خطرناک‌ترین اسباب بازی جهان با اورانیوم واقعی و مواد رادیواکتیو برای فروش در حراجی RR مستقر در بوستون آمریکا به حراج گذاشته می‌شود.

سایت بدون –  یک اسباب ‌بازی تقریباً ۷۴ ساله که خطرناک‌ترین اسباب‌ بازی جهان نامیده می‌شود، به فروش می‌رسد.

نکته جالب توجه این است که این اسباب بازی محبوب در دهه ۱۹۵۰ میلادی حاوی اورانیوم واقعی است.

این کیت انرژی اتمی رادیواکتیو که با نام «آزمایشگاه انرژی اتمی گیلبرت U-238» شناخته می‌شود، توسط آلفرد کارلتون گیلبرت(Alfred Carlton Gilbert) مخترع آمریکایی ساخته شد.

این اسباب‌بازی از دهه‌های قبل به عنوان یک محصول آموزشی برای دانشمندان نوپا به بازار عرضه شد، زیرا در آن زمان بمب‌های اتمی نسبتاً جدید بودند.

در سال ۲۰۱۰ یک نشریه علمی این اسباب بازی را به دلیل مواد رادیواکتیو موجود در آن به عنوان یکی از ۱۰ اسباب بازی خطرناک تمام دوران نامید.

این کیت آزمایشگاهی شامل یک محفظه ابری است که به بیننده اجازه می‌دهد تا ذرات آلفا را با سرعت ۱۲ هزار مایل در ثانیه تماشا کند. همچنین دارای یک اسپینتاریزکوپ(spinthariscope) است که نتایج تجزیه رادیواکتیو را روی صفحه فلورسنت نشان می‌دهد و یک الکتروسکوپ برای اندازه‌گیری رادیواکتیویته مواد مختلف.

این اسباب بازی قدیمی در حال حاضر توسط حراجی RR مستقر در بوستون آمریکا به فروش می‌رسد. این اسباب بازی تنها در سال‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۵۱ تولید شد و در مجموع کمتر از ۵۰۰۰ از آن دستگاه فروخته شد و ادعا می‌شود مجموعه‌ای بسیار کمیاب و مورد استقبال است.

مجله علمی IEEE Spectrum در سال ۲۰۲۰ بررسی مفصلی از این اسباب بازی منتشر کرد و این کیت را در زمینه تاریخچه کیت‌های آموزش علوم و نگرانی‌های ایمنی مورد بحث قرار داد.

قرارگیری در معرض تشعشع

در این گزارش، قرار گرفتن در معرض تشعشع احتمالی این اسباب بازی معادل تقریبا یک روز قرار گرفتن در معرض اشعه فرابنفش خورشید توصیف شد، البته مشروط بر اینکه مطابق با هشدارهای موجود در دستورالعمل این اسباب بازی، نمونه‌های رادیواکتیو از ظروف خود خارج نشوند.

در دفترچه راهنمای این اسباب بازی نوشته شده است: کاربران نباید نمونه‌ها را از شیشه‌های خود بیرون بیاورند، زیرا آنها تمایل به پوسته پوسته شدن و خرد شدن دارند و شما در معرض خطر پخش شدن تشعشع رادیواکتیو قرار می‌دهند.

توقف تولید در سال ۱۹۵۱

این اسباب بازی رادیواکتیو امروزه بسیار خطرناک در نظر گرفته می‌شود، اما در دهه ۱۹۵۰، رادیواکتیویته یک نقص در نظر گرفته نمی‌شد. همچنین قوانین حمایت از مصرف کننده کمتری برای تنظیم ایمنی اسباب بازی‌ها وجود داشت.

در آن زمان این گونه اسباب بازی‌ها محبوب بودند و به دلیل جنگ جهانی دوم به عنوان اصلی‌ترین جاذبه برای مشتریان به حساب می‌آمدند.

تولید این اسباب‌بازی سرانجام در سال ۱۹۵۱ متوقف شد و شرکت گیلبرت در توضیح آن به محدودیت‌های دولتی و مشکل در تهیه مواد اشاره کرد.

شرکت تولید کننده این اسباب بازی در نامه‌ای در سال ۱۹۵۳ نوشت: با کمال تأسف به شما اعلام می‌کنیم که ساخت این آزمایشگاه را متوقف کرده‌ایم و تهیه برخی از مواد و همچنین به دلیل اعمال محدودیت‌های دولتی بسیار دشوار است.

حراج RR در تاریخ ۱۲ دسامبر به پایان می‌رسد و در حال حاضر قیمت پایه این اسباب بازی خطرناک ۴۴۰۰ دلار است.

درباره این اسباب بازی بیشتر بدانید

آزمایشگاه انرژی اتمی گیلبرت U-238 یکی از عجیب‌ترین و جنجالی‌ترین اسباب‌بازی‌های تاریخ است که در سال ۱۹۵۰ توسط آلفرد کارلتون گیلبرت تولید شد. هدف از طراحی این کیت، آموزش علمی به کودکان و ترغیب آنها به علوم هسته‌ای بود، اما به دلیل خطرات بالقوه‌اش، در زمان خود جنجال زیادی برانگیخت.

محتویات این کیت:

1. مواد رادیواکتیو واقعی: این کیت شامل نمونه‌های اورانیوم‌دار (مانند آتونییت و کارنوتیت) و منابع تابش با دوز پایین (مانند پولونیوم-۲۱۰) بود.
2. ابزارهای علمی: یک شمارش‌گر گایگر-مولر برای اندازه‌گیری تشعشع، اسپینتاریسکوپ، و یک محفظه ابر برای مشاهده مسیرهای ذرات زیراتمی ارائه می‌شد.
3. کتابچه‌ها و منابع آموزشی: از جمله یک کتابچه به نام “Learn How Dagwood Splits the Atom” و کتاب “Prospecting for Uranium” که توسط کمیسیون انرژی اتمی ایالات متحده منتشر شده بود.

دلیل جنجال:

این کیت در سال‌های اولیه عصر اتمی عرضه شد، زمانی که درک کافی از خطرات تشعشعات وجود نداشت. اگرچه دستورالعمل‌هایی برای جلوگیری از شکستن ظروف نمونه‌های رادیواکتیو وجود داشت، اما خطرات ناشی از تماس یا استنشاق گرد و غبار اورانیوم نادیده گرفته شده بود. به همین دلیل، این اسباب‌بازی بعدها به عنوان یکی از خطرناک‌ترین اسباب‌بازی‌های تاریخ شناخته شد.

موفقیت محدود:

قیمت بالای این کیت (۴۹٫۵۰ دلار، معادل حدود ۵۳۰ دلار امروزی) باعث شد که کمتر از ۵۰۰۰ نسخه از آن به فروش برسد. همچنین نگرانی‌های ایمنی و پیچیدگی استفاده از آن، باعث شد که محبوبیت چندانی پیدا نکند.

این اسباب‌بازی اکنون به‌عنوان یک نمونه تاریخی از تأثیر فناوری هسته‌ای بر فرهنگ عامه و بازی‌های کودکان شناخته می‌شود و در برخی موزه‌ها به نمایش گذاشته شده است