) و «هوو» (علیرضا داوودنژاد). شاید اگر «پارک وی» (فریدون جیرانی) برخلاف انتظار در گیشه با سردی روبه‌رو نمی‌شد، آزادی‌ور به ستاره تبدیل می‌شد اما او تا سال‌ها بازیگر نقش‌های مکمل باقی ماند. کوشید در پروژه‌هایی متفاوت مقابل دوربین برود، در سریال بازی نکرد و بخت این را هم پیدا کرد که با اصغر فرهادی در «درباره الی» همکاری کند.
از اواسط دهه ۹۰، آزادی‌ور گرایش‌اش در انتخاب نقش‌ها و پروژه‌ها را اندکی تغییر داد و در فیلم‌هایی مثل «به وقت خماری» (محمدحسین لطیفی) یا «هفته‌ای یک بار آدم باش» (شهرام شاه‌حسینی) بازی کرد که کوششی برای تثبیت جایگاهش به‌عنوان بازیگری پولساز بود. با این همه، او را بیشتر با نقش‌های جسورانه‌اش می‌شود به یاد آورد. حضور کوتاهش در «در وجه حامل» (بهمن کامیار) دیده نشد، اما آزادی‌ور در این فیلم یک سکانس به یادماندنی و فراتر از انتظار دارد و در نقش زنی زخم خورده، خشم، عصیان و اندوه را به شکلی توأمان به نمایش می‌گذارد. در «چهار راه استانبول» (مصطفی کیایی) آزادی‌ور در نقش زنی از طبقه فرودست تلاش کرده از سیمای آشنای زن شهری و لوکس دور شود. نقشی که در «خشم و هیاهو» (هومن سیدی) به بهترین شکل ایفا کرده بود. حضورش در فیلم خوب «خانه دختر» (شهرام شاه‌حسینی) از آن دست انتخاب‌هایی بود که او را در بازیگری چند گام جلوتر برد.
رعنا آزادی‌ور در فیلم بزرگ «محمد رسول الله»(ص) ساخته مجید مجیدی هم یکی از نقش‌های مکمل را بازی کرد.
ام‌جمیل، زنی قوی و مستقل بود و آزادی‌ور انتخابی مناسب برای این نقش به نظر می‌رسید. سال گذشته همکاری با محمدحسین مهدویان در «زخم کاری» به نقطه عطفی در کارنامه این بازیگر تبدیل شد. کمتر کسی انتظار داشت در این درام پرتعلیق مردانه، بازی آزادی‌ور به چشم بیاید اما پس از پخش دو قسمت اول مجموعه تفاوت نقشی که سمیرا با دیگر نقش‌های آزادی‌ور داشت، توجه تماشاگران را به این شخصیت و بازیگرش جلب کرد. آزادی‌ور با بازی برونگرایانه، شخصیت پرخاشگر، کنترل‌کننده و سلطه‌گر سمانه را به شکلی تأثیرگذار بازی کرد و به یکی از بازیگران محبوب سریال تبدیل شد. این همکاری موفق، زمینه‌ای فراهم کرد تا او برای دومین بار با مهدویان همکاری کند. دو بازیگر اصلی «زخم کاری» با «مرد بازنده» به چهلمین جشنواره فیلم فجر آمدند، اما این بار فیلم پلیسی مهدویان، هر چقدر اجازه درخشش به جواد عزتی در نقش یک مأمور داده به آزادی‌ور در نقش زنی معمولی مجالی برای درخشش نداده است. به نظر می‌رسد او در تداوم همکاری با مهدویان به‌عنوان کارگردانی پرکار، ترجیح داده پس از نقش پررنگ سمانه، شخصیتی کم فروغ را انتخاب کند اما در فیلمی مهم (شاید مهم‌ترین فیلم جشنواره امسال) سهمی داشته باشد.
