بدون دانستن حق شماست ، بیشتر بدانید
سایت بدون – ساموئل بکت سال ١٩۶٩ برنده جایزه نوبل ادبیات شد، اما آرشیوهای گزارشات نوبل نشان می‌دهد اعضای آکادمی سوئدی در سال ١٩۶٨ به انتخاب نویسنده ایرلندی تردید داشتند و مطمئن نبودند موضوعات موجود در آثار بکت با روح نوبل ادبیات همخوانی داشته باشد. روزنامه گاردین با توجه به مستندات آکادمی نوبل در گزارشی به این موضوع پرداخته است. براساس وصیتنامه آلفرد نوبل افتخار دریافت نوبل به فردی می‌رسد که آثارش را «در مسیری ایده‌آل نوشته باشد و برنده هر سال توسط اعضای آکادمی سوئدی انتخاب می‌شود و جزییات انتخاب برنده تا ۵٠سال فاش نمی‌شود.» حالا با گذشت ۵٠سال از آن روزها مستندات سال ١٩۶٨ در اختیار عموم قرار گرفته است و نشان می‌دهد آندره اوسترلینگ، رئیس کمیته داوران نوشته بود که «متاسفانه باید اعلام کنم که درباره همخوانی آثار این نویسنده با روح وصیتنامه آلفرد نوبل تردید زیادی دارم، البته منکر ارزش‌های هنری نمایشنامه‌های بکت نیستم، اما هجونامه‌های انسان‌گریزانه نویسنده به روش سوئیفت و بدبینی افراطی‌اش به سبک جاکومو لئوپاردی بسیار پررنگ است.» اوسترلینگ در سال١٩۶۴ هم مخالف انتخاب بکت به‌عنوان برنده نوبل بود و نوشته بود: «برنده شدن بکت در این جایزه را به سبک خودش پوچ و عبث می‌دانم.» البته دیگر اعضای آکادمی در سال ١٩۶٨ علاقه زیادی به انتخاب بکت داشتند و «شفقت انسانی را که الهام‌بخش آثارش هستند»، مورد تمجید قرار دادند. دیگر افراد مطرح‌شده برای دریافت نوبل در آن سال دبلیو. اچ. آدن، آندره مالرو و یاسوناری کاواباتا، اِزرا پاند، ای. ام. فورستر، چینوآ آچه‌به، و گراهام گرین بودند. ولادیمیر ناباکوف را هم به دلیل غیراخلاقی خواندن «لولیتا» کنار گذاشتند. اوسترلینگ تمایل زیادی داشت که مالرو، وزیر فرهنگ دوگُل به‌عنوان برنده انتخاب شود، اما تلاش‌هایش ناکام ماند. با وجود مخالفت اوسترلینگ، بکت یک‌سال بعد برنده جایزه نوبل ادبیات شد و آکادمی دلیل انتخابش را «نوشته‌هایی که با فرمی جدید در رمان و نمایشنامه در زمانه فقر انسان امروزی به دنبال عروج است» اعلام کرد. حالا با توجه به قانون انتظارِ ۵٠ ساله باید تا سال ٢٠۶۶ منتظر بمانیم تا مشخص شود وضع درباره جایزه باب دیلن از چه قرار بوده است. باب دیلن، برنده نوبل سال ٢٠١۶ حاشیه‌های زیادی در آن سال داشت.
