بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون -به او «سلطان موضوع های پیچیده» لقب داده اند. ام. نایت شیامالان با فیلم غریب «حس ششم» در سال ۱۹۹۹ درخشید. یک اثر دلهره ای بشدت غیر متعارف و پس از آن با فیلم «نشکستنی» همچنان دو شخصیت فیلم قبلی اش- «دیوید دان» (بروس ویلیس) و «الیجا پرایس» (ملقب به «گلس»، ساموئل. ال جکسون) – را در مایه های قوی تر و شاید هم پیچیده تر قرار داد. اما بعد از موفقیت آن دو فیلم، شیامالان به گونه ای غیرمنتظره تغییر فرم داد و فیلمی با موضوع اشغال موجودات فضایی به نام «نشانه ها» در سال ۲۰۰۴ ساخت. تا دهه بعدی شانسی برای تجدید توفیق های گذشته کسب نکرد. در سال ۲۰۱۵ فیلم کم خرج او «دیدار» نومید کننده از کار درآمد.
شیامالان در سال ۲۰۱۷ مجدداً به همان زمینه آثار بغرنج با تم روان شناختی و اجتماعی بازگشت و فیلم او «شکاف» با ترسیم نوعی ضد قهرمان نوظهور «کوین وندل کرامب» (جیمز مک آووی) فصل تازه ای را در دوران فعالیت هایش آغاز کرد. «شکاف» ۲۷۸ میلیون درآمد داشت و شیامالان را تشویق به ادامه راه گذشته اش کرد. بنابراین تصمیم گرفت پس از «حس ششم» و «نشکستنی» در حقیقت بخش سه گانه اش را بسازد.
با دو شخصیت محبوب خود (ویلیس و جکسون) به همراه شخصیت آخرین ساخته اش یعنی مک آووی در «شکاف». شیامالان گفته است: «همیشه می خواستم این سه شخصیت با هم برخورد کنند».
اما چرا فیلم جدیدش «گلس» نتوانسته است آن پازل ماوراءالطبیعه را در خود داشته باشد؟
او با این فیلم خواسته مانند «نشکستنی» فضایی تیره را با شخصیت هایی سیاه، القا سازد. لیکن برخلاف دو فیلم مهم ابتدایی اش، این بار آشکار نیست شخصیت ها دارند چه مقصود و هدفی را دنبال می کنند. نه بروس ویلیس دیگر آن مجری سرسخت قانون و نه ساموئل. ال جکسون آن مغز متفکر و نه جیمز مک آووی آن روانی چند شخصیتی است. در این بین، شیامالان زنی (سارا پالسن) را هم به ماجراها افزوده که در حقیقت می کوشد برای ما روشن سازد همه این آدم ها دچار توهم اند. و البته ما خود از اول این را فهمیده ایم!
تلاش شیامالان برای جمع و جور کردن وقایع و خاصه موقعیت شخصیت های دو فیلم گذشته اش در ترکیب یک فیلم با نام «گلس» به گونه ای عمیق تر و تأثیرپذیرتر، چندان موفق نیست. در نهایت خیلی طول می کشد که ما را به لحظه اوج هیجانی برساند. و «نشکستنی»اش در اینجا به «شکستنی» تبدیل شده است.
