بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – حالا این نظر سنجی ها خیلی هم ملاک نیست. لشکر می کشند و با کلیک روی یک گزینه به خودشان افتخار می کنند اما این که طبق نظر سنجی AFC مهدی قائدی نفر اول بهترین بازیکن جوان سال آسیا می شود و مهدی عبدی نفر دوم همین فهرست خودش می تواند بهانه خوبی باشد برای نوشتن یک چیز دیگر !
بین مهدی قائدی و مهدی عبدی کمترین شباهتی را می توان یافت ، یکی از جنوب ایران می آید و دیگری از شمال ایران. یکی بیشتر تکنیکی و دربیل زن و دیگری بیشتر ضربه زن و موقعیت سنج ، یکی به عنوان ستاره لیگ پایین تر به تیمش آمده و دیگری به عنوان استعداد پرورش یافته از درون یک باشگاه . اما هر دو در این نکته مشترک هستند که «جوان» هستند و امید تیم شان به ویژه در لحظات دشوار و جایی که تیمشان به بن بست رسیده.
اما مهمترین خطی که این دو بازیکن را به هم پیوند می دهد این نکته است که فراتر از کری خوانی های مرسوم در فوتبال ، این دو بازیکن فریاد نسلی هستند که می خواهند ثابت کنند فوتبال هنوز زنده است و از شمال تا جنوب ایران در کوچه و پس کوچه های شهرها هنوز بچه هایی هستند که دنبال توپ می دوند تا دل ها را تسخیر کنند این روزها که بحث انتخابات رئیس فدراسیون فوتبال داغ است، شاید یک سوال مهم این باشد که از همه نامزدهای این پست بپرسیم برنامه شما برای مهدی قائدی ها و مهدی عبدی های بعدی فوتبال ایران چیست؟ آیا عاقبت فوتبال ایران به این جمع بندی نرسیده که از این حالت دل به شانس بستن عبور کند و برای کشف ، پرورش و حمایت از این بچه های آینده فوتبال ایران طرحی مبتنی بر ساختار ارائه دهد؟
چند مهدی قائدی و مهدی طارمی در خیابان های بوشهر دیده نشدند، چند مهدی عبدی و علی علیپور در روستای قراخیل استعدادشان نادیده گرفته شده چون هیچ طرح جامعی برای زیر چتر حمایت قراردادن آنها وجود نداشت؟
می شود از بلژیک و آلمان و… برای سیستم های تربیت بازیکن مثال آورد اما الان سقف مطالبه فوتبال ایران تنها می تواند این باشد که آیا نامزدهای فدراسیون فوتبال اصولا طرحی برای تربیت بازیکن دارند یا نه؟
فردای فوتبال ، مهدی قائدی ها و مهدی عبدی های بعدی نیازمند برنامه ای مدون هستند تا همچنان فوتبال و شور فوتبال را زنده نگه دارند
افشین خماند
