راه‌حل‌ها و نکاتی برای مدیریت اقتصادی سرپرستان خانوار /۷ راه برای درآمد بیشتر

سایت بدون -وقتی که از پس‌انداز کردن برای خانواده‌ها صحبت می‌کنیم، اول مقاومت می‌کنند. اما بعد که می‌بینند چاره‌ای جز این کار ندارند، یک سؤال کاملا درست می‌پرسند: وقتی که درآمدهای ما محدود است، ما چطور می‌توانیم پس‌انداز کنیم؟ اساسا آیا شدنی هست؟ سؤال بجایی است. هرچند که در مقاله دو هفته پیش و در همین صفحه از راه و رسم چگونه پس‌انداز کردن گفتیم، اما این‌بار تصمیم گرفتیم که به سؤال اساسی‌تر در این زمینه پاسخ بدهیم: چطور سرپرستان خانوارها می‌توانند درآمدشان را زیادتر کنند تا بتوانند پس‌انداز و امنیت مالی هم داشته باشند؟ باز هم سراغی از آموزه‌های برایان تریسی، مربی نام‌آشنای توسعه فردی و پیشرفت شخصی می‌گیریم؛ البته با زبان و نگاه خاص خودمان. شرکت شما را لازم ندارد؛ شما شرکت را لازم دارید
اولین نکته برای افزایش درآمد، ایجاد یک ذهنیت سالم کاری است. بسیاری از مردم تصور می‌کنند که این سازمان و اداره و شرکتی که برایشان کار می‌کنند است که به آنها نیاز دارد؛ نه برعکس. خب، عجیب نیست که پیشرفت چندانی هم نمی‌کنند. فرض کنید شما مدیر و کارفرمای جایی بوده و با چنین کارمندان و کارگرانی روبه‌رو هستید. آیا آنها را دوست خواهید داشت؟ آیا گره از کار شما خواهند گشود؟ هرگز. شما دوست دارید کارمندان و نیروهایی مثبت،‌ خودجوش، پرکار و پرتلاش داشته باشید که مدام در این فکرند که چطور می‌توانند به شما و شرکتی که برایش کار می‌کنند، سود برسانند. مهم‌ترین آموزه اخلاقی این است طوری برخورد کنید که دوست دارید با شما هم همان‌طور برخورد کنند. پس چرا شما هم طوری در محل کارتان برخورد نمی‌کنید که دوست دارید وقتی کارفرما یا مدیر بودید، با شما برخورد کنند؟ این ذهنیت را باید اصلاح کنید و چنین بیندیشید: شرکت و سازمان من، بدون من می‌تواند به کارش ادامه بدهد؛ این من هستم که هویت شغلی و درآمد و امنیت اقتصادی و … را از شرکت و سازمانم می‌گیرم. پس باید سنگ‌تمام بگذارم.

شما معمار شغل خود هستید نه دیگران
نکته بعدی باز هم در اصلاح ذهنیت شماست. دکتر محمود سریع‌القلم، پژوهشگر نام‌آشنای توسعه،‌ معتقد است وقتی که افکار اصلاح شوند، کارها نیز اصلاح خواهند شد. اگر شما در کار و بارتان مشکلی دارید، لابد در افکارتان مشکلی دارید. بسیاری از مردم معتقدند که دوست دارند زیاد کار کنند، اما در فضای کاری شرکت یا سازمان، همه دنبال فرار کردن از مسؤولیت و کار و تلاش هستند. اندرو گرو، مدیرعامل و مغز متفکر سابق اینتل، روزگاری گفته بود که دو تغییر مهم در بازار اشتغال روی داده؛ تغییر اول این‌که دیگر از این به بعد، هر کسی معمار شغل خود خواهد بود. یعنی نباید از شرکت انتظار داشته باشد به جای او پیشرفت کند و به فکر پیشرفت او باشد و باید خودش پیشرفت کرده و هر چیزی را که در این راه لازم است، فرا بگیرد. یادتان باشد: شما معمار شغل و اشتغال و حرفه خودتان هستید و مهم نیست دیگران وقت‌گذرانی می‌کنند یا ساعت چای خوردن و گپ زدن و ناهار خوردن‌شان به خنده و شوخی و صرف زمان‌های زیادی از اوقات ارزشمند کاری روزانه می‌گذرد، اما شما قصد دارید امنیت اقتصادی برای خانواده‌تان ایجاد کنید. یادتان باشد فردا اگر به مشکلی خوردید، هیچ‌کدام از این همکاران پولی در اختیار شما نخواهند گذاشت.

امروز برای سازمان و شرکت‌تان چه کرده‌اید؟
تغییر دومی که اندرو گرو به آن اشاره می‌کند، ماجرای ارزش‌افزوده است. او اشاره می‌کند که روزگاری، شما با یک کار مهمی که برای شرکت و سازمان‌تان انجام می‌دادید، می‌توانستید تا ماه‌ها و حتی سال‌ها حاشیه امن داشته باشید و روزگار بگذرانید، اما امروزه شما هر روز باید برای شرکت و سازمانی که برایش کار می‌کنید، ارزش‌افزوده ایجاد کنید. سؤال جدید در محیط کاری به روایت اندرو گرو، مغز متفکر بنیانگذار اینتل، چنین است: اخیرا چه کار مهمی انجام داده‌اید؟ باز هم اشاره می‌کنیم که کاری به همکاران و محیط اطراف خودتان نداشته باشید؛ شما می‌خواهید پیشرفت کنید و درآمدتان زیادتر بشود. کسی هم به جای شما پیشرفت نخواهد کرد؛ پس حواستان به خودتان متمرکز باشد.

قانون ۱-۹۰-۹۰ را جدی بگیرید
مورد بعدی، پیدا کردن کاری است که به‌شدت به آن علاقه‌مندید. در این صورت نیازی به هیچ برنامه بلندمدتی نخواهید داشت و خودبه‌خود پیشرفت خواهید کرد؛ چرا‌که به واسطه علاقه، این مسیر را پیش خواهید رفت و همچون اسفنجی، هرچه که لازم باشد، کسب خواهید کرد. این را ما نمی‌گوییم؛ مارک زاکربرگ بنیانگذار یکی از بزرگ‌ترین شبکه‌های اجتماعی دنیا می‌گوید. شاید بپرسید از کجا بدانیم به چه چیزی علاقه داریم؟ ببینید انرژی طبیعی شما به سمت کدام کار و حوزه می‌رود. ببینید که یادگیری شما در کدام حوزه و کار به صورت طبیعی و خود به خود و خودجوش اتفاق می‌افتد. البته شاید ابتدای امر ناچار باشید برای معیشت خانواده، درگیر کاری باشید که صرفا درآمدش برایتان مهم باشد. اما از قانون ۱-۹۰-۹۰ استفاده کنید. یعنی چه؟ یعنی یکی از کارهایی را که دوست دارید یا برنامه‌هایی را که انرژی طبیعی‌تان به سمت آن می‌رود، انتخاب کنید. سپس به مدت ۹۰ روز، روزانه ۹۰ دقیقه در ابتدای صبح یا پس از پایان کارتان به آن بپردازید و ببینید چه اتفاقی می‌افتد. فرصت ندارید؟ پس این قانون را تبدیل به ۱-۴۵-۴۵ یا ۱-۶۰-۶۰ کنید. یعنی ۶۰ روز، روزانه ۶۰ دقیقه زمان بگذارید. راهکار بعدی تمرکز روی سرگرمی‌هایی است که دارید. بخشی از پردرآمدها کسانی هستند که روی سرگرمی‌های خودشان تمرکز کرده‌اند و حالا دارند از طریق آنها، پول خوبی درمی‌آورند.

 برای درآمد بیشتر، خواب بیشتر را فراموش کنید
نکته مهم‌تر بعدی در درآمدزایی بیشتر، آن است که هیچ گاه از نبودن زمان سخن نگویید. البته کاملا متوجه هستیم که زمان در دوره‌ای که فشارهای اقتصادی فراوان است، به‌شدت کم خواهد بود. اما همان‌طور که در مقاله‌های پیشین گفتیم، اگر زمانی را برای بهبود وضعیت کاری و درآمدی‌تان خالی نکنید، وضعتان نه‌تنها بهتر نمی‌شود، که بدتر هم خواهد شد؛ یعنی که هیچ استراحتگاهی ندارید؛ یا انجام می‌دهید و از مواهبش بهره‌مند می‌شوید؛ یا انجام نمی‌دهید و ضررهایش نصیب‌تان می‌شود! متأسفیم که عرض کنیم درآمدزایی بیشتر، نسبتی با خواب بیشتر ندارد. معروف است که می‌گویند انسان به هفت یا هشت ساعت خواب کامل نیاز دارد. البته شما اگر چرت‌های کوتاه میان‌روز هم داشته باشید، واقعا نیازی به این میزان خواب نیست. ضمن این‌که می‌توانید این میزان خواب را کمتر و کمتر کنید؛ بدون این‌که آسیبی به شما برسد. البته منظورمان این نیست که این میزان را به دو سه ساعت برسانید؛ اما می‌توانید آن را به پنج – شش ساعت برسانید؛ بدون این‌که هیچ مشکلی پیش بیاید. از زمان‌های مرده رفت‌وآمد و ترافیک و بین روز هم کاملا استفاده کنید. یا بخشی از کارهایتان را در این زمان‌ها انجام بدهید یا مهارت‌هایی یاد بگیرید که برای انجام سریع‌تر کارهایتان بهتر است. شما که نوزاد نیستید برای رشدتان به این‌همه خواب نیاز داشته باشید!

 بیشتر و بیشتر کار کنید
یکی از بزرگ‌ترین اصول درآمدزایی بیشتر، این است که بیشتر کار کنید. به قول تریسی، نیم تا یک ساعت زودتر به محل کارتان بروید، نیم تا یک ساعت دیرتر از محل کارتان خارج شوید؛ تمام روز را هم با تمرکز کار کنید و حتی یک دقیقه را هم از دست ندهید. او اشاره می‌کند اگر تنها زمان‌های صرف شده برای ناهار و چای را در نظر بگیرید و ضرب در روزهای کاری سال کنید، به عدد وحشتناکی می‌رسید که اگر صرف کار و مهارتی دیگر می‌شد، امروز وضع‌تان خیلی خیلی بهتر می‌بود. یعنی ناهار نخوریم و استراحت نداشته باشیم؟ مسأله اینجاست که ناهار را در زمان مشخص شده بخورید و از وقت تلف‌کردن خودداری کنید. چای را هم مابین کارتان بنوشید. ضمن این‌که وقت‌های استراحت و تمدد، بخش مهمی از کار هستند و شامل بحث ما نمی‌شوند. اما وقتی شما کار چندانی نمی‌کنید، چطور این همه هم باید وقت فراغت و استراحت داشته باشید؟

از مدیرتان مسؤولیت بیشتری بخواهید
راه‌حل بعدی، درخواست مسؤولیت بیشتر داشتن از کارفرما و مدیر است. در ابتدا سعی کنید مسؤولیت‌های خودتان را سریع و دقیق و به موقع و با تلاش بیشتر انجام بدهید. سپس سعی کنید مسؤولیت بیشتری بخواهید. از جواب نه نترسید. برایان تریسی با همین روش توانست بعد از بارها پاسخ رد شنیدن از رئیس‌اش، از او پروژه‌های کوچک بگیرد. هر بار هم این پروژه‌ها را با شدت و دقت و سرعت کم‌نظیری انجام می‌داد. تا این‌که پروژه بزرگ از راه رسید و او هم خودی نشان داد. سرانجام به بزرگ‌ترین اتاق شرکت منتقل شده و ده‌ها نیرو را مدیریت می‌کرد و بالاترین درآمد را هم می‌گرفت. نگویید نشدنی است و قدردانی نمی‌شود؛ یادتان باشد هرمدیر خوبی، روزگاری کارمند خوبی بوده و کارمندان دیگر قصد ندارند پیشرفت کنند؛ اما شما چرا.