سایت بدون –
در مجاورت دهکده فرانسوی کارناک در کشور برتانی (برتانی یک استان تاریخی و یک منطقه فرهنگی در فرانسه است که به «بریتانیای صغیر» یا «بریتانیای کوچک» در مقابل بریتانیای کبیر نیز معروف است) بیش از ۳۰۰۰ سنگ جدا از هم که به تنهایی یا گروهی، در زمین فرو رفته اند، دیده می شوند. به طور کلی تصور می شود که این سنگ ها در دوره نوسنگی (Neolithic) یعنی در سال های ۴۵۰۰ تا ۲۰۰۰ قبل از میلاد نصب شده اند اما هیچ کس نمی داند چرا؟
در زمین های باز این سایت بیش از ۳۰۰۰ سنگ به حالت ایستاده در ردیف های طولانی از خطوط موازی چیده شده اند که طول برخی از آن ها به چند صد متر می رسد. اعتقاد براین است که این سنگ ها در دوره نوسنگی برپا شده اند، حدود ۳۳۰۰ سال پیش از میلاد، و بزرگترین سایت مگالیتیک جهان است. سه گروه اصلی از این صفوف سنگی در کارناک وجود دارد. در دوران باستان، همه آن ها به یک گروه تعلق داشته اند اما هرچه سنگ ها توسط نسل های بعدی برداشته می شدند سه گروه سنگی متمایز پدید آمد. بزرگترین گروه از ۱۰۲۹ سنگ تشکیل شده که در ۱۰ ردیف و به طول بیش از یک کیلومتر کشیده شده اند. گروه بعدی از دوازده ردیف و حدود ۱۱۰۰ سنگ و گروه دیگری از سیزده ردیف و ۵۵۵ سنگ به طول ۸۰۰ متر تشکیل شده است.
محبوب ترین نظریه این است که این سنگ ها به ستاره شناسی ربط دارند و احتمالا به عنوان تقویم و رصدخانه عمل می کردند تا کشیشان حوادث نجومی مانند خورشیدگرفتگی یا ماه گرفتگی را با استفاده از آنها پیش بینی کنند.
نظریه دیگری هم هست مبنی بر این که این سنگ ها به عنوان نمادی از احترام به درگذشتگان نصب شده اند. ضمن این که در افسانه های محلی آمده است که این سنگ ها بقایای لژیون های رومی هستند که با جادوی مرلین به سنگ تبدیل شده اند. (Merlin جادوگر مشهور افسانه ای انگلیس هم عصر شاه آرتور در دوره ناشناخته ای از سده های ششم تا شانزدهم است.)
یکی دیگر از نظریه هایی که توسط محققین مطرح میشود این است که ممکن است این سنگها یک آشکار ساز زلزله بوده باشند که استادانه توسط مردم عصر نوسنگیساخته شده باشند. هویت مردمی که آنها را ساختهاند ناشناخته باقیمانده است.