بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – نام خانوادگی مالدینی، مترادف با حق آب و گل در شهر میلان، کشور ایتالیا و در مقیاسی بزرگتر در جهان فوتبال است و امروزه نمی‌تواند از این مهم‌تر باشد. چزاره متولد شهر تریسته در شمال شرقی ایتالیا، بدعت‌‌گذار چیزی شد که قرار بود به یک سلسله تمام نشدنی در کالچو تبدیل شود. او با انجام بیش از ۳۰۰ بازی برای میلان به عنوان یک مدافع در فاصله سال‌های ۱۹۵۴ تا ۱۹۶۶، کلی افتخار کسب کرد که چهار قهرمانی در لیگ و یک قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا بخشی از جام‌های ویترین افتخارات اوست. سال‌ها پس از پایان دوران بازیگریاش، این مرد ایتالیایی در
۱۹۷۳-۱۹۷۲ مربی روسونری شد و با آن موفق به فتح جام در جام اروپا و کوپا ایتالیا شد و تیم جوانان کشورش را هم به سه قهرمانی متوالی در جام ملت‌های زیر ۲۱ سال اروپا رساند.
بین همه شیوه‌هایی که چزاره مالدینی می‌توانست دین‌اش را به فوتبال ادا کند، او زنده نگه داشتن میراث خود با انتقال آن به پسر کوچکش – کسی که قرار بود اسطوره سال‌های بعد میلان شود – را ترجیح داد. پائولو، پسر بچه‌ای با موهای تیره و چشم‌های آبی روشن، سال‌ها بعد به یک مرد، یک نماد و مدافعی کامل در دو پست تبدیل شد که بسیاری هنوز هم او را در نوع خود بهترین می‌دانند اما شاید مهم‌تر از دومین رکورددار بودن در میلان برای بازی در سری A با ۶۴۷ بازی، ۵ قهرمانی‌اش در جام باشگاه‌ها و لیگ قهرمانان و ۴ قهرمانی‌اش در سوپرجام اروپا و حتی رویکرد حرفه‌ای، وقار و متانتش که باعث شد در طول حرفه درخشانش مورد احترام همه اهالی فوتبال قرار بگیرد، پروراندن پسری بود که می‌توانست هرچه در وجود خودش بود را به او انتقال دهد. او نیز راه پدر را در پیش بگیرد.
جایی لابه‌لای دو دهه و نیم دوران بازیگریاش به عنوان یک فوتبالیست حرفه‌ای و مدافعی کار کشته، رهبر تمام نشدنی تیم قرمز و مشکی‌پوش نسبت به پرورش دو پسرش، کریستین و دانیل هم احساس وظیفه می‌کرد. دوست داشته باشید یا نه، پسر دوم الان چالش سختی را پیش روی خود برای برآورده کردن انتظارات و حفظ اعتبار میراث خانوادگی‌شان می‌بیند. دانیل جوان که متولد سال ۲۰۰۱ است، در وجودش DNA قرمز مشکی را داشته، درست مانند پدر و پدربزرگش. درست مانند چزاره پائولو، دانیل هم یک دهه پیش توانایی‌‌اش برای تکل زدن را به نمایش گذاشت وقتی ویدئویی از او منتشر شد که نشان می‌داد چطور توپ را از جلوی پای هافبک اسطوره‌ای میلان، کلارنس سیدورف زد. با این وجود، برخلاف چزاره و پائولو، سیر طبیعی پیشرفت دانیل او را به منطقه‌ای دیگر از زمین فوتبال برد؛ یک بازیکن هجومی که توانایی تطبیق دادن خودش با نقش‌های متفاوت در خط حمله را دارد. بازیکن بااستعداد تیم زیر ۱۹ ساله‌های میلان اما بهتر از هر چیز، مناسب بازی به عنوان یک هافبک بازیساز است که وقتی صاحب توپ شود، می‌تواند با دریبل زنی موقعیت گل بسازد و حتی خودش هم گل بزند. این توانایی او در ۱۳ گلی که برای تیم زیر ۱۷ ساله‌های میلان در فصل ۱۸-۲۰۱۷ زد و ۱۰ گل دیگری که فصل بعد از آن برای تیم زیر ۱۹ ساله‌های باشگاه زد کاملاً مشخص بود.
در تیمی که روز به روز بر رقابت داخلی میان بازیکنان آن افزوده می‌شود، به دست آوردن فرصت بازی و ابراز وجود در ترکیب اصلی برای دانیل سخت بوده است. او از اولین بازی‌اش در رده بزرگسالان در ماه فوریه سال ۲۰۲۰ که به عنوان بازیکن تعویضی مقابل هلاس ورونا رفت، در چند بازی دوستانه دیگر هم به میدان رفت. بعد از انجام اولین بازی‌اش در لیگ قهرمانان اروپا در ابتدا ماه جاری در آنفیلد مقابل لیورپول که تنها چند دقیقه طول کشید، دانیل به صلاحدید سرمربی‌اش استفانو پیولی در ترکیب اصلی تیم قرار گرفت تا در هفته ششم سری A در خانه تیم اسپتزیا به میدان برود.
این بازی فرصت دیگری شد تا او توانایی‌های فنی‌اش را در حرکات پا به توپ نشان دهد. اگرچه گهگاه نشانه‌های کم تجربگی در بازی‌اش دیده می‌شد اما اعتماد به نفس و انگیزه‌ای که داشت نمی‌گذاشت تجربه کم او خیلی به چشم بیاید. کمی بعد از به صدا درآمدن سوت آغاز نیمه دوم، لحظه دراماتیک بازی رقم خورد و دانیل با سپردن توپ به پیره کالولو در جناح راست، جلو کشید تا با یک ضربه سر محکم سانتر او را به گل تبدیل کند. این همان سناریوی ایده‌آلی بود که می‌توانست برای هر بازیکن جوان جویای نامی در عرصه‌های بزرگ فوتبال رخ دهد اما این روزها انجام چنین کاری برای استعدادهای جوان فوتبالی آسان نیست حتی اگر نام خانوادگی او مالدینی باشد.
منبع: فوتبال ایتالیا
