بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
مهسا میرزاطبیبی را حالا دیگر همه می‌شناسند. فیلم پرش چهارمتری او در چند روز اخیر آن‌قدر در شبکه‌های مجازی دست به دست شده که این دختر دوومیدانی‌کار را به چهره محبوب این روزهای ورزش زنان کشور تبدیل کرده است. صحبت از رکوردزنی مهسا در مرحله دوم رقابت‌های لیگ دوومیدانی باشگاه‌هاست. پرنده ۲۱ساله‌ای که برای اولین بار در تاریخ رشته پرش با نیزه در ایران توانست از مانع چهارمتری عبور کند. در طول پنج‌سالی که پرش با نیزه برای بانوان ایرانی راه‌اندازی شده، این میرزاطبیبی بوده که حرف اول را در این رشته زده. رکورد قبلی پرش با نیزه زنان سهمترو ۹۱ سانتی‌متر بود که او در مرحله نخست لیگ آن را جابه‌جا کرده بود. مهسا اما به فاصله یک هفته بعد در این رقابت‌ها رکوردی جاودانه از خود به جا گذاشت. رکوددار پرش با نیزه زنان با همین پرش چهارمتری، همین الان می‌تواند یکی از مدال‌آوران آسیا باشد. در ادامه گفت‌وگوی روزنامه «شرق» را با پدیده دوومیدانی بانوان ایران می‌خوانید.
فکرش را می‌کردید به فاصله یک هفته بتوانید این‌قدر خوب ظاهر شوید و رکورد بزنید؟
من مدت‌هاست که برای رسیدن به رکورد چهار متر و بالاتر از آن تمرین می‌کنم؛ چون در تمریناتم توانسته بودم به آن برسم. ما قبل از لیگ، در رقابت‌های جایزه بزرگ کشوری شرکت کردیم. در واقع شروع کارمان در مسابقات فضای باز، آغاز فصل با جایزه بزرگ بود. متأسفانه اما آنجا شروع بدی داشتیم. چون باد موافق می‌وزید، بدشانسی آوردم و در همه پرش‌ها نیزه‌ام به مانع برخورد می‌کرد. اما خوشبختانه توانستم بلافاصله در مرحله اول لیگ این نتیجه بد را جبران کنم و رکورد هم بزنم. رکورد قبلی من سهمترو ۹۰ سانتی‌متر بود که سال گذشته در رقابت‌های بین‌المللی استانبول پریده بودم و در مرحله اول لیگ یک سانتی‌متر آن را شکستم. در مرحله دوم واقعا شرایطم خیلی بهتر شده بود و بدنم در فضای مسابقه قرار داشت. اولین پرشم را با سهمترو ۶۵ شروع کردم. پرش دومم سهمترو ۷۵ سانتی‌متر و پرش سومم سهمترو ۹۲ سانتی‌متر شد. در پرش با نیزه وقتی بخواهی رکورد بزنی باید سانت به سانت جلو بروی. وقتی دیدم یک سانتی‌متر رکورد زدم با تصمیم مربی‌ام، مانع چهارمتری را انتخاب کردم که خدا را شکر از آن عبور کردم. در آخرین پرشم هم مانع چهارمترو ۱۰ سانتی‌متری را انتخاب کردم اما خراب کردم.
با این رکوردی که زدید، دیگر فاصله‌ای با مدال آسیا ندارید؟
بله، همین‌طور است. در آسیا با پرش بالای چهار متر می‌توانی مدال بگیری. من الان به رقبایم خیلی نزدیک شده‌ام. هرچند امیدوارم بتوانم بیشتر از چهار متر هم بپرم؛ چون در تمریناتم پریده‌ام. من هدفم گرفتن مدال طلای آسیاست. فقط خدا کند که مسئولان فدراسیون دوومیدانی امکانات را در اختیارم قرار دهند که به هدفم برسم. من در تمام این چهار، پنج سالی که پرش با نیزه را شروع کرده‌ام، با هزینه شخصی مربی گرفتم. هیچ حمایتی از طرف فدراسیون نشدم. البته باید از باشگاه پلیمر تشکر ویژه‌ای داشته باشم که امسال با من قرارداد بستند و تجهیزات ویژه‌ای در اختیارم قرار دادند. پرش با نیزه رشته‌ای است که هم نیاز به نیزه داری و هم تشک پرش. من سال گذشته با نیزه قرضی در مسابقات استانبول رکورد زدم. وقتی امکانات نباشد نمی‌توان حرفی برای گفتن داشت.
به ورودی المپیک توکیو هم فکر می‌کنید؟
صددرصد فکر می‌کنم اما صحبت‌کردن در مورد المپیک سخت است. گرفتن ورودی المپیک به اندازه مدال‌گرفتن در این بازی‌ها سخت است. ورودی پرش با نیزه زنان در بازی‌های المپیک چهارمترو ۷۰ سانتی‌متر است. من تازه توانستم خودم را به چهار متر برسانم. تمام تلاشم را می‌کنم که به این ورودی برسم. من تازه اول راه هستم و پر از امید و انگیزه. اگر به این المپیک هم نرسم قطعا در المپیک ۲۰۲۴ می‌توانم حضور در بازی‌های بزرگ را تجربه کنم.
فدراسیون دوومیدانی قول داده بود برای نفراتی که رکوردهای ملی را در لیگ بزنند، یک سکه تمام‌بهار به عنوان پاداش بدهد. شما با این حساب باید دو سکه از فدراسیون بگیرید.
بله، این‌طور گفته‌اند. البته این سکه‌ها را وقتی می‌دهند که جواب آزمایش دوپینگم بیاید. سرپرست فدراسیون دوومیدانی خیلی در این مدت به نفع ما عمل کرده است. او بعد از اینکه رکورد زدم، با من تماس گرفت. همین حرکت‌ها باعث ایجاد انگیزه و روحیه در بین ما می‌شود. متأسفانه در دوره ریاست قبلی اصلا توجهی به بانوان نمی‌شد. هیچ اعزام بین‌المللی برای ما در نظر گرفته نمی‌شد. اوج فعالیت فدراسیون برای بانوان این بود که رقابت‌های لیگ برای بانوان برگزار می‌کردند. من در این چندسالی که پرش با نیزه را شروع کردم فقط به یک مسابقه بین‌المللی اعزام شدم که آن هم با تلاش‌های آقای ربانی مربی‌ام بود که آنجا نیزه هم نداشتم و با نیزه قرضی مسابقه دادم. من در ترکیه توانستم رکورد ایران را ۲۰ سانتی‌متر افزایش دهم. من در داخل کشور هیچ رقیبی ندارم و خودم رقیب خودم هستم. اختلاف رکوردم با نفرات بعدی خیلی زیاد است. دوومیدانی ورزش رکوردی است؛ باید رقیب داشته باشی تا بتوانی خودت را بسنجی و رکوردت را افزایش دهی. اگر شرایطی برای من فراهم شود تا در مسابقات برون‌مرزی بیشتری شرکت کنم قطعا می‌توانم بهتر از اینها باشم.
