سایت بدون -شکست مقابل مایورکا، زیدان و رئالمادرید را وارد یک بحران بزرگ کرده است. در شرایط عادی باخت در بازی خارج از خانه و در حالی که تیم تعداد زیادی از بازیکنان اصلی خود را دراختیار ندارد، نمیتواند شرایط را برای مربی تغییر دهد، اما در مادرید داستان فرق میکند و زیدان در حال حاضر به دنبال راه چارهای برای فرار از بحرانی است که لاگو جونیور، بازیکن مایورکا با شوتش حرارت آن را به نقطه اوج رساند.
بارسلونا شرایط لوسبلاکوس را پیچیده میکند
خوب بودن بارسلونا در لالیگا، شاید این بزرگترین مشکل
رئالمادرید در طول فصلهای گذشته بوده است، جایی که کاتالانها نشان
دادهاند علاقه زیادی به قهرمانی در آن دارند و میخواهند نشان دهند که
آنها هم مانند رقیب سنتیشان لایق بردن نشان قهرمانی اسپانیا هستند. از سال
۲۰۰۹ که بارسلونا عملکرد فوقالعاده خود را با پپ گواردیولا آغاز کرد،
رئالمادرید فقط در ۲ فصل موفق به قهرمانی شده است و بارسلونا جز آن فصلی
که اتلتیکومادرید به قهرمانی رسید، موفق شده در بقیه فصلها پادشاه
بیرقیب لالیگا لقب گیرد. این موضوع باعث شده تا مربیان که به مادرید
میآیند در ابتدای کار با چالشی بزرگ دست و پنجه نرم کنند؛ در بین مربیانی
که از زمان اوجگیری بارسلونا برای هدایت رئال به مادرید پا گذاشتهاند و
در ذهنها ماندگار شدهاند، تنها کارلو آنچلوتی، موفق شده بدون قهرمانی
لالیگا عملکرد خوبی را از خود به جا بگذارد، اما این اتفاق در حالی رقم
خورد که کارلتو، مادریدیها را بعد از حدود یک دهه قهرمان اروپا کرد و تاج
و تخت قهرمانی اروپا را برای رئالمادرید به ارمغان آورد. پس طبیعی
به نظر میرسد در روزی که رئالمادرید بعد از ۳ هفته صدرنشینی شکست
میخورد و رقابت بالای جدول را به بارسلونا واگذار میکند، فشارها روی
زیدان افزایش یابد و این مربی بیش از هر زمانی به هو شدن در برنابئو نزدیک
شود.
جنگ زیدان با گذشته؛ حال پروژه دوم وخیم است!
فصل گذشته، شرایط برای رئالمادرید مساعد نبود؛ ناکامیهای این تیم در لالیگا و اروپا با سانتیاگو سولاری و خولیان لوپتگی، کار را به جایی رساند که فلورنتینو پرز، مدیر باشگاه رئالمادرید، دست به کار شود و هدایت این تیم را برای بار دوم به زیدان بسپارد؛ زیدانی که در تابستان قبل پس از کسب سومین قهرمانی متوالی لیگ قهرمانان اروپا و به دلیل اختلاف با مدیری که حالا دوباره به بازگشت او علاقهمند شده بود، از سمت سرمربیگری رئالمادرید استعفا داده بود، اما بازگشت زیدان برای احیای حال رئالمادرید آنقدرها هم شگفتانگیز نبوده و تا این لحظه خبری از تکرار روزهای خوش در مادرید نیست. طبق آماری که آ.اس منتشر کرده است در میان مربیانی که هدایت رئالمادرید را از سال ۲۰۰۹ برعهده داشتهاند، دوره دوم زینالدین زیدان در مادرید به یک فاجعه بزرگ شبیه بوده و این مربی فقط توانسته در ۵۰درصد بازیهایی که هدایت رئالمادرید را در لالیگا برعهده داشته، موفق به کسب پیروزی شود؛ یعنی زیزو عملکردی بدتر از بنیتز و سولاری، ۲ مربیای که او در مقاطع مختلف جانشینشان شده بود، را از خود بهجا گذاشته است و فقط بهتر از خولیان لوپتگی عمل کرده است. این موضوع به خودی خود نشان میدهد که زیدان در بازگشت خود به مادرید، سایهای از سرمربی قدرتمندی که موفق شد شکوه رئالمادرید را در اروپا به تصویر بکشد هم نبوده است.
برگ برنده، زیدان را بازنده کرد؛ استانبول شرایط را تغییر میدهد؟
احتمالا قهرمانی در اروپا، به عنوان بزرگترین دستاورد هر سرمربیای شناخته میشود و عادیترین معیار برای سنجش مربیان
شناخته شده محسوب میشود. زیزو در رئالمادرید، راه صد ساله را یک شبه طی
کرد و با کسب ۳ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در طول ۳ فصل متوالی موفق
شد تا در کنار آنچلوتی و باب پیسلی به عنوان پرافتخارترین مربی این
رقابتها تبدیل شود، اما نکتهای که عملکرد زیدان را نسبت به ۲ سرمربی دیگر
برجسته میسازد، این است که او برخلاف آنچلوتی و پیسلی که در بازههای ۱۲ و
۱۵ ساله موفق شده بودند این قهرمانیها را به دست آورند، موفق شده بود، در
زمان بسیار کوتاهتر و در طول ۳ سال پادشاهی رئالمادرید در اروپا را به
همه نشان دهد و با رهبری مادریدیها در قهرمانیهای اروپا، برگ برندهای را
در دستان خود داشت که با باختهای ساده از یاد نمیرفت و او تا هر زمانی
که میخواست، میتوانست از اعتبار آن استفاده کند. با برگشت به مادرید اما
شرایط زیدان حسابی فرق کرد و تیم او در این فصل از رقابتهای لیگ قهرمانان
اروپا در ۲ بازی مقابل پاریسنژرمن و کلوپ بروژ تنها موفق شده یک پیروزی
به دست آورد و در رتبه چهارم جدول ۴ تیمی گروه اول رقابتها قرار بگیرد.
حذف از لیگ قهرمانان شاید آخرین هدفی است که زیدان برای خود متصور شده است،
چراکه او میداند باشگاهی که دیانای لیگ قهرمانان را در تکتک سلولهای
هواداران و بازیکنانش دارد، نمیخواهد این رقابتها را به هیچ قیمتی از دست
بدهد. برای فرار از این شرایط رئالمادرید روز سهشنبه و در استانبول تنها
یک هدف خواهد داشت و آن هم بقا در رقابتی است که سال پیش همه رقبا از ترس
روبهرو شدن با آنها زیر لب برای قرعههای دیگر دعا میکردند.
به نظر میرسد تنها راه فرار زیدان در این شرایط بحرانی با وقایعی که
در این تیم اتفاق افتاده است، بازگشت به روزهای درخشش در رقابتهای بزرگ
است. الکلاسیکو میتوانست به نقطه عطفی در کارنامه زیدان تبدیل شود؛
همانطور که در فصل اول یک بازی قابلقبول در دربی مادرید زیدان را نجات
داد، در فصل دوم شکست دادن آنچلوتی در قامت سرمربی بایرنمونیخ، مردی که
روزی زیدان با لقب دستیاریاش شناخته میشد، راه لیگ قهرمانان را به
برنابئو هموار کرد و فصل سوم هم آن بازی تماشایی و تحقیر پاریسنژرمن به
همه اثبات کرد که او پادشاه بلامنازع اروپا است. این فصل هم به نظر میرسد
زیدان باید خودش یک نقطه عطف در مسیر مادریدیها قرار دهد، شاید
بازپسگیری صدر جدول لالیگا از بارسلونا یا
۲ پیروزی متوالی در لیگ قهرمانان اروپا، پیش از بازی با پاریسنژرمن،
زیدان را از هو شدن در مادرید و رئال را به دوباره کهکشانی شدن نزدیکتر از
قبل کند.